برای دیدن محتوای سایت روی دکمه دسته بندی کلیک بفرمایید
ویدیوی اصول پدری و مادری کردن و 11 نکته برای تبدیل شدن به والدین بهتر اگر می خواهید فرزندتان موفق شود، این وظیفه شماست که استقلال او را ارتقا و افزایش دهید . کودک باید بداند که کاملاً توانایی انجام کارهایی را که در آن ها مهارت دارد را دارد. مطمن باشید ، اگر آموزش خوب باشد، کودک همه چیز را یاد خواهد گرفت. فهرستی از کارهایی که فرزندتان می تواند به تنهایی انجام دهد، مانند لباس پوشیدن یا مرتب کردن اسباب بازی هایش ایجاد کنید . با فرزندتان در مورد وظایفی که فکر می کنید او می تواند انجام دهد صحبت کنید. اگر مطمئن نیستید، به او بگویید این کار را جلوی شما انجام دهد تا ببینید آیا می تواند این کار را انجام دهد یابه کمک نیاز دارد. کارهایی را که میدانید توانایی انجامش را ندارند حذف کنید. کودکان زمانی که بدانند از آنها چه انتظاری می رود بهتر عمل می کنند. در طول روز، کودک شما احساسات متعددی را تجربه می کند و می تواند تنش های خاصی را در خود جمع کند. از آنجایی که کودک همیشه کلماتی برای بیان احساساتش ندارد، به کمک شما نیاز دارد. وقتی به صحبت های کودک خود گوش می دهید و احساسات او را در قالب کلمات بیان می کنید، به او کمک می کنید تا سترس و اضطرابش کم شود و احساس بهتری داشته باشد. حرف زدن با کودک در او احساس امنیت ایجاد می کند. او احساس می کند آنچه که تجربه می کند طبیعی است و به تدریج یاد می گیرد که احساسات خود را بهتر مدیریت کند. آیا شما والدین سخت گیری هستید ؟؟ به همراه 11 ویژگی بارز این والدین برقراری ارتباط باز و صادقانه با فرزندتان تاثیر مثبت بلند مدتی دارد . این کار او را عادت می‌دهد تا بتواند کودک به راحتی بگوید که چه احساسی دارد و چه در سرش می گذرد و این کار باعث شود که بعدها راحت‌تر در مورد چیزهای مهمی که در زندگی‌اش اتفاق می‌افتد و همچنین نگرانی‌ها و سؤالاتی که ممکن است در مورد موضوعات خاص داشته باشد، با شما صحبت کند. چگونه ارتباط خوبی با فرزندتان برقرار کنید؟" در اینجا چند نکته برای کمک به برقراری ارتباط موثر با کودک نوپا آورده شده است. سعی نکنید در میان آشفتگی و ناراحتی هایتان بحث کنبپ،بلکه زمانی را انتخاب کنید که آرامید و مکانی که بتوانید بدون مزاحمت صحبت کنید. اگر فرزندتان احساس کند که به او توجه می کنید، برقراری ارتباط با او آسان تر خواهد شد. بنابراین وقتی که کار زیادی دارید مانند پاسخ دادن به ایمیل های خود در حالی که فرزندتان با شما صحبت می کنید. اصلا کار درستی نیست او باید احساس کند که توجه کامل شما را به خود جلب کرده است. ☆زمانی را انتخاب کنید که فرزندتان برای گفتگو حواسش پرت کار دیگری نباشد. ☆اگر کودک در حال بازی کردن باشد ممکن است تمایلی به صحبت کردن نداشته باشد، پس اورا مجبور نکنید بازی را قطع کند و با شما صحبت کند. ☆زمان‌های غذا خوردن و معمولا بعد از ظهرها اوقات خوبی برای توجه به فرزندتان و صحبت کردن با کودک است. ☆زمانی که با او صحبت می کنید تا حد امکان کاری کنید که احساس کند یک کودک با او صحبت میکند، یعنی احساسات و عواطف اورا درک کنید، و خودتان را جای او بگذارید والدین آگاه و برخورد با چالش رفتاری کودکان سخت وقتی با کودک صحبت می کنید تمام توجهتان را به او دهیدتا به طور کامل بفهمید چه می گوید. همچنین اجازه دهید هرچه که می خواهد بگوید حتی اگر شما با آنچه او می گوید موافق نیستید. بعد می توانید نظر خود را برای کودک توضیح دهید. مطمئن شوید که متوجه شده اید که او چه چیزی می خواهد به شما بگوید. به عنوان مثال، میتوانید آنچه را که او می‌گوید را با کلمات خودتان بیان کنید یا از او سؤالاتی بپرسید. سعی کنید آنچه را که دیده است توصیف کنید : «خواهرت اسباب بازیت رو گرفت عصبانی شدی؟ یا «از اینکه به خاطر باران به پارک نرفتیم ناراحتی؟ " فرزندتان از طریق نگرش و حرکات خود، پیام هایی را برای شما ارسال می کند که می تواند به شما در درک بهتر او کمک کند. بنابراین، اگر کودک نوپا شما بیش از حد معمول تحریک پذیر است، می تواند نشانه این باشد که چیزی او را آزار می دهداز پرسیدن سوالات زیاد خودداری کنید. برخی از کودکان این را مزاحم می دانند. در عوض، با بیان نظر خود شروع کنید و اجازه دهید فرزندتان با سرعت خودش با شما صحبت کند. اگر به نظر می رسد که او گفتگوهای انفرادی را دوست ندارد، می توانید در حین بازی صحبت کنید یا با هم بیرون قدم بزنید. از صحبت کردن با کودک نوپا با سرزنش او یا موقعیت ها با کلماتی مانند "همیشه" یا "هرگز" خودداری کنید. به عنوان مثال، عبارات «همیشه در زمان رفتن به مهد کودک کند هستید» یا «شما هرگز از شام راضی نیستید» می تواند باعث گوشه گیری کودک شود. همچنین به یاد داشته باشید که به جای "تو" با "من" صحبت کنید. این مانع از احساس انتقاد فرزند شما می شو د. فعالیت های خانوادگی را انجام دهید. فرزند شما احساس می کند که فرد مهمی در خانواده است. سپس او می خواهد بیشتر با شما صحبت کند. وقتی زیاد حرف نمیزنه... حتی اگر تمام این نکات را رعایت کنید، ممکن است فرزندتان زیاد صحبت نکند. برخی از کودکان نوپا ساکت تر از دیگران هستند. این یک موضوع شخصیتی است احترام به این ویژگی مهم است . نیازی نیست به فرزندتان فشار بیاورید تا او را وادار به رازداری کنید. برعکس، این می تواند باعث شود که او حتی بیشتر وارد پوسته خود شود. با این حال، در اینجا چند نکته برای تشویق او به صحبت بیشتر وجود دارد. این ممکن است او را تشویق کند که به شما بگوید چه کرده است. گاهی اوقات تنها بودن در کنار فرزندتان برای ایجاد پیوند بین شما کافی است. نوازش و در آغوش گرفتن نیز راه های ارتباطی است. برای یافتن موضوعات گفتگو (مثلاً: حیوانات، شخصیت های کارتونی، وسایل حمل و نقل) از موضوعات مورد علاقه او الهام بگیرید . کودک نوپای شما زمانی که موضوع مورد علاقه او باشد بیشتر صحبت می کند. همچنین به او نشان می دهد که نظر و سلیقه او برای شما مهم است. اغلب با فرزندتان به کتاب نگاه کنید. او را تشویق کنید تا در مورد تصاویر و داستان نظر بدهد و از او سوال بپرسید یا فقط خودتان نظر بدهید. برای مثال از او بپرسید که فکر می کند داستان چگونه به پایان می رسد. این باعث می شود او به صحبت کردن با شما عادت کند. گاهی اوقات از طریق بازی است که کودک می تواند کلماتی را برای بیان احساسات خود پیدا کند. برای مثال، او می‌تواند نگرانی‌های خود را با صحبت کردن عروسک‌ها و مجسمه‌هایش یا با نقاشی نشان دهد. با فرزندتان بازی می کنید، او احساس می کند که به حرف او گوش می دهید و این می تواند او را تشویق کند که حرف بزند و چیزهایی به شما بگوید. همچنین بخوانید☆☆☆ چگونه والدین مسولیت پذیری باشیم اهمیت اعتماد به نفس والدین بر خانواده 7 نشانه ی والدین بیش از حد مراقب یا والدین هلیکوپتری را بشناسیدبسم الله الرحمن الرحیم
یازهرا
یکی از نکات مهمی که والدین عزیز در بحث تربیت فرزندانشان باید مورد توجه قرار دهند نقاط ضعفی هست که می تواند به قیمت اختلال در روابط بین والدین و فرزندان تمام شود و والدین از این مسئله غافل می باشند.
نکته ی مورد توجه در این مباحث این است که در مباحث تربیت فرزند اختلالات ارتباطی بین والدین و فرزندان به صورت چراغ خاموش و به آرامی خودش را در متن زندگی نشان می دهد طوری که والدین به هیچ عنوان متوجه تاثیرات اشتباهات رفتاری خود نیستند و در یک لحظه که اختلال به مرحله بروز می رسد متوجه می شوند که تازه چه اتفاقی افتاده و تازه به دنبال درمان اختلالات خواهند بود
یک تحقیق مهم بر روی خانواده ها:
تحقیقاتی را بر روی خانواده های مختلف انجام دادیم تا به یک سوال پاسخ بدهیم
اینکه علت اختلالات ارتباطی که الان اکثرا بین والدین و فرزندان به خصوص بین مادران و فرزندانشان چیست؟
این تحقیقات متعدد ما را به یک نتیجه رساند و آن اینکه مهمترین دلیل اختلالات ارتباط بین والدین و فرزندانشان عدم آگاهی والدین نسبت به نوع تعامل و گفتگو با فرزند می باشد.
یک سری سوالات هست که همیشه در ذهن تمام والدین هست مانند
✓ریشه اصلی لجبازی های فرزندم کجاست؟
✓راهکار مقابله با لجبازی های فرزندم چیست؟
✓اصلا فرزند من برای چی حاضر جواب شده؟
✓چرا نمیتواند با من که مادر یا پدرش هستیم خوب حرف بزند؟
✓چرا نمیتواند از کنار ما بودن لذت ببرد؟
✓چرا بین فضای مجازی و رسانه، بین گوشی موبایل، بازی های رایانه ای و یا بازی با دوستانش و خانوادش هیچ وقت خانواده را انتخاب نمیکند؟
✓چرا همیشه ترجیح با هر چیزی هست جز خانواده؟
و هزاران سوال دیگه ای که در ذهن شما پدر و مادر عزیز در ارتباط با فرزندت وجود دارد
برای همه این موارد یک جواب وجود دارد اینکه، پدر و مادر عزیز ما در نوع ارتباط و تعامل خودما ن با فرزندمان کاملا دچار نقص هستیم و ریشه این نقص هم چیزی نیست جز لجبازی پدر و مادر ها در سلایق و نظرات شخصی خودشا ن که هیچ ریشه درست علمی و تربیتی نداره.
شاید این سوال الان در ذهن شما خواننده عزیز پیش آمده که
"منظور از تعامل و گفتگوی صحیح با فرزند چیست؟"
برای اینکه این بحث روشن شود با چند مثال شروع می کنم:
شاید بارها و بارها برایتان این سوال پیش آمده که چه کار میتوانیم بکنیم تا فرزندمان راحت با احساسات خودش روبرو شود و شاید حتی گاهی این مشکل را در فرزندتان دیده باشید که نتوانسته احساساتش را بروز دهد یا برای کسی بگوید و این شما را نگران کرده باشد.
شاید بارها و بارها برایتان اتفاق افتاده که فرزندتان با کسی دعوا کرده و پیش شما برای شکایت می آید و شما نمیدانید باید این مواقع چه واکنشی داشته باشید؟؟
شاید بارها و بارها اتفاق افتاده که دوست داشتید فرزندتون توی کارها باهاتون همکاری کنه اما لجبازی میکند و به هیچ صراطی مستقیم نیست ؟؟
گاهی بارها و بارها باید حرفی رو براش تکرار کنید آخرش هم انجام نمیدهد و کلافه تان می کند
خیلی دوست دارید خودش اتاقش رو مرتب کنه و نظم داشته باشه اما تو فهموندنش به فرزندتون موفق نیستید؟؟
شاید بارها و بارها تو عصبانیت ها واکنش های منفی بدی با فرزندتان داشتید و بعد از ان هم پشیمان ن شدید اما این سوال همیشه در ذهنتان مانده که در این مواقع که میخواهید تنبیه شود چکار باید بکنید و چه جایگزین هایی برای تنبیه فرزندتان میتوانید در نظر بگیرید؟؟
"کودک و استقلال طلبی"
یکی از اتفاقاتی که برای بچه های شما می افتد بحث استقلال طلبی آنهاست، اینکه خیلی از زمان ها خودش میخواهد آب بخورد خودش میخواهد غذا بخورد خودش میخواهد کارش را انجام بدهد و در این موارد خیلی لجبازی کند و این باعث کلافه شدن شما و به هم ریختگی شما میشود و نمیدانید با این حس استقلال طلبی فرزندتون باید چه رفتاری داشته باشید.
فهرستی تهیه کنید
"میزان آزاد گذاشتن کودک"
شاید بارها و بارها این سوال برایتان پیش آمده که حد آزاد گذاشتن فرزندم چقدر هست و چقدر باید به او آزادی بدهم که باعث تاثیرات منفی در فرزندم نشوپ ؟؟
گاهی انقدر اشتباهی آزادی دادیم که دیگر فرزندمان از دستما ن خارج شده و نمیدوانیم چجوری آزادی بدهیم که چنین اتفاقاتی نیفتد؟؟
همه و همه و همه اینها مواردی هست که برای من و شما که فرزندی داریم جای سوال داره و گاهی اینقدر هجمه این مسائل به سر ما زیاد میشود گیج و خسته میشویم و دلمان میخوهاد یکی باشد که گره از این همه ابهام بردارد.
مسئله وقتی جالب تر میشه که بدانید همه این خسته شدن ها و همه این گره هایی که الان در روابط بین ما و فرزندانمان وجود دارد ریشه در این دارد که ما نمی توانیم تعامل و گفتگوی درستی با فرزندمان داشته باشیم.
در موقعیت های مختلف نوع واکنشی که نسبت به رفتارهای مختلف فرزندمان باید داشته باشیم،.
کجا چشم پوشی کنیم و کجا تنبیه کنیم؟
یا اصلا تنبیه بکنیم یا نه؟
چه حرفی را کجا بزنیم و اصلا آیا حرف بزنیم یا نه؟
چه مجموع لغاتی را در مواجه با مشکلات فرزندمون و برای گفتگو با فرزندمون استفاده کنیم؟
اصلاح گفتگوی صحیح با فرزندان:
اصلا گفتگوی صحیح با فرزند چه نوع گفتگویی هست؟
اینها همه مشکلاتی هست که شاید تا الان حتی یک بار هم در ارتباط گیری با فرزندمون بهش فکر هم نکردیم.اینکه آیا در خانه زمانی را به عنوان زمان گفتگو اختصاص دادیم یا نه ؟ اینکه وقتی دارم با فرزندم گفتگو میکنم چه عکس العمل هایی داشته باشم.
وقتی من به عنوان پدر یا مادر فرزندم همچنان در رفتارهای 20 سال گذشته ای که در بین مردم مرسوم بوده گیر کرده باشم و نتوانم خودم رو تغییر بدهم طبیعتا نمیتوانم انتظار همکاری و رفتار درست از فرزندم را داشته باشم.
تاثیر برقراری ارتباط صادقانه بر کودک
✍🏻یک محیط آرام و بدون حواس پرتی را برای صحبت با هم انتخاب کنید.
✍🏻۲)هنگام صحبت کردن تمام توجهتان به کودک باشد.
✍🏻۳)اگر فرزندتان ناامید است، با بیان احساساتش در قالب کلمات به او نشان دهید که به او گوش می دهید.
. وقتی احساسات او را نام می برید، فرزندتان آرام می گیرد. او همچنین کم کم یاد می گیرد تا بفهمد چه احساسی دارد. سپس این به او کمک می کند تا در مورد احساسش با شما صحبت کند.
✍🏻۳) به حالت های غیر کلامی فرزندتان هم توجه کنید.
سوالاتی بپرسید که کودک شما را به صحبت وادار کند. به عنوان مثال، ممکن است در پاسخ به یک سوال مبهم مانند «امروز چه کار کردی؟» مشکل داشته باشد. در عوض، از فرزندتان بپرسید: "چه اتفاق جالبی در مهدکودک برای شما افتاده است؟" "، "با چه کسی بازی کرده اید؟ یا "فعالیت مورد علاقه شما امروز چه بود؟" » به یاد داشته باشید که صحبت کردن در مورد رویدادهای مثبت همیشه آسان تر است.
از آنچه در یک روز بر او گذشته با او صحبت کنید.
✍🏻با کودک خود بازی کنید.
همه این مطالب رو براتون نوشتم تا بگم پدر و مادر بزرگوار خیلی مهم که شما از چه لغاتی در چه زمانی و با چه نوع حرکت و عکس العملی در مواجهه با فرزندتان استفاده می کنید بر این خیال نباشید که من همینم که هستم و تغییر نمی کنم و شیوه رفتارم صحیحه ، نه عزیزم تا وقتی شما نتوانی شیوه رفتارت رو تغییر بدهی نمی توانی رفتار درستی را هم مشاهده کنی.
اگر در پایان این پژوهش به نتیجه رسیدی که من هم جزو پدر و مادر هایی هستم که این نقطه ضعف ها را دارم از امروز تلاش کن تمرکز خودت و زندگیت رو بر به کار گیری بهترین شیوه تعامل و گفتگو با اطرافیانت به خصوص فرزندانت داشته باشی.
.jpg)
