برای دیدن محتوای سایت روی دکمه دسته بندی کلیک بفرمایید

دسته بندی

Breadcrumbs Image
والدین مسولیت پذیر-min.jpg

چگونه والدین مسولیت پذیری باشیم

مسئولیت پذیر بودن والدین همچنین به پدر و مادر شدن در سن مناسب اشاره دارد که هر دوی آنها از نظر جسمی و ذهنی برای تشکیل خانواده بالغ هستند با ما همراه باشید تانکات جالبی را در مورد اینکه چگونه می توانیم والدین مسولیت پذیری باشیم را دریابید

چگونه والدینی مسئولیت پذیر باشیم

 

پدر و مادر بودن شامل مسئولیت های زیادی است. شما باید به فرزندان خود غذا بدهید و لباس بپوشانید، آنها را در مواقع نیاز تنبیه کنید و شخصیت و علایق آنها را پرورش دهید. با این حال، پاداش برای والدین مسئولانه بسیار زیاد است. می‌توانید بزرگ شدن  فرزندانتان را تماشا کنید و اعتماد به‌نفس خود را به بالاترببرید ، در حالی که به دیگران احترام می‌گذارید و ارزش‌های شخصی را پرورش می‌دهید. به عنوان یک والدین مسئولیت پذیر، باید از ایمنی و رفاه فرزندتان مراقبت کنید، به فرزندان یک سیستم ارزشی بدهید که به آن تکیه کند و زمان با کیفیتی را با فرزندتان بگذرانید. این نوع استراتژی فرزندپروری مسئولانه به شما کمک می کند فرزندی بالغ، دوست داشتنی، ایمن و متفکر تربیت کنید.

 

همچنین بخوانید

15نکته برای تربیت کودک مسئولیت پذیر 

 

 


انضباط و تعیین حد و مرز والدین مسولیت پذیر برای فرزندان

 

قوانین خانگی و استانداردهای رفتاری محکمی را تنظیم کنید

اگر یک روز رفتار خاصی قابل قبول و روزی ممنوع باشد، کودکان به راحتی سردرگم می شوند. بنابراین، مطمئن باشید که کودکان انواع رفتاری که شما از آنها در هر شرایطی انتظار دارید را درک می کنند. همچنین برای فرزندان خود توضیح دهید که در صورت زیر پا گذاشتن این قوانین، تنبیه خواهند شد. 

قوانین خانگی می تواند به شکل دستورالعمل های کتبی باشد. به عنوان مثال، بنویسید: "بدون کتک زدن به دیگران، بدون شکایت، تماشای تلویزیون بعد از اتمام تکالیف، و بدون فحش دادن ."

 

آموزش همدلی به فرزندانتان از سنین پایین به شما کمک می کند تا استانداردهای رفتاری خود را آسان تر اجرا کنید.

 

به فرزندانتان کمک کنید تا اعمال خود را از دیدگاهی همدلانه ببینند. می‌توانید بگویید: «فکر می‌کنی وقتی خواهرت را می‌زنی چه احساسی به او دست می‌ده؟» یا "فکر می کنی بابا چه احساسی دارد وقتی با صدای بلند و ازاردهنده صحبت می کنی؟"

 

برای رفتارهای فرزندانتان با شما حد و مرز تعیین کنید.

 مرزها به بچه ها کمک می کند که به شما احترام بگذارند و اطمینان حاصل کنند که حریم خصوصی و احترام مورد نیاز شما را دارید. مرزهای شخصی مفید عبارتند از:

1/اجازه ندهید بچه ها حرف شما را قطع کنند،
2/اجازه ندهید بچه ها  بدون اینکه ابتدا در بزنند وارد اتاقی که هستید شوند،
3/اجازه ندهید بچه ها شما را دور(بپیچونن) بزنند. 

 

 داشتن مرزهای محکم به بچه‌ها کمک می کند تا راه هایی را که می توانند و نمی توانند با شما رفتار کنند و با شما صحبت کنند، بهتر درک کنند. 

موضوع مرزها با افزایش سن کودکان اهمیت بیشتری پیدا می کند. نوجوانان به احتمال زیاد سعی می‌کنند از راه‌هایی که شما متوجه آن نمی‌شوید، مرزها را کنار بزنند یا از قوانین سرپیچی کنند.
به نوجوانانی که بازی می‌کنند یادآوری کنید که برای مثال، فحاشی کردن در خانه یا بازگشت به خانه پس از ساعت مقرر، هنوز خلاف محدودیت‌های خانه است.

والدین مسولیت پذیر نظم و انضباط منسجم و منطقی ارائه دهند. 

به همان اندازه که والدین از تنبیه فرزندان خود بدشان می آید، این کار باید زمانی انجام شود که کودک رفتارهای نادرست یا بدی انجام دهد. به عنوان یک والدین مسئول، مطمئن شوید که هرگز فرزندتان را صرفاً از روی عصبانیت تنبیه نکنید. همچنین مطمئن شوید که هر تنبیه که انجام می دهید با کار اشتباه فرزندتان مطابقت دارد. مجازات های خودسرانه یا تنبیه های مکرر میزان اعتماد فرزندتان به شما را کاهش می دهد. 

به عنوان مثال، اگر کودک شما هنگام پیاده‌روی از مدرسه به خانه کفش‌هایش گل آلود می‌شود، ضربه زدن به کودک یا فرستادن او به رختخواب بدون شام، منصفانه نیست .

در عوض، سعی کنید قبل از خوردن میان وعده یا تماشای تلویزیون از کودک بخواهید کفش های خود را تمیز کند.

 

والدین مسولیت پذیر انعطاف پذیری نشان می دهند و نیازهای فرزندان رابرآورده میکنند.

 

 در حالی که فرزندپروری مستلزم ایجاد برخی قوانین محکم است، انعطاف ناپذیر بودن ارزشی ندارد. در صورت نیاز، سبک فرزندپروری خود را تنظیم کنید. بنابراین، اگر برخی از قوانین اساسی را برای فرزندان خود تعیین کرده اید که دائماً آنها را زیر پا می گذارند، به فکر راه هایی برای بهبود قوانین باشید. یا اگر از فرزندان خود ناامید هستید، به راه هایی فکر کنید که بتوانید انتظارات خود را کاهش دهید یا با محدودیت های طبیعی کودکان سازگارتر باشید. 


به خاطر داشته باشید که کودکان با سرعت های متفاوتی پیشرفت می کنند.

انعطاف پذیر بودن همچنین به معنای تنظیم قوانین خود با بزرگتر شدن فرزندتان است تا نیازهای در حال تغییر او را منعکس کند. برای مثال، ممکن است به آن‌ها اجازه دهید دیرتر به رختخواب بروند یا بازی‌هایی با رتبه‌بندی بالغ‌تر انجام دهند

 

به عنوان مثال، اگر کودک شما از سنی گذشته است که در آن بیشتر طوطی وار خواندن را می‌آموزند، از فرزندتان ناراحت یا ناامید نشوید، یا احساس نکنید که به عنوان والدین شکست خورده‌اید.

به خاطر داشته باشید که کودکان با سرعت های متفاوتی پیشرفت می کنند.

 

والدین مسولیت پذیر از بچه ها محافظت کنندمخصوصاً وقتی جوان هستند

 

به عنوان یک والدین مسئول، وظیفه شما این است که مراقب فرزندان خود باشید و از سلامت جسمانی آنها اطمینان حاصل کنید. به خصوص وقتی بچه ها کم سن و سال هستند، مراقب آنها باشید و مثلاً اجازه ندهید در خیابان پرسه بزنند. بچه‌ها را از موقعیت‌هایی که می‌دانید خطرناک هستند دور کنید و راه‌هایی را توضیح دهید که می‌توانند بفهمند به طور بالقوه در خطر هستند. با بالا رفتن سن، می‌توانید کارهایی مانند از آنها بپرسید که آیا در مدرسه مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند یا خیر و مطمئن شوید که اگر در خطر هستند و شما در نزدیکی نیستید چگونه با۱۲۳ تماس بگیرند. 

با پوشاندن پریزها، قفل کردن محکم کابینت ها و کشوها و دور نگه داشتن آنها از پله ها، از بچه های خیلی کوچک محافظت کنید.

با افزایش سن کودکان باید آزادی و مسئولیت بیشتری به آنها داده شود. همچنان می‌توانید مراقب نوجوانان باشید، برای مثال، با پیشنهاد دادن به آنها که در فعالیت‌هایی که به نظر خطرناک یا ناقص به نظر می‌رسند، شرکت نکنند.

به‌عنوان یک والدین مسئول، اشکالی ندارد که بگویید: "من به توانایی تو در تصمیم‌گیری احترام می‌ذارم. اما در این مورد، فکر می‌کنم باید در برنامه‌هایی که انجام داده‌ای تجدید نظر کنی؛ آنها خطرناک به نظر می‌رسند."
 

 والدین مسولیت پذیر نیازهای عاطفی و شخصی خود را برآورده  می کنند. 

فرزندپروری یک شغل 24 ساعته است، و مهم است که خود را خسته نکنید و سعی کنید به هر درخواست فرزندانتان پاسخ دهید. به صورت هفتگی کمی برای خود وقت بگذارید. مطمئن شوید که خود را به خاطر اشتباهات والدینی که مرتکب می شوید ببخشید. اشکالی ندارد که یک والدین کامل نباشید، و حفظ روابط اجتماعی سالم است، حتی اگر یک یا دو بار در هفته وقت خود را دور از فرزندان خود بگذرانید. 

به عنوان مثال، اگر فرزندانتان بعد از گذراندن یک روز خسته کننده در محل کار از شما بخواهند که آنها را به سینما ببرید، خیلی خوب است که بگویید: "امشب نه بچه ها. من روز سختی داشتم و به کمی وقت برای خودم نیاز دارم. من نیاز به حمام دارم، چرا در عوض یک فیلم از تلویزیون نمی بینید »

اگر بچه‌هایتان را با همدیگر بزرگ می‌کنید، عمداً هر دو هفته یک بار با آنها وقت بگذرانید.

ارتباط والدین مسولیت پذیر با کودکان و القای ارزش ها

 

رفتار مثبت و مسئولیت پذیری را در قبال فرزندان خود الگو کنید

 

کودکان همیشه مراقب والدین خود هستند و تمایل دارند انواع رفتارهایی را که از شما الگوبرداری می کنند، تکرار کنند. اطمینان حاصل کنید که رفتار شما با دیگران در مقابل فرزندانتان با انواع دستورات شفاهی شما مطابقت دارد. به عنوان یک والدین مسئولیت پذیر، باید خود را در سطح بالایی از رفتار نگه دارید و فرزندتان را تشویق کنید که همین کار را انجام دهد. 

به عنوان مثال، فرزندان شما متوجه خواهند شد که اگر آنها را تشویق کنید که با دیگران با مهربانی رفتار کنند، سپس در زمان رانندگی به راننده ماشین کناری  پرخاشگری کنید چون بدون راهنما زدن حرکت کرده و یا مثال های مشابه باید الگوی مناسبی باشیم تا فرزندان هم دچار سردرگمی نشوند  .

 

 ارتباط باز  برقرار کنید و با دقت گوش دهید

 

به عنوان والدین، گاهی اوقات به راحتی می توان ارتباط با فرزندان خود را به تعویق انداخت. با این حال، برای اینکه والدینی مسئولیت‌پذیر باشید، باید به فرزندانتان بگویید که دلایل پشت افکار و تصمیمات شما چیست. این همچنین به این معنی است که شما باید به صحبت‌های فرزندانتان گوش دهید که احساسات، افکار یا خواسته‌های خود را به شما بیان می‌کنند. 

سعی کنید چیزی مانند "عزیزم می دانم که از اینکه دیشب زودتر به رختخوابت رفتی ناراضی بودی. اما، من فقط این کار را انجام دادم چون امروز به مدرسه رفتی و می دانستم که اگر از امروزت لذت می بری و خسته می شوی."

در صورت امکان، گزینه های معقولی را برای کودک خود ارائه دهید. می‌توانید بگویید: "می‌دانم که نمی‌خواهی زود بخوابی، اما فردا برای مدرسه باید استراحت کنی. چطور می‌شود پنج شنبه تا دیروقت بیدار بمانی و بریم خونه مادر بزرگ؟"

می‌توانید به طور دوره‌ای به بچه‌هایتان چیزی شبیه این بگویید: "به نظر می‌رسد همه ما اخیراً خیلی پر مشغله  بودیم. متاسفانه  زیاد صحبت نکردیم، اوضاع تو چطور پیش می‌رود؟ چه خبر؟


روزانه زمان با کیفیتی را با هم بگذرانید.

 برای بزرگسالان پرمشغله، پیدا کردن زمانی برای نشستن و بازی با بچه ها می تواند دشوار باشد. با این حال، بخشی از مسئولیت پذیر بودن، گذراندن وقت با هم به عنوان یک خانواده است. تمرکز توجه خود بر روی فرزندان به شما این امکان را می دهد که آنها را بهتر بشناسید (و بالعکس)، اعتماد ایجاد می کند و نشان می دهد که می خواهید بخشی از زندگی فرزند خود باشید. 
راه‌هایی برای گذراندن زمان با کیفیت با کودکان عبارتند از:

1/از آنها در مورد روز و گروه های اجتماعی شان بپرسید.

2/به مدت یک ساعت با آنها یک بازی رومیزی یا یک بازی ویدیویی انجام دهید.

3/قبل از خواب برای بچه ها قصه بخوانید و در آغوش بگیرید.

4/آنها را به یک سفر جاده ای خانوادگی یا یک جاذبه محلی در یک آخر هفته ببرید.

5/بعد از شام به پیاده روی خانوادگی بروید.

6/صبحانه و شام را با هم بخورید.

 

یک سیستم ارزشی را در فرزندان خود ایجاد کنید. 

به عنوان بخشی از والدین مسئولانه، باید به فرزندان خود بیاموزید که ارزش‌های اصلی خاصی وجود دارد که باید رعایت کنند و به آنها اعتقاد داشته باشند. این ارزش ها را از طریق بحث کلامی و همچنین از طریق زندگی کردن در زندگی روزمره خود القا کنید. این ترکیب ارزش ها را در ذهن فرزندان شما تثبیت می کند. 

به عنوان مثال، می توانید به فرزندان خود بیاموزید که دروغ گفتن اشتباه است و آزاررساندن، به دیگران اشتباه است.

البته توجه داشته باشید که فرزندان شما ممکن است با بزرگتر شدن از این سیستم ارزشی دور شوند. تا زمانی که آنها هنوز با خود و دیگران به خوبی رفتار می کنند، به عنوان یک والدین مسئول، باید اجازه دهید بچه ها رشد کنند و باورها و ارزش های خودشان را توسعه دهند.

ناگفته نماند که این باورها نیازی به مذهبی بودن ندارند. اگر بخواهید فرزندتان را در یک خانواده مذهبی بزرگ کنید خوب است. همچنین اگر بخواهید فرزندتان را بدون دین بزرگ کنید خوب است. در هر صورت، همچنان باید به آنها ارزش های مثبت آموزش داده شود.
 

پرورش عشق و محبت با فرزندانتان

فرزندانتان را به خاطر کارهایی که به خوبی انجام می دهند تحسین کنید. تقویت مثبت جنبه مهمی از مسئولیت پذیری والدین است. تحسین کردن فرزندانتان برای انجام کاری خوب - چه کارهای خانه، چه تکالیف مدرسه یا فقط نشان دادن رفتارهای محبت آمیز - این نوع رفتار را بهتر از تقویت منفی رفتارهایی که دوست ندارید، تقویت و تشویق می کند. سعی کنید هر روز 1 مورد برای تمجید از فرزندتان پیدا کنید. 

به عنوان مثال، سعی کنید از گفتن جملاتی مانند "فراموش کردید دوباره سطل زباله را بیرون بیاورید! یک هفته دسر نخورید" خودداری کنید.

در عوض، جملاتی از این قبیل بگویید: "من متوجه شدم که امروز صبح بدون اینکه از شما خواسته شود، رختخواب خود را مرتب کردید. متشکرم، وقتی این کار را انجام می دهید من را بسیار خوشحال می کند!"

به فرزندتان کمک کنید تا عزت نفس سالمی داشته باشد. 

 

به عنوان یک والدین مسئول، این وظیفه شماست که به فرزندانتان کمک کنید تا در مورد خود خوب فکر کنند و خود را دارای ارزش و استقلال بدانند. برای بالا بردن عزت نفس او، به آنچه فرزندتان درباره آن با شما صحبت می کند علاقه مند شوید و از کلمات و اعمال خود استفاده کنید تا نشان دهید که فکر می کنید او فردی جالب، باهوش و بامزه است. 

چیزی شبیه این بگویید: "من عاشق نقاشی هستم که در کلاس هنر برای من کشیدی! تو در نقاشی کردن بسیار خوب هستی. من عاشق استعداد تو هستم!"

 

عزت نفس با گستاخی، خودبزرگ بینی یا متکبر بودن یکسان نیست. اگر فرزندتان  احساس کرد که از دیگران بهتر است، به او یادآوری کنید که مهم است که در مورد استعداد و مهارت هایش فروتن باشد.

 

آنها را تشویق کنید تا خودشان تصمیم بگیرند. 

 

همانطور که کودکان بزرگتر می شوند، بخشی از فرآیند تصمیم گیری در اموری که بر زندگی آنها تأثیر می گذارد، رشد سالم را تشویق می کند.هنگامی که کودکان از سن 4 یا 5 سالگی گذشته اند، می توانید با اجازه دادن به آنها برای تصمیم گیری برای خود به تقویت استقلال آنها کمک کنید. به بچه ها یادآوری کنید که مهارت های تصمیم گیری به خوبی توسعه یافته اند و آنها را تشویق کنید تا از این مهارت ها استفاده کنند. این به آنها کمک می کند تا متوجه شوند که تصمیمات ضعیف عواقب منفی دارند، اما همچنین می توانند تصمیمات خوب با نتایج مثبت بگیرند. 

به عنوان مثال، اگر کودک خردسالی در حال مناظره برای شرکت در جشن تولد یکی از دوستانش است، چیزی شبیه این بگویید: "می‌دانی، این تصمیمی نیست که بتوانم برای تو بگیرم. اما، من می‌دانم که چقدر در تصمیم‌گیری مهارت دارید. به نظر شما کار درست این است؟"

البته وقتی به بچه ها اجازه تصمیم گیری می دهید منطقی باشید. هنگامی که به کودک اجازه تصمیم گیری می دهید، سطح بلوغ و سن او را در نظر بگیرید.

اجازه دادن به یک کودک 6 ساله برای انتخاب اینکه آیا به مدرسه برود یا نه، عاقلانه نیست. با این حال، می توانید به یک کودک 6 ساله اجازه دهید انتخاب کند که هر روز چه لباسی برای مدرسه می پوشد.

 

نیازهای عاطفی فرزندانتان را با عشق و محبت برآورده

کنید.

کودکان نیازهای عاطفی مختلفی دارند و پاسخگویی به آنها بخشی از مسئولیت شماست. به عنوان مثال به حالات روحی فرزندتان توجه کنید. اگر ناراضی هستند، از آنها بپرسید که مشکل چیست و با آنها در مورد حل مشکل صحبت کنید. یا اگر کودک شما در ماه های اخیر به طور کلی مضطرب، افسرده یا عصبانی شده است، می توانید با مراجعه به مشاور یا کودک درمانگر به رفع نیازهای او کمک کنید. 

 

برآوردن نیازهای کودک شامل دانستن اینکه چقدر باید با او وقت بگذرانید. نوزادان و کودکان خردسال خواهان توجه مداوم هستند. با افزایش سن، و به خصوص در دوران نوجوانی، آنها به زمان بسیار کمتری از شما نیاز خواهند داشت.

 

 

با بچه ها با احترام رفتار کنید و در عوض از آنها احترام

بخواهید.

 

 بچه ها اغلب نابالغ وخام هستند. با این حال، اگر با آنها با بی احترامی، تمسخر یا کنایه رفتار کنید، ممکن است عزت نفس ضعیفی پیدا کنند . در عوض، به فرزندان خود نشان دهید که به آنها احترام می‌گذارید: با آنها به عنوان یکسان صحبت کنید، زمانی که ایده‌هایشان را ارائه می‌کنند به دقت گوش دهید و موفقیت‌هایشان را تحسین کنید. وقتی فرزندانتان ببینند که شما به آنها احترام می گذارید و آنها را به عنوان فردی جدی می گیرید، در عوض تمایل بیشتری به احترام به شما نشان می دهند.

این بدان معناست که حتی اگر فرزندانتان ایده‌هایی ناپخته یا غیرعملی را به شما ارائه دهند، باز هم باید آنها را جدی بگیرید.

به عنوان مثال، اگر فرزند نوجوان شما  پیشنهاد می کند که هر شب تا نیمه شب بیدار بماند، به او نخندید. در عوض بگویید: "میدونی، من هم در سن تو دوست داشتم تا دیروقت بیدار بمانم. فکر می کنم نیمه شب کمی غیر عملی است، اما بیا با هم صحبت کنیم و ساعتی برای خواب پیدا کنیم که هر دو با هم موافق باشیم.

از مقایسه منفی فرزندان خود با کودکان دیگر خودداری کنید. 

مقایسه‌های منفی می‌تواند باعث شود کودک احساس بی‌ارزشی کند یا به او اجازه دهد باور کند که شما کودکان دیگر را به آنها ترجیح می‌دهید. در عوض، بدون مقایسه با همسالانش، روی برجسته کردن رفتارهای که فرزندتان را خاص می‌کند، تمرکز کنید. حتی اگر برخی از همسالانشان از نظر بلوغ عاطفی، توانایی ورزشی یا مهارت تحصیلی بسیار فراتر از آنها باشند، هرگز در تلاش برای ایجاد انگیزه در فرزندتان مقایسه منفی نکنید.

به عنوان مثال، از گفتن این جمله خودداری کنید: " سارا همیشه نمرات عالی در کارنامه اش داره ای کاش تو  نمرات تو هم عالی بودند."

در عوض، سعی کنید بگویید: "من تحت تاثیر قرار گرفتم که تو   جغرافیا را۱۸گرفتی، می دانم که در کلاس بسیار تلاش کردی! تا زمانی که بیشترین تلاش خود را بکنی، من همیشه به تو افتخار می کنم ."



 


برچسب ها

مریم‌ طهماسبی

مریم‌ طهماسبی

توضیحات بیشتر

مشاهده نظرات

دیدگاه ارزشمند شما

لطفا فیلدهایی که با * مشخص شده است را پر کنید، آدرس ایمیل شما نمایش داده نمی شود