تشویق و تمجید زیاد و تاثیر منفی آن بر کودک

تشویق و تمجید زیاد و تاثیر منفی آن بر کودک

مطالعات اخیر نشان داده است که تشویق و تمجید بیش از حد و نابجا نه تنها به شکوفا شدن توانایی ها و مهارت های فرزندتان کمک نمی کند بلکه احساس خوبی در او ایجاد نمی کند. تشویق و تمجید بیش از حد باعث می شود یا کودک احساس خاص بودن یا بی خاصیتی کند که هر دو بشدت بر او تاثیر منفی می گذارد. با وب سایت مام پلاس همراه باشید تا بیشتر این موضوع رو بررسی کنیم.

شکل بسیاری از والدینی که امیدوارند عزت نفس فرزندشان را تقویت کنند این نیست که آنهارا تشویق و تحسین میکنند بلکه این است، بیش از حد تمجید می کنند.

اغلب در دنیای رقابتی امروزی، ما بر روی توانایی های " کودکان تمرکز می کنیم تا اورا تشویق کنیم که این توانایی هایش را شکوفا کند و اظهارات اغراق آمیزی می کنیم که توانایی های واقعی آنها را منعکس نمی کند. 

عزت نفس این نیست که به بچه ها بگویید هر کاری که انجام می دهند فوق العاده است بلکه  احساس واقعی است که بعد از این که تلاش میکنند تا بر اساس سن و سالشان  اساس مهارت هایی است که برای خود می سازند و دستاوردهای واقعی که احساس می کنند به دست آورده اند.

بیشتر والدین این کار را  انجام مب دهند تا فرزندانشان احساس خوبی نسبت به خودشان داشته باشند. با این حال، در یک سطح معین، حتی ناخودآگاه، ممکن است سعی کنند کمبود کودکی خود را جبران کنند. 

در مام پلاس ببینید. 

12 راهکار برای تشویق و ایجاد انگیزه در کودک برای یادگیری

20 نکته تشویق رفتار خوب در نوجوانان

 تمجید وتشویق  بیش از حد می‌تواند اثرات نامطلوبی در درازمدت داشته باشد که عبارتند از: 

 

1. تمجید و تحسین زیادی باعث می شود کودک احساس نسبت به بقیه خاص تر است. 

زمانی که فرزندانمان را بیش از حد تحسین می کنیم   حس می کنند  که خاصند  – اما نه آن نوع خاص خاص که امیدواریم آنها احساس کنند. در عوض، آنها ممکن است احساس حق بودن داشته باشند یا انتظار داشته باشند که زندگی برایشان آسان باشد، که باعث می شود برای رویارویی با چالش هایی که مطمئناً زندگی برایشان ایجاد می کند، آماده نباشند. برخی افراد استدلال می کنند که تغییر اخیر ما به سمت  فرزندپروری بیش از حد ، خودشیفتگی  را در نسل جدید پرورش می دهد  .

 

2. احساس بی کفایتی نتیجه تشویق و تمجید بیش از حد کودک 

تشویق های پی در پی و  نادرست باعث می شود کودکان احساس کنند که باید همیشه  عالی باشند تا دیگران آن هارا قبول کنند . با این حال، آنها هرگز واقعاً در مورد خود احساس خوبی ندارند، زیرا تحسینی که دریافت کرده‌اند در آن ها احساس پوچی و غیر واقعی ایجاد  می‌کند. برخی از والدین خلأ خود را می خواهند با  فرزندانشان جبران می کنند، اما این احساس پوچی است که نسل به نسل منتقل می شود. تحسین بیش از حد فرزندانمان باعث می‌شود که آنها نسبت به توانایی‌های واقعی خود دچار تردید شوند.

 

3. تشویق زیاد کودک را نسبت به زندگی بی رغبت و ناامید می کند 

والدین اغلب به امید اینکه بهترین ها را به فرزندانشان بدهند، فداکاری و  زیاد روی می کنند  وقتی همه خواسته‌های یک کودک را برآورده می‌کنیم و با آنها به عنوان یک خانواده سلطنتی رفتار می‌کنیم، در نشان دادن دنیای واقعی که آنها در بزرگسالی وارد خواهند شد شکست می‌خوریم.

تمایل ما به درگیر کردن بیش از حد خودمان در همه چیز، از تکالیفشان گرفته تا حمام بردن(زمانی ک خودشان دیگر می توانند)، می‌تواند بیشتر از اینکه فایده داشته باشد، ضرر دارد و  نه تنها آن‌ها را برای مسئولیت‌های آینده‌شان آماده نمی‌کند، بلکه فرصت‌هایی را از آنها سلب می‌کند تا  به نوجوانان و بزرگسالانی مسئول و ماهر تبدیل می‌شوند. والدینی که بیش از حد برای فرزندان خود انجام می دهند، به جای کمک به آنها، در واقع آنها را ناتوان می کنند. 

 

4. از دست دادن علاقه به فعالیت ها

. به عنوان مثال، پسر جوانی فوتبال  را دوست داشت و تا روزی که پدرش درگیر بازی شد، به بازی های کوچک خود در لیگ افتخار می کرد. فوتبال منبع اعتماد به نفس و استقلال برای پسر بود، اما خیلی زود حضور پدرش در هر تمرین و فریادهای بلند جمعیت در طول بازی باعث شد پسر احساس خجالت و رنجش کند. او به این فکر افتاد که فوتبال را به‌جای فعالیتی که دوست داشت، یک نمایش ببیند. به زودی علاقه خود را از دست داد و به طور کلی این ورزش را متوقف کرد. 

 

در داستانی مشابه، دختر کوچکی تصویری را که کشیده بود به خانه آورد و به مادرش نشان داد. عکس العمل مامانش خیلی زیاد بود. او دخترش را بی وقفه ستایش کرد و او را «پیکاسوی بعدی» خطاب کرد. هر وقت کسی می آمد، او آن را به رخ می کشید و با افتخار به می گفت که چگونه دخترش استعداد هنری خود را به دست آورده است. دختر  با این تفکر که  مادرش مالکیت هر چیزی را که او خلق می کند به عهده می گیرد، قول داد دیگر هرگز نقاشی نکشد.

فعالیتی را که ممکن بود در آن عالی بود و از آن لذت می‌برد، کنار گذاشت. 

 

در مام پلاس ببینید: 

یکی از راه های تشویق کردن کودک

14 راه برای تشویق و ترغیب کودک به راستگویی

بنابراین، چه جایگزینی برای تحسین بیش از حد فرزندانمان در مورد ایجاد عزت نفس آنها وجود دارد؟

بدیهی است که پاسخ این نیست که از تعریف و تمجید از آنها یا حمایت از آنها در جهت منافعشان دست بردارید. در واقع درست برعکس است.

کاری که والدین باید انجام دهند ساده است:

به کاری که فرزندانتان دوست دارند توجه کنید و حمایت و تشویقی کنید  که واقع بینانه و مناسب است. در حین انجام این کار، باید از برچسب زدن اجتناب کنیم. اگر بچه‌هایمان را ورزشکاران یا ستاره‌های حرفه‌ای خطاب کنیم، واقعاً احساس نمی‌کنند که آنها را تشویق کرده اید . باز هم این نوع برچسب زدن بیشتر به خواسته ها و خیالات والدین مربوط می شود تا واقعیت کودک. . 

 

کودکان باید احساس استقلال داشته باشند تا واقعاً احساس ارزشمندی برای خود داشته باشند. این احساس ارزشمندی باید بر روی چیزی استوار ساخته شود. ما به عنوان والدین باید بی سر و صدا به فعالیت هایی توجه کنیم که فرزندانمان در آن ها مهارت دارد و عزت نفس آنها را افزایش می دهد.

ما باید با حساسیت آنها را به سمت یافتن چیزی که از آن لذت می‌برند و به خوبی انجام می‌دهند راهنمایی کنیم، سپس فرصت‌هایی را برای آنها فراهم کنیم تا در این فعالیت شرکت کنند و مهارت‌هایشان را توسعه دهند. بدون اینکه دخالت کنیم  می توانیم حمایت و تشویق کنیم. ما می‌توانیم آنها را تشویق کنیم که به فعالیت‌ها ادامه دهند، حتی زمانی که دچار مشکلات و سختی هایی در این مسیر می شوند بنابراین به جا و موقع تشویق کنیم، زیرا آنها صلاحیت بیشتری برای انجام کارها برای خودشان پیدا می کنند و در نتیجه حس توانایی خود را ایجاد می کنند. 

در مام پلاس ببینید. 👇🏼

۵روش صحیح پاداش دادن به کودکان و3 ایده کاربردی برای تشویق دانش آموزان

پنج روش اصولی تشویق رفتار مثبت کودکان