چگونه با کودک عصبانی خود مقابله کنیم

چگونه با کودک عصبانی خود مقابله کنیم

داشتن کودک عصبانی درخانواده یا اطراف خودباعث شود بخواهید کمترین تماس را با کودک عصبانی داشته باشید ولی برای کمک به خود یا والدین کودک عصبانی با ما تا انتهای پست همراه باشید

به‌عنوان والدین، عصبانیت‌های خلقی یکی از استرس‌زاترین و ناامیدکننده‌ترین چیزهایی است که باید با آن دست و پنجه نرم کنید، مخصوصاً زمانی که فرزندتان به دو نفر وحشتناک برخورد کند. با این حال، به گفته روانشناسان کودک، اکثر کودکان فقط برای اینکه شیطنت یا دستکاری کنند، عصبانی نمی شوند. در عوض، جیغ زدن نشانه عصبانیت و ناامیدی کودک است، زمانی که آنها واژگان لازم برای توضیح اینکه واقعاً چه مشکلی  دارند ،را ندارند. بنابراین، آرام ماندن و یادگیری تشخیص اینکه چه چیزی واقعاً کودک شما را آزار می دهد به شما کمک می کند تا موقعیت را به سرعت و به طور موثر مدیریت کنید.

درمام پلاس بخوانید

معرفی کتاب با موضوع خشم و پرخاشگری کودک 

۱۱راهکارسادهبرای مقابله با پرخاشگری کودک 

 

همچنین درمام پلاس مشاهده کنید 

پرخاشگری در کودکان 

تکنیک بادکنک خشم برای کنترل خشم کودک 

کنترل خشم کودک

روش 1   
صحبت کردن از طریق

1/آرام بمانید تا به درستی با عصبانیت مقابله کنید.

بدترین کاری که والدین می توانند انجام دهند این است که نسبت به عصبانیت فرزندشان عصبانی شوند. کودکان به یک الگوی آرام بخش نیاز دارند، به ویژه در زمان عصبانیت، و اگر نتوانید آن را فراهم کنید، نمی توانید انتظار داشته باشید که آرام شوند. چند نفس عمیق بکشید و قبل از تصمیم گیری در مورد پاسخ حداقل چند ثانیه صبر کنید.

2/اطمینان حاصل کنید که کودک آنچه را که نیاز دارد ،دارد.

به یاد داشته باشید که عصبانیت کودک شما لزوما راهی برای "پیشرفت راه" نیست، بلکه می تواند نتیجه ناامیدی، عدم توجه مورد نیاز شما، یا حتی یک مشکل فیزیکی مانند قند خون پایین، درد یا مشکلات گوارشی باشد. شاید کودک شما در حال دندان درآوردن است، پوشک کثیف دارد یا نیاز به چرت زدن دارد. در مواردی از این دست، سعی نکنید با کودک مذاکره کنید، بلکه فقط آنچه را که لازم است فراهم کنید و عصبانیت فروکش خواهد کرد.
بسیار رایج است که بچه ها در هنگام خواب آلودگی عصبانی شوند. اگر به نظر می رسد مشکل این باشد، یک زمان خواب منظم می تواند به جلوگیری از عصبانیت های مکرر کمک کند.
هنگامی که با کودک خود در بیرون از خانه هستید، همیشه یک میان وعده سالم در دسترس داشته باشید، تا در نهایت از گرسنگی عصبانی نشوند.

3/بپرس چی شده

بچه‌ها فقط می‌خواهند حرف‌هایشان شنیده شود، و عصبانی کردن آنها اغلب بهترین راهی است که آنها می‌دانند چگونه خودشان را بیان کنند. جدی گرفتن فرزندتان با پرسیدن مشکل چیست و در واقع گوش دادن به پاسخ می تواند کمک کند. فرزندتان را در آغوش بگیرید و تمام توجه خود را به او معطوف کنید تا زمانی برای توضیح دادن داشته باشد.

4/به جای اینکه فقط «نه» بگویید، توضیحات واضح بدهید.

بسیاری از والدین به جای توضیح دلیل، فقط «نه» و «چون من گفتم» می گویند، اما این برای بچه ها خسته کننده است. لازم نیست توضیحی طولانی ارائه دهید، اما ارائه دلیل برای اعمال خود به کودک کمک می کند تا همه چیز را درک کند و احساس کند که بر موقعیت کنترل بیشتری دارد.
به عنوان مثال، اگر در خواربارفروشی هستید و فرزندتان به دلیل اینکه کیک می‌خواهد عصبانی می‌شود، به او یادآوری کنید که برای او در خانه کیک با طعم میوه که   دوست دارد،درست کرده اید.  بنابراین نیازی به خرید  کیک نیز نیست.

5/برای فرزندتان راهبردهای مقابله ای را انتخاب کنید.

به عنوان مثال، کودک شما بستنی می خواهد، اما خیلی نزدیک به شام ​​است. بگو: "سام، عزیزم واقعا داری ناراحتم می کنی . آروم باش وگرنه باید بری اتاقت." شما به آنها یک انتخاب داده اید: یا خود را کنترل کنند یا اگر نتوانستند به جایی بروند که بر دیگران تأثیر نگذارند. اگر کودکان انتخاب درستی کردند (در جریان آرام شدن)، به یاد داشته باشید که از آنها تعریف کنید: " سام عزیزم  از تومچکرم که جواب "نه" را پذیرفتی.
اگر برعکس،این قضیه اتفاق افتاد عواقبی برای این کار کودک داشته باشید . ودر صورتی که کودک عصبانی شد ن، آنها را اجرا کنید. فرزندتان را به اتاقش راهنمایی کنید و قاطعانه اصرار کنید که مثلاً تا زمانی که آرام نشوند در آنجا بماند.

6/موضع خود را نگه دارید.

وقتی با فرزندتان صحبت می کنید، همدل باشید، اما قاطع باشید، و هنگامی که توضیح آرامی ارائه کردید، عقب ننشینید. کودک شما ممکن است فورا آرام شود یا نکند، اما آنها به خاطر خواهند داشت که پرتاب کردن عصبانیت به نتایج رضایت بخشی منجر نمی شود. دفعه بعد که فرزند شما چیزی بخواهد، کمتر احتمال دارد که عصبانی شود.

 

7/ اقداماتی را برای جلوگیری از آسیب انجام دهید.

برخی از کودکان ممکن است در طول یک عصبانیت کاملاً متحرک شوند. اگر این اتفاق افتاد، اشیاء خطرناک را از سر راه کودک بردارید یا او را از خطر دور کنید.

8/ اقتدار خودرا از دست نده،

مهم است که رفتاری را که می خواهید برای فرزندتان ببینید، مدل کنید. اگر آن را از دست بدهید و شروع به داد و فریاد کنید و عصبانیت خود را به سبک بزرگسالان پرتاب کنید، فرزندتان این نوع رفتار را به عنوان چیزی قابل قبول در خانه شما خواهد دید. انجام این کار آسان نیست، اما حفظ آرامش و جمع بهترین کاری است که می توانید برای خود و فرزندتان انجام دهید. در صورت نیاز چند دقیقه وقت بگذارید تا خودتان خنک شوید. از همسر یا فرد مسئول دیگر خود بخواهید در حالی که شما آرام هستید مراقب کودک باشد. در صورت لزوم فرزندتان را با یک همراه جلوی در در اتاقش قرار دهید.

 

9/به فرزندتان کمک کنید،بدون توجه به اینکه شماچه چیزی را دوست دارید.

گاهی اوقات بچه ها عصبانی می شوند زیرا فقط می خواهند مقداری عشق و توجه بیشتری داشته باشند. در مورد تنبیه یک کودک، خودداری از عشق هرگز سیاست خوبی نیست. مهم نیست چه چیزی، فرزند شما باید بداند که شما او را دوست دارید.

^{همچنین درمام پلاس مشاهده کنید} 

با پرخاشگری کودک چگونه رفتار کنیم 

علت پرخاشگری کودکان چیست

پرخاشگری کودک 

 

 

 

 

روش 2    

زمان امتحان کردن (برای کودکان خردسال)

1//  در طول بحران از زمان استراحت استفاده کنید.

از تلاش برای استدلال با هر کودکی که در وسط یک عصبانیت کامل است، خودداری کنید. به آنها فرصت دهید تا هوا را تخلیه کنند. در عوض، عباراتی را برای بیان احساسات کودک به او بدهید. جملاتی مانند

«شما باید واقعاً بعد از یک روز طولانی خسته باشید» یا

«باید احساس ناامیدی کنید که نمی‌توانید در حال حاضر چیزی را که می‌خواهید داشته باشید» را بیان کنید. این نه تنها به کودک کمک می کند تا بعداً این موضوع را به زبان بیاورد، بلکه همدلی را بدون نیاز به تسلیم نشان می دهد. در این مرحله، ممکن است دریابید که بهترین گزینه این است که به کودک فضا بدهید تا زمانی که آرام شود.

2//به فرزندتان بگویید که "زمان بیرون" یا "زمان آرام" است.

اگر کودک نوپا شما در حال فروپاشی کامل است و هیچ راهی وجود ندارد که به یک مکالمه منطقی پاسخ دهد، گاهی اوقات زمان آرام بهترین روش است. به آنها بگویید وقت آن است که ساکت باشند تا زمانی که آرام شوند و احساس بهتری داشته باشند.

3//  آنها را در مکانی امن قرار دهید.

اتاق خواب کودک یا مکان امن دیگری در خانه که در آن احساس راحتی می کنید، بهتر است او را برای مدتی تنها بگذارید. این نقطه باید عاری از عواملی مانند رایانه، تلویزیون یا بازی موبایل  باشد. مکانی ساکت و آرام را انتخاب کنید که کودک با احساس آرامش همراه باشد.
در اتاق کودک را  نبندید. این می تواند خطرناک باشد و به عنوان یک مجازات تعبیر می شود.

4// به کودک توضیح دهید که وقتی آرام شد با او صحبت خواهید کرد.

این به کودک شما کمک می کند تا بفهمد که شما او را نادیده می گیرید زیرا رفتارش غیرقابل قبول است، نه به این دلیل که به او اهمیت نمی دهید. وقتی کودک آرام شد، با بحث در مورد عصبانیت و نگرانی های کودک، سهم خود را از معامله انجام دهید.

5//  وقتی وقتش رسید صحبت کنید

وقتی فرزندتان دیگر دچار تناسب رفتار  نیست، در مورد اتفاقی که افتاده صحبت کنید. بدون اینکه فرزندتان را سرزنش کنید یا لحن اتهامی داشته باشید، دلیل ناراحتی او را بپرسید. توضیح واضحی از جنبه خود از داستان ارائه دهید.
مهم است که با کودک خود به عنوان دشمن رفتار نکنید، حتی اگر از او ناراحت هستید. فرزندتان را در آغوش بگیرید و با محبت صحبت کنید، حتی زمانی که به او توضیح می دهید که ما همیشه نمی توانیم راه خود را ادامه دهیم.

6//  مقاوم باش.

کودکان برای اینکه احساس امنیت کنند و زندگی خود را تحت کنترل داشته باشند به ساختار نیاز دارند. اگر آنها هرگز مطمئن نباشند که اگر رفتار خاصی داشته باشند چه اتفاقی خواهد افتاد، شروع به رفتار کردن خواهند کرد. هر بار که کودک شما عصبانی می شود از "زمان بیرون" یا "زمان آرام" استفاده کنید. آنها به زودی خواهند فهمید که جیغ زدن و لگد زدن به اندازه صحبت کردن در مورد چیزها موثر نیست.

7//  ترفند زمان نویسی را امتحان کنید. اگر احساس راحتی نمی‌کنید که فرزندتان را در اتاق یا مکان دیگری قرار دهید، همچنان می‌توانید با معطوف کردن توجه خود به جای دیگر، زمان‌های غیرعادی را تسهیل کنید. هنگامی که فرزندتان عصبانی می شود، به او بگویید که در مورد آن می نویسید. یک دفترچه یادداشت بردارید و بنویسید که چه اتفاقی افتاده و چه احساسی دارید. از فرزندتان بخواهید به شما بگوید که چه احساسی دارد تا شما هم بنویسید. فرزند شما می خواهد در کاری که شما انجام می دهید درگیر شود و به زودی فریاد زدن و گریه کردن را فراموش می کند.

 

روش 3  
دانستن زمان دریافت مشاوره حرفه ای

1///  ببینید آیا به فرزندتان می رسید یا خیر.

کودکان مختلف به روش های انضباطی متفاوت پاسخ می دهند. چند چیز مختلف را امتحان کنید و ببینید چه چیزی کار می کند. اگر کودک شما بدون توجه به آنچه شما انجام می دهید به عصبانیت ادامه می دهد، ممکن است بخواهید از یک پزشک یا درمانگر کمک خارجی بگیرید، که می تواند ایده های بیشتری را ارائه دهد که با نیازهای خاص کودک شما مطابقت دارد.

2///  ببینید آیا عصبانیت‌ها به یک عامل محیطی مرتبط هستند یا خیر.

برخی از محرک های محیطی ممکن است باعث شود کودک شما بیشتر از حد معمول عصبانی شود. گاهی اوقات بچه ها نسبت به غذا (مخصوصاً شکر)، نور، ازدحام زیاد، موسیقی یا سایر عواملی که آنها را تحریک می کند و باعث ناامیدی آنها می شود حساسیت دارند.
زمان‌هایی را که کودک شما عصبانی می‌شود، مشاهده کنید و ببینید آیا فکر می‌کنید این عصبانیت به چیزی در محیط مرتبط است یا خیر. محرک را بردارید و ببینید که آیا این کمک می کند.
اگر در یافتن علت عصبانیت مشکل دارید، مشاوره حرفه ای دریافت کنید.

3/// ببینید آیا با بزرگتر شدن کودک، کج خلقی همچنان ادامه دارد یا خیر.

بیشتر بچه‌ها وقتی دیگر اشکال مؤثر ارتباط را یاد می‌گیرند، در نهایت از عصبانیت بیشتر می‌شوند. اگر کودک شما از مرحله کودک نوپا به شدت عصبانیت می زند، ممکن است چیزی در حال وقوع باشد که باید به آن رسیدگی شود. در نظر داشته باشید که فرزندتان را نزد پزشک یا درمانگر ببرید تا ببینید آیا مشکل عمیق‌تری وجود دارد یا خیر.

اگر کج خلقی مکرر یا شدید است، کودک خود را نزد پزشک ببرید. اگر کودک شما چندین بار در روز عصبانی می‌شود، یا اگر عصبانیت‌ها به‌ویژه شدید و طاقت‌فرسا هستند، بهتر است کودکتان را با یک متخصص ملاقات کنید تا بفهمید آیا فرزندتان نیازی دارد که برآورده نشده است یا خیر. عصبانیت های شدید و مکرر ممکن است نشانه ای از یک مشکل رشدی باشد.

در مقابل پرخاشگری کودک چه واکنشی نشان دهیم قسمت اول

در مقابل پرخاشگری کودک چه واکنشی نشان دهیم قسمت دوم 

چه چیزی باعث بروزمشکلات خشم در کودکان می شود 

نکات

1/فرزندتان را طوری هدایت کنید که موفق شود، نه اینکه شکست بخورد. برای مثال، اگر می‌دانید که روز طولانی گذشته است و از زمان ناهار چیزی نخورده‌اند، شاید تا صبح روز بعد صبر کنید تا به خواربارفروشی بروید. اگر این یک گزینه نیست، سعی کنید هنگام خرید کودک خود را درگیر کنید و سریع وارد و خارج شوید. به یاد داشته باشید که آنها چقدر کوچک هستند و هنوز در حال یادگیری صبور بودن هستند!

2/اگر در یک مکان عمومی هستید، گاهی اوقات بهترین راه حل این است که به سادگی آن را ترک کنید، حتی اگر مجبور باشید کودک خود را با لگد و فریاد حمل کنید. آرامش خود را حفظ کنید و به یاد داشته باشید که فرزند شما از روی احساسات شدید رفتار می کند نه عقل.

3/با تماس چشمی و با لحن معمولی، بگویید که پس از پرداخت هزینه خرید خانواده، با گفتن نام، گوش می دهید. به عنوان مثال، به بچه یک کالا بدهید و بگویید این چیزی است که بابا دوست دارد، سپس آن را روی یک تسمه نقاله قرار دهید و از اپراتور پرداخت تشکر کنید. به بچه چیزی بدهید، آن را روی تسمه نقاله قرار دهید و اگر این کار را انجام دادند از آنها تشکر کنید. کاری کنید که آنها احساس کنند واقعاً خوب کار کرده اند و لبخند بزنید و بگویید: "من عاشق کمک کردن به مامان هستم." به آنها لبخند محبت آمیزی بدهید.

4/باید توجه داشت که کودکان دارای مشکلات رشد ممکن است همیشه دستورالعمل های کلامی را درک نکنند. کودکانی که دارای چالش‌های رشدی هستند گاهی حتی می‌توانند دستورالعمل‌ها را تکرار کنند، اما هنوز در تبدیل آن دستورالعمل‌ها به عمل با مشکل مواجه هستند. اگر این را تجربه کردید، سعی کنید یک نمودار بصری از آنچه که دوست دارید اتفاق بیفتد تهیه کنید. تصاویر را از مجلات برش دهید یا یک نمودار با شکل های چوبی بکشید و با کودک روی آن بپردازید. اگر کودک بتواند علاوه بر دستورالعمل های شفاهی، تصاویر را نیز ببیند، ممکن است بهتر متوجه شود.

5/هنگامی که می خواهید کودک از عصبانیت خودداری کند، هرگز با او فریاد نزنید و با او به شدت با او صحبت نکنید. به آنها توضیح دهید که چه کار می کنند، چرا شما را تایید نمی کنید، و راه دیگری برای ابراز وجود پیشنهاد دهید. به عنوان مثال، "شان، تو داری جیغ می‌زنی و می‌زنی، و این خوب نیست. وقتی جیغ می‌زنی و می‌زنی، دیگران را بسیار ناراحت می‌کنی. می‌خواهم دست از جیغ زدن و زدن بردار و با من صحبت کنی. می‌خواهم بدانم چه چیزی آزاردهنده است. تو، اما اگر فریاد می زنی، نمی توانم به حرف هایت گوش دهم.»
6/کج خلقی شیطنت نیست مگر اینکه اجازه دهیداتفاقی شیطنت را تبدیل به کج خلقی  کند. و اغلب، کج خلقی حتی واقعاً مربوط به اتفاقی نیست که اخیراً رخ داده است. این می تواند رهایی از ناامیدی فروخورده در طول روزها تلاش برای انجام کار درست و یادگیری یک فرد کوچک اجتماعی بودن باشد.

7/برنامه داشته باشید: زمانی که با یک نقطه مشکل مواجه می شوید، مانند پیشخوان فروشگاه مواد غذایی، قبل از موعد با فرزندتان در مورد وضعیت صحبت کنید. به عنوان مثال: "(نام فرزند)، چند بار اخیر که در صندوق باجه مشکل داشتیم. از این به بعد، کاری که انجام می دهیم این است: وقتی به صندوق پرداخت رسیدید، به شما اجازه می دهم بسته ای را انتخاب کنید. آدامس اگر تا آن زمان بتوانید خودتان رفتار کنید، اگر جیغ و داد بزنید چون بیشتر می خواهید، دیگر نمی توانید آدامس داشته باشید. " (بعد از آن کودک باید دستورالعمل ها را برای شما تکرار کند.) هنگامی که برنامه توسط هر دوی شما درک شد، نیازی به توضیح مجدد همه آن در زمان پرداخت نیست. اگر (نام کودک) رفتار کند، طبق برنامه به آنها پاداش داده می شود. اگر نه، آنها از دست می دهند. آنها از قبل قوانین را می دانند.

8/هر کودک متفاوت است و هر موقعیت/سناریو نیز متفاوت است. این پاسخ همه چیز نیست. شما، والدین، کنترل را در دست دارید. خونسردی خود را حفظ کنید و آرامش خود را حفظ کنید. اگر متوجه شدید که عصبانی، آزرده، ناامید، عصبانی و غیره هستید، ابتدا سعی کنید خود را از موقعیت خارج کنید و قبل از اینکه سعی کنید کودک ناراحت را آرام کنید، آرام شوید.

9/در برخی موارد، کودک نیاز دارد که نه، را بپذیرد. با این حال، اگر آنها به اندازه کافی بزرگ هستند که بفهمند، توضیح دهید که چرا نباید این گونه رفتار کنند.

 

هشدارها

1*انتظار رفتاری را نداشته باشید که مناسب سن شما نیست. شما به عنوان والدین مجبور نیستید رفتارهای بی ادبانه یا آزاردهنده را بپذیرید و باید محدودیت هایی را تعیین کنید، اما مراقب باشید که برای سن فرزندتان چه چیزی طبیعی است. به یاد داشته باشید که مراحل سپری خواهند شد و وظیفه شما این است که فرزندتان را از طریق آنها راهنمایی و دوست داشته باشید، نه اینکه او را مجبور به مرحله بعدی کنید.

2*صرفاً برای جلوگیری از خجالت، تسلیم نشوید، که به کودک یاد می دهد برای جمعی اجرا کند. اگرچه والدین احساس می‌کنند که همه چشم‌ها به سمت آن‌ها است، اما وقتی فرزندشان در ملاء عام ظاهر می‌شود، واقعیت این است که اکثر تماشاگران وقتی می‌بینند که والدین محدودیت‌های معقولی برای فرزندشان تعیین می‌کنند، می‌گویند: «برو برو».

3*هرگز تسلیم فرزندتان نشوید (در زمان عصبانیت)، این نشانه آن است که آنها پیروز شده اند و کنترل دارند. یاد بگیرید که آنها را در خانه مدیریت کنید، و در این صورت موارد کمتری برای خجالت در یک مکان عمومی خواهید داشت. ممکن است سعی کنید در مورد مسائل کوچک به آنها "تسلیم" شوید، که به آنها احساس کنترل بیشتری می دهد، بنابراین وقتی می بینند که آرام بودن پاداش دارد، عصبانیت ها را کاهش می دهد!

4*اگر فرزندتان عصبانی است از نظم و انضباط بدنی مانند کتک زدن یا کتک زدن خودداری کنید. تنبیه بدنی کودک به خاطر عصبانیتش فقط باعث می شود که او از شما بترسد و به او یاد می دهد که از زور فیزیکی بر دیگران استفاده کند (سیلی، لگد، مشت و غیره).

5*داشتن یک فرزند لوس می تواند شرایط را برای شما بسیار بدتر کند اگر شما تحت فشار زیادی هستید. به عنوان مثال، اگر شما مسئولیت پرداخت قبوض و وام مسکن را دارید، یک کودک نوپا که جیغ می‌زند زندگی را برای شما آسان‌تر نمی‌کند. به جایی بروید که احساس می کنید می توانید خشم خود را تخلیه کنید. به خاطر داشته باشید، هرگز در هیچ شرایطی خشم خود را روی کودک تخلیه نکنید زیرا شرایط سخت شما تقصیر کودک نیست.

6*برای رهایی کودک خردسال از حالت عصبانیت، اغلب به ایجاد حواس پرتی (مانند آدامس) اعتماد نکنید. به کودک بیاموزید که کج خلقی نکند، و آنها سریعتر مکانیسم های مقابله ای دیگر را توسعه خواهند داد. با این حال، برخی از بچه‌ها به دلیل هیجان‌انگیزتر بودن یا احساساتی بودن، ممکن است دچار عصبانیت شوند. درست مانند بزرگسالان، برخی از کودکان آرام هستند، در حالی که برخی دیگر دراماتیک تر هستند. یک عصبانیت خوب انرژی فروخورده، ناامیدی، خشم و سایر احساسات را آزاد می کند. طبیعی است. اگر به کودکان بیاموزید که احساسات خود را در بطری جمع کنند، بزرگسالانی را ایجاد می کند که نمی توانند احساسات خود را بیان کنند!

7*اگر استراتژی‌های ذکر شده در این مقاله را امتحان کرده‌اید، اما همچنان با عصبانیت‌های مکرر مواجه می‌شوید، ممکن است زمان آن فرا رسیده باشد که برای درک فرزندتان و دانستن نحوه کار با او از متخصص کمک بگیرید. کودکان مبتلا به مشکلات رشدی یا سایر مشکلات ممکن است به مهارت ها و تخصص یک متخصص نیاز داشته باشند. آنچه را که شما و فرزندتان تجربه می کنید برای متخصص توضیح دهید. مقاله ای مانند این را با خود ببرید و به حرفه ای نشان دهید که چه تاکتیک هایی را امتحان کرده اید و بگویید چگونه کار کرده اند. متخصص ممکن است پیشنهادات دیگری داشته باشد یا ممکن است ارزیابی بیشتر را توصیه کند.