برای دیدن محتوای سایت روی دکمه دسته بندی کلیک بفرمایید
اگر کودک شما پرخاشگر است و به خصوص اگر عصبانیت و خشم فرزندتان در روابط و کیفیت زندگی او اختلال ایجاد می کند، مهم است که مهارت هایی را که برای مقابله با احساساتش به روشی سالم نیاز دارند به او آموزش دهید. راهنمایی یک متخصص سلامت روان نیز می تواند بسیار مفید باشد. همه چیز به دانستن اینکه چه چیزی از نظر رشد مناسب است و اینکه در هر دوره ای کودک چه مواردی را تجربه می کند، بستگی دارد. روان شناسان کودک می گویند: «ما معمولاً از کودکان نوپا انتظار داریم رفتارهای پرخاشگرانه ای را تجربه کنند. «در این مرحله، بچه‌ها تمایل دارند به بیان فیزیکی متوسل شوند، فقط به این دلیل که هنوز مهارت‌های زبانی برای بیان خواسته های خود را ندارند. به عنوان مثال، هل دادن یک همسال در زمین بازی را می توان معمولی در نظر گرفت. ما لزوماً آن را یک رفتار پرخاشگرانه نمی نامیم مگر اینکه بخشی از یک الگو باشد و کودک آن را یاد گرفته باشد.» تا زمانی که کودک شما به اندازه کافی بزرگ شود که مهارت‌های کلامی برای برقراری ارتباط با احساسات خود را داشته باشد ، آن زمان، یعنی در حدود سن 7 سالگی ، ابراز فیزیکی پرخاشگری باید کاهش یابد. اگر این اتفاق نیفتاد، آن وقت است که باید نگران بود، به خصوص اگر فرزند شما خود یا دیگران را در معرض خطر قرار می دهد یا مرتباً به اموال آسیب می رساند. مراقب علائم هشداردهنده ی پرخاشگرانه که بر رفتار فرزندتان تأثیر منفی دارد، باشید. مانند: ▪️در یادگیری تحصیلی مبارزه و مقاومت می کند. ▪️داشتن مشکل در ارتباط با همسالان ▪️اغلب باعث ایجاد اختلال در خانه می شود. این علائم هشدار دهنده باعث نگرانی هستند و نباید نادیده گرفته شوند. رفتار فرزند شما ممکن است یک علت اساسی داشته باشد که نیاز به توجه دارد. ADHD( بیش فعالی)، اضطراب، ناتوانی‌های یادگیری تشخیص داده نشده و اوتیسم همگی می‌توانند مشکلاتی را به صورت رفتار پرخاشگرانه ایجاد کنند. علت هر چه باشد، اگر رفتار پرخاشگرانه بر عملکرد روزانه فرزندتان تأثیر بگذارد، زمان آن فرا رسیده است که به دنبال کمک باشید. با صحبت کردن با پزشک اطفال خود شروع کنید. در صورت لزوم، آنها می توانند برای تشخیص و درمان مشکلاتی که ممکن است باعث پرخاشگری شوند، شما را به یک متخصص سلامت روان یا یک رفتاردرمانگر کودک و یا یک کاردرمان ذهنی ارجاع دهند. در صورتی که در کودک خود رفتارهای پرخاشگرانه ی غیرقابل کنترل میبینید میتوانید در قسمت نظرات برای ما کامنت بگذارید و با متخصصین مام پلاس مرتبط شوید. در مام پلاس مشاهده کنید: ویدئوهای متنوع پرخاشگری کودک در مام پلاس 4 روش تشخیص آسیب های روانی در کودکان معنای واقعی مجازات (در کودکان و نوجوانان)در روانشناسی چیست ؟؟ چگونه با کودک عصبانی خود مقابله کنیم؟ چه چیزی باعث بروز خشم می شود ؟ به همراه ویدئو وقتی کودک با رفتارهای پرخاشگرانه دست و پنجه نرم می کند، هم برای والدین و هم برای بچه ها سخت است. برخی از کودکان به راحتی ناامید می شوند. آنها بر سر اتفاقات به ظاهر جزئی منفجر می شوند. فریاد می زنند و حتی ممکن است پرخاشگر شوند. گاهی اوقات بچه ها متوجه می شوند که طغیان خشم و پرخاشگری راهی موثر برای برآوردن نیازهایشان است. اگر کودکی عصبانی شود و والدینش اسباب‌بازی به او بدهند تا او را ساکت نگه دارد، می‌آموزد که کج خلقی و پرخاشگری مؤثر است و آن را بعنوان یه رویه در نظر میگیرد . طبعا این جدای از کیت آرامشی بود که در بالا توضیح دادیم. اگر کودک شما در فروشگاه مواد غذایی عصبانی است چون خوراکی خاصی را می خواهد، تسلیم نشوید که آن را بخرید. این پاداش دهنده است و رفتار نامناسب را تقویت می کند. برای جلوگیری از رفتارهای پرخاشگرانه ی کودک ، تسلیم فرزند خود نشوید. اگرچه ممکن است در کوتاه مدت آسان تر باشد، اما در بلندمدت تسلیم شدن فقط مشکلات رفتاری و پرخاشگری را بدتر می کند و رفتارهای پرخاشگرانه را تثبیت و بسط میدهد. در عوض، روی برقراری ارتباط با فرزندتان کار کنید تا او احساس اطمینان بیشتری کند که نیازهایش برآورده خواهد شد. بچه‌ها وقتی احساساتشان را درک نمی‌کنند یا نمی‌توانند آنها را به زبان بیاورند، به احتمال زیاد پرخاشگری می‌کنند. کودکی که نمی‌تواند بگوید "من عصبانی هستم!" ممکن است سعی کند با ضربه زدن نشان دهد که عصبانیست. یا کودکی که نمی تواند غمگین بودن را درک کند یا توضیح دهد ، ممکن است برای جلب توجه شما رفتار نادرست نشان دهد. برای کمک به فرزندتان در یادگیری تشخیص و برچسب زدن احساسات، با آموزش کلمات احساسی اولیه مانند "غمگینی"، "شادی" و "ترس" و "عصبانیت"شروع کنید. به احساسات کودک خود به نسبت میزان آن احساس، برچسب بزنید و بگویید: "به نظر می رسد در حال حاضر واقعاً عصبانی هستی." با گذشت زمان، آنها یاد خواهند گرفت که به احساسات خود برچسب بزنند و آن ها را با لفظ ابراز کنند. همانطور که کودک شما درک بهتری از احساسات خود و نحوه توصیف آنها پیدا می کند، کلمات پیچیده تری مانند ناامیدی ، نگرانی و تنهایی را آموزش دهید. البته منظور یاد دادن احساسات منفی و تثبیت کردن آن ها در کودک نیست، بلکه قصد این است که کودک وقتی در معرض احساسات منفی قرار گرفت آن را درک و واژه ای برای ابراز داشته باشد تا به رفتارهای پرخاشگرانه و آسیب زا متوصل نشود. دماسنج خشم ابزاری است که به کودکان کمک می کند علائم افزایش خشم خود را تشخیص دهند. روی یک کاغذ یک دماسنج بزرگ بکشید. از پایین با یک صفر شروع کنید و اعداد را تا 10 در بالای دماسنج پر کنید. در دماسنج خشم، صفر به معنای "بدون عصبانیت" است. عدد 5 به معنای "مقدار متوسط خشم" و 10 به معنای "بیشترین عصبانیت تا کنون" است. در زمانی که کودک شما احساس ناراحتی یا عصبانیت نمی کند، با عدد روی دماسنج در مورد آنچه در بدن او اتفاق می افتد صحبت کنید. کودک شما ممکن است وقتی در سطح 0 است لبخند زند، اما وقتی به سطح 5 می رسد چهره ای عبوس دارد. ممکن است وقتی در عدد 7 است احساس کند صورتش داغ می شود و حتی دستش را مشت کند. زمانی که به 10 می‌رسد، ممکن است مانند یک هیولای عصبانی ابراز احساسات کند. استفاده از دماسنج به کودکان کمک می کند تا یاد بگیرند که خشم را در زمان وقوع آن تشخیص دهند. در نهایت، آنها می توانند ارتباط برقرار کنند که وقتی دمای عصبانیت آنها شروع به افزایش می کند، استراحت کردن می تواند به آنها کمک کند تا آن را خنک کنند. به کودکان بیاموزید وقتی عصبانی می شوند چه کاری انجام دهند. به‌جای پرتاب بلوک‌ها در زمانی که عصبی و پرخاشگر می شوند، برای مثال، بهتر است به اتاق خود یا یک «گوشه آرام» مشخص شده بروند. آنها را تشویق کنید تا رنگ آمیزی کنند، کتاب بخوانند یا فعالیت آرام بخش دیگری انجام دهند تا زمانی که احساس بهتری کنند. حتی ممکن است یک کیت آرامش ایجاد کنید. این می تواند شامل کتاب های رنگ آمیزی مورد علاقه فرزند شما و چند مداد رنگی، یک کتاب سرگرم کننده برای خواندن، برچسب ها، یک اسباب بازی مورد علاقه یا لوسیونی باشد که بوی خوبی دارد. وقتی ناراحت هستند، می توانید بگویید: «برو لباس آرامش خود را بیاور». این کار کودک شما را تشویق می کند تا مسئولیت آرام کردن خود را بر عهده بگیرد. یکی از بهترین راه‌ها برای کمک به کودکی که احساس عصبانیت می‌کند، آموزش تکنیک‌های خاص کنترل خشم است. برای مثال، نفس‌های عمیق می‌تواند ذهن و بدن کودک شما را در هنگام ناراحتی آرام کند. پیاده روی سریع، شمردن تا 10 یا تکرار یک عبارت مفید نیز ممکن است کمک کننده باشد تا خشم کودک به پرخاشگری منجر نشود. مهارت‌های دیگر، مانند مهارت‌های کنترل تکانه و انضباط شخصی را نیز آموزش دهید. برخی از بچه ها به مقدار مناسبی از مربیگری و همراهی نیاز دارند تا به تمرین این مهارت ها در هنگام ناراحتی کمک کند. نظم و انضباط مداوم لازم است تا به کودک شما کمک کند که بیاموزد که پرخاشگری یا رفتاربد و بی احترامی قابل قبول نیست. اگر کودک شما قوانین را زیر پا می گذارد، هر بار از راهی وارد شوید تا مشکل را حل کنید. تایم اوت یا سلب امتیازات می تواند استراتژی های انضباطی موثری باشد. اگر فرزندتان هنگام عصبانیت چیزی را شکست و پرخاشگری کرد از او بخواهید آن را تعمیر کند یا کارهایی را انجام دهد تا پولی برای تعمیر جمع آوری کند. اگر کودک شما رفتار پرخاشگرانه ای از خود نشان می دهد، قرار دادن او در معرض نمایش های تلویزیونی خشونت آمیز یا بازی های ویدیویی ممکن است مشکل را تشدید کند. در عوض بر قرار دادن او در معرض کتاب ها، بازی ها و نمایش هایی تمرکز کنید که مهارت های حل تعارض سالم را الگوبرداری می کند. وقتی کودک احساسات زیادی را ابراز می‌کند و والدین با احساسات بیشتری و پرخاشگری بیشتری کودک را روبرو می کنند، می‌تواند پرخاشگری کودک را افزایش دهد. در عوض، سعی کنید تنظیم عاطفی را برای فرزندتان الگو قرار دهید. به رفتار خوب کودک خود پاداش دهید، حتی زمانی که فرزندتان کارفوق العاده ای انجام نمی دهد. اگر زمان شام بدون مشکل است، بگویید: "من واقعاً رفتارت را در هنگام شام دوست دارم." هدیه و جوایز لازم نیست. شناسایی و تمجید به تنهایی قدرتمند هستند. روی اهداف مالی یا مادی تمرکز نکنید. درعوض، جوایزی مانند نیم ساعت وقت ویژه با مادر یا پدر، انتخاب آنچه که خانواده برای شام بخورند یا فیلمی که خانواده برای شب تماشا می‌کنند را انتخاب کنید. آیا عصبانیت هر روز صبح قبل از مدرسه اتفاق می افتد؟ بر روی ساختار روتین صبحگاهی خود کار کنید. کارها را به مراحل ساده تقسیم کنید و هشدارهای زمانی مانند «۱۰ دقیقه دیگر می‌رویم» بدهید. اهدافی را تعیین کنید، مثلا سر وقت رفتن به مدرسه . سپس زمانی که فرزندتان به آن اهداف دست یافت به او پاداش دهید. اگر فرزندتان با خودکنترلی دست و پنجه نرم می کند، گنجاندن این راهبردها در تربیت فرزندتان به شما کمک می کند تا این رفتارها را مهار کنید. در مام پلاس مشاهده کنید: ویدئوهای متنوع پرخاشگری کودک در مام پلاس 4 روش تشخیص آسیب های روانی در کودکان معنای واقعی مجازات (در کودکان و نوجوانان)در روانشناسی چیست ؟؟ چگونه با کودک عصبانی خود مقابله کنیم؟ چه چیزی باعث بروز خشم می شود ؟ به همراه ویدئو به او بگویید"وقتی اسباب‌بازی‌های خود را پرت می‌کنی، فکر می‌کنم دوست نداری با آنها بازی کنی. درست گفتم ؟" این تکنیک گوینده/شنونده برای کمک به برقراری ارتباط احساسات به شیوه‌ای بدون تقابل طراحی شده است. این عبارات نه تنها خطوط ارتباطی شما را با فرزندتان باز نگه می‌دارد، بلکه در حال الگوبرداری از نحوه بیان یک موقعیت از دیدگاه خود هستید، و در واقع دارید به فرزند خود الگوی رفتار درست را آموزش می دهید که به نوبه خود به فرزند شما فرصتی میدهد تا وقایع را از دیدگاه خود بیان کند. بگویید: "بچه های بزرگ و حتی بزرگ ترها گاهی اوقات احساسات بزرگی دارند. اشکالی ندارد، این احساسات می گذرد." اجازه دهید صادقانه باشد. هر چه فرزندان شما بزرگتر شوند، مشکلاتی که با آنها روبرو می‌شوند بزرگتر می‌شوند، احساسات بیشتری دارند. اینکه به آنها بگویید بچه های بزرگ خشم، ناامیدی یا اضطراب را تجربه نمی کنند، کاملا نادرست است. همچنین کودکان را تشویق می‌کند تا از احساسات اجتناب کنند یا آنها را از بین ببرند و از پردازش آنها به شیوه‌ای سالم جلوگیری می‌کند. چرا کودک نوپای من اینقدر تهاجمی و پرخاشگراست؟
چه زمانی از رفتارهای پرخاشگرانه نگران باشیم
11 راه برای کمک به کودک برای مقابله با رفتارهای پرخاشگرانه
1. تسلیم پرخاشگری ها وعصبانیت های کودک نشوید
2. به کودک خود در مورد احساسات آموزش دهید
3. به کودکان کمک کنید تا احساسات پرخاشگرانه را شناسایی کنند
یک دماسنج خشم بسازید
4. یک برنامه آرام سازی ایجاد کنید و تا حدامکان رفتار پرخاشگرانه را کاهش دهید
5. مهارت های مدیریت خشم و رفتار پرخاشگرانه را پرورش دهید
6. پیگیری و حل رفتارهای پرخاشگرانه کودک از طریق تفهیم عواقب رفتار
7. از رسانه های خشونت آمیز خودداری کنید
8. در مقابل کودک پرخاشگر آرام بمانید
9.به رفتار خوب پاداش دهید تا از الگو شدن کودک پرخاشگر جلوگیری کنید
10. الگوهای فرزندتان را بشناسید و محرک های پرخاشگری را شناسایی کنید
11. شما با پرخاشگری کودک خود تنها نیستید
با این حال، اگر وضعیت غیرقابل کنترل به نظر می رسد، به یاد داشته باشید که شما تنها کسی نیستید که با رفتار فرزندتان دست و پنجه نرم می کنید. روانشناسان کودک در کمک به کودکان و خانواده ها در حل مشکلات عاطفی و رفتاری ماهر هستند. می توانید در قسمت نظرات کاربران مشکلات کودک خود را عنوان کنید و با متخصصان مام پلاس در ارتباط باشید.
با استفاده از یکی از این 24 عبارت به کودک خود کمک کنید تا آرام شود:
1.به جای: "پرتاب اشیا را متوقف کن"
2. به جای: "بچه های بزرگ این کار را نمی کنند"
3. به جای: "عصبانی نباش"
بگوئید: "من هم گاهی عصبانی می شوم. بیایید گریه جنگجویمان را امتحان کنیم تا آن احساسات عصبانی را کنترل کنیم."
یک مطالعه اخیر نشان می دهد که فریاد زدن زمانی که از نظر جسمی آسیب می بینیم می تواند پیام های درد ارسال شده به مغز را مختل کند. اگرچه ممکن است فرزند شما به خودی خود درد نداشته باشد، اما یک گریه ی قوی و آزادانه که به گریه ی جنگجو معروف است ،می تواند انرژی عصبانیت را به شیوه ای بازیگونه آزاد کند. فریاد یک جنگجو یا یک قهرمان را همراه با فرزندتان انتخاب کنید. مثلا (ویلیام والاس از فیلم شجاع قلب را در نظر بگیرید که فریاد می زند: "آااااززززاااااددددی"
4. به جای: "جرأت نداری ضربه بزنی"
بگوئید: "عصبانی بودن اشکالی ندارد، اما اجازه نمی‌دهم ضربه بزنی. ما باید همه را ایمن نگه داریم."
این پیام را به طور قاطع منتقل می کند که احساس خوب است، اما عمل، خیر. جدا کردن این دو به کودک شما کمک می کند تا یاد بگیرد که همین کار را انجام دهد و بین احساس و عمل فرق بگذارد.
5. به جای: "تو خیلی سخت می گیری"
بگوئید: "این یکی سخت است، نه؟ ما با هم این موضوع را حل خواهیم کرد."
هنگامی که کودکان بر خواسته های خود پافشاری می کنند، مهم است که دلیل آن را درک کنید. این عبارت این ایده را تقویت می کند که شما در یک تیم هستید و برای یک هدف کار می کنید.
6. به جای: "همین، تو یک وقت محرومیت می گیری"
بگوئید: "بیا با هم به فضای آرام خود برویم."
این موضوع «زمان خروج» را به «زمان ورود» تغییر میدهد و به جای جداسازی، امکان اتصال مجدد را فراهم می‌کند.
7. به جای: "همین الان دندان هایت را مسواک بزن"
بگوئید: "آیا می خواهی اول دندان های عروسکت را مسواک بزنی یا دندان های خودت؟"
برای کودکان نوپا، عصبانیت راهی برای اعمال کنترل بر محیط خود است. به این ترتیب، به کودک نوپای خود حق انتخاب و به نوبه خود کمی کنترل می دهید.
8. به جای: "غذای خود را بخور وگرنه گرسنه به رختخواب خواهی رفت"
بگوئید: "چکار کنیم تا این غذا خوشمزه بشه؟"
این مسئولیت یافتن راه حل را به عهده فرزند شما می گذارد.
9. به جای: "اتاقت خیلی بهم ریخته و آشفته کننده است! تو باید این اتاق رو تمیز کنی."
بگوئید: "چطور است که ما شروع به تمیز کردن این گوشه کوچک اتاق تو کنیم؟ من به تو کمک می کنم."
به جای تمرکز بر روی کار طاقت فرسا پاکسازی یک آشفتگی بزرگ، هدف را به شروع ساده تغییر دهید. شروع یک کار نامطلوب می تواند انگیزه و شتاب را برای ادامه فراهم کند.
10. به جای: "از ناله دست بردار"
به او بگوئید: ""دوباره" سریع با صدای عادی حرفتو بگو؟
گاهی بچه ها ناله می کنند و حتی متوجه نمی شوند. با درخواست از آنها برای بیان مجدد با لحن عادی، به آنها می آموزید که نحوه بیان آنها اهمیت دارد.
11. به جای: "شکایت را متوقف کن"
بگوئید: "من صدای تو را می شنوم. آیا می توانی راه حلی پیدا کنی؟"
باز هم، این مسئولیت را به عهده کودک می گذارد. دفعه بعد که فرزندتان بی وقفه از مدرسه/شام/ خواهر و برادر شکایت می کند، از او بخواهید که راه حل هایی برای آن بنویسد. به او یادآوری کنید که هیچ پاسخ اشتباهی وجود ندارد، و هر چه بنظر احمق تر باشد، بهتر است.
12. به جای: "چند بار باید این را بگویم؟؟؟"
بگوئید: "می دانم بار اول صدایم را نشنیدی. چطوره از این به بعد وقتی حرفی را به تو می گویم، آن را برای من تکرار کنی؟"
اینکه فرزندتان آنچه را که می شنود تکرار کند، پیام شما را محکم می کند. تغییر صدا یک عنصر سرگرم کننده به درخواست اضافه می کند.
13. به جای: "از ناامید شدن دست بردار"
بگوئید: "آیا این ___ در حال حاضر خیلی سخت است؟ باشه بیا کمی استراحت کنیم و 17 دقیقه دیگر برگردیم و درستش میکنیم.."
تصادفی به نظر می رسد، اما یک فرمول مبتنی بر تحقیق برای بهره وری این است که 52 دقیقه کار کنید، 17 دقیقه استراحت کنید. با استراحت کردن از استرس مربوط به کار، شما آماده برای شروع دوباره، متمرکز و سازنده تر از قبل به آن باز می گردید. همین مفهوم در مورد تکالیف، تمرین پیانو یا بازی کردن یک ورزش برای کودک نیز صدق می کند.
14. به جای: «به اتاقت برو»
بگوئید: "من می‌خواهم همین‌جا کنارت بمانم تا زمانی که برای در آغوش گرفتن آماده شوی."
باز هم، انزوا این پیام را می دهد که مشکلی در فرزند شما وجود دارد. با دادن فضایی به او تا زمانی که او آماده مشارکت مجدد شود، به او اطمینان می دهید که همیشه در کنار او خواهید بود.
15. به جای: "تو مرا شرمنده می کنی"
بگوئید: "بیا به یک جای خصوصی برویم تا بتوانیم این موضوع را حل کنیم."
به یاد داشته باشید، این به شما مربوط نیست. درباره او و احساساتش است. با حذف هر دوی شما از موقعیت، تلاش تیم را بدون جلب توجه به رفتار تقویت می کنید.
16. به جای: (آه کشیدن و چرخاندن چشمان خود)
سعی کنید: (ارتباط چشمی برقرار کنید، بزرگترین نقاط قوت فرزندتان را به خاطر بسپارید و لبخندی دلسوزانه به او بدهید.)
با دیدن نقاط قوت در فرزندتان تمرین کنید که آن را در چشم انداز نگه دارید.
17. به جای: "تو غیر ممکنی"
بگوئید: "تو روزهای سختی را سپری می کنی. بیا این موضوع را با هم بفهمیم و حلش کنیم."
همیشه رفتار را از کودک جدا کنید، احساسات را تقویت کنید و برای یافتن راه حل با یکدیگر همکاری کنید.
18. به جای: "فریاد نزن!"
بگوئید: "می خواهم وانمود کنم که دارم شمع های تولد را فوت می کنم. آیا این کار را با من انجام می دهی؟"
تنفس عمیق به بازگرداندن بدن به حالت آرام کمک می کند. برای کودکان بزرگتر، از آنها بخواهید که همراه با شما نفس بکشند.
19. به جای: "من نمی توانم با تو در حال حاضر به توافق برسم"
بگوئید: "من شروع به ناامید شدن کرده ام و همین جا خواهم بود و آرام می نشینم."
به کودکان بیاموزید که چگونه احساسات خود را با الگوبرداری از آن در زمان واقعی برچسب بزنند و کنترل کنند.
20. به جای: "حرفم تمام شد"
بگوئید: "دوستت دارم. به تو نیاز دارم که بفهمی که ____ اشکالی ندارد. آیا چیزی وجود دارد که شما باید بفهمم؟"
این امر خطوط ارتباطی را باز نگه می دارد و در عین حال احساسات را به روشی سالم بیان می کند.
21. به جای: "من در پایان صبر خود هستم"
بگوئید: "اگر سبز آرام است، زرد ناامید است، و قرمز عصبانی است، من در ناحیه زرد هستم که به سمت قرمز است. تو چه رنگی هستی؟ برای بازگشت به رنگ سبز چه کنیم؟"
به کودکان تصویری بدهید تا احساسات خود را بیان کنند. ممکن است شما را شگفت زده کند که آنها چه می گویند و چه نوع راه حل هایی برای تغییر مسیر خود ارائه می دهند.
22. به جای: «نه گفتن را متوقف کن!»
بگوئید: "می شنوم که تو می گویی "نه." من می دانم که تو این را نمی خواهی. بیا بفهمیم که چه کار متفاوتی می توانیم انجام دهیم."
با پذیرش «نه» فرزندتان، وضعیت را کاهش می دهید.
23. به جای: "از واکنش افراطی دست بردار"
بگوئید: "تو واکنش بزرگی به یک احساس بزرگ نشان می دهی. اگر احساس تو چهره هیولایی داشت، چه شکلی بود؟"
وقتی بچه ها خسته، گرسنه یا بیش از حد تحریک شده باشند، بیش از حد واکنش نشان می دهند. چهره نشان دادن احساسات، موضوع را بیرونی می کند و به کودکان اجازه می دهد تا به مونولوگ درونی خشم خود پاسخ دهند. این متعاقباً به آنها کمک می کند تا بر احساسات خود کنترل داشته باشند.
24. به جای: "فقط بس کن"
بگوئید: "من بخاطر تو اینجا هستم. من تو را دوست دارم. تو در امان هستی." (سپس، با کودک خود در سکوت بنشینید و اجازه دهید احساسات بالا برود و بگذرد.)
هنگامی که کودکان در هجوم خشم یا وحشت یا پرخاشگری هستند، اغلب بدن آنها واکنش استرسی را تجربه می کند که به موجب آن به معنای واقعی کلمه احساس ناامنی می کنند. این که بدانند ایمن هستند از آنها حمایت می کند تا زمانی که ناراحتی از بین برود. این یک مهارت حیاتی تاب آوری است.
امیدواریم با توجه به مطالب عنوان شده شما کودک خود را و احساسات کودک خود را بهتر از قبل شناخته باشید. کودکان چون از قدرت بیان کامل احساسات خود ناتوان هستند ، ممکن است آن ها را به شکل فیزیکی نشان دهند و شروع به پرخاشگری کنند. پس اگر ما به شناخت و بیان احساسات آن ها کمک کنیم ، قسمت عظیمی از این مشکل را حل کرده ایم.
منابع
.jpg)
