برای دیدن محتوای سایت روی دکمه دسته بندی کلیک بفرمایید
در مام پلاس مشاهده کنید: ویدئوی چگونه به کودکم دستور بدهم که آن را اجرا کند؟قسمت دوم نحوه صحیح دستور دادن به کودک در سنین پیش از دبستان ویدئوی به کودک درست دستور بدهید ویدئوی دستور دادن صحیح به کودک هنگامی که نیاز به ارائه دستورالعمل دارید، آنها را واضح، کوتاه و متناسب با سن کودک خود بیان کنید. درخواست زمانی است که از فرزند خود می خواهید کاری انجام دهد. برای مثال، «آیا به من کمک میکنی تا این لباس ها را تا کنم؟» یا «میخواهی کتت را بپوشی؟» امروز سرد است. فرزند شما می تواند به یک درخواست بله یا نه بگوید. دستور دادن زمانی است که به فرزندتان می گویید کاری انجام دهد. به عنوان مثال، «لطفاً به من کمک کن تا این لباس ها را تا کنم» یا «لطفاً وقتی بیرون میرویم کتت را بپوش». این به فرزند شما می گوید که می خواهید چه کاری را چه زمانی انجام دهد. شما به فرزندتان گزینه نه گفتن را نمی دهید. مهم است که در مورد اینکه آیا از فرزندتان میخواهید کاری انجام دهد یا میخواهید انجام دهد، واضح باشد. اگر چیزی شبیه این بگویید: «چرا کسی نمی تواند به من کمک کند تا خانه را مرتب کنم؟» برای فرزندتان سخت تر است که بداند چه کاری انجام دهد. ممکن است فرزندتان نداند که آیا از او کمک میخواهید، به او میگویید چه کاری انجام دهد یا شکایت میکنید که کسی کمک نمیکند. دستورات و درخواستها هر دو مهم هستند، و بهتر است از ترکیبی از دستورات و درخواستها استفاده کنید. دستور دادن ها اغلب برای ایمنی مهم هستند - به عنوان مثال، "زمانی که از جاده عبور می کنیم دست مرا بگیر". و یادگیری پیروی از دستورها به کودک شما کمک می کند تا برای پیش دبستانی و مدرسه آماده شود. اما اگر دستورالعمل های زیادی وجود داشته باشد، کودکان ممکن است احساس خستگی کنند. آنها همچنین ممکن است در صورت وجود دستورات بیش از حد، از خود مقاومت نشان دهند. درخواست ها به فرزند شما حق انتخاب و حس کنترل می دهد، که ممکن است احتمال همکاری فرزندتان را بیشتر کند. بنابراین سعی کنید بیشتر از دستور دادن از درخواست ها استفاده کنید. در اینجا ایده هایی برای ارائه دستورالعمل هایی وجود دارد که فرزند شما را تشویق به همکاری کند. اگر توجه فرزندتان را جلب کردید، می توانید مطمئن شوید که او به دستورالعمل ها گوش می دهد. شما می توانید این کار را انجام دهید: دستورالعمل ها باید واضح، کوتاه و متناسب با سن کودک شما باشد. به عنوان مثال، برای یک کودک نوپا ممکن است بگویید "لطفا بلوک ها را در جعبه قرار بده". اما برای یک کودک 5 ساله می توانید بگویید: "لطفا بلوک ها را در جعبه قرار بده و جعبه را در قفسه بگذار". دستورالعمل های مثبت به فرزند شما کمک می کند تا موفق شود زیرا دقیقاً به فرزند شما می گویند که شما می خواهید چه کاری انجام دهد. به عنوان مثال، به جای «اینطور غذا نخور» بگویید: «لطفا با دهان بسته غذا بخور». این می تواند شانس فرزند شما را برای انجام خواسته های شما افزایش دهد، زیرا به کودک شما حق انتخاب می دهد. به عنوان مثال، "لطفا برای حمام آماده شو." آیا حباب می خواهی یا بدون حباب؟» یا «زمان لباس پوشیدن است. آیا میخواهی شلوار قرمز بپوشی یا آبی؟» وقتی برای اولین بار به فرزندتان دستور می دهید، ایده خوبی است که از او بخواهید آن را به شما بگوید. این به شما این فرصت را می دهد تا بررسی کنید که آیا فرزندتان شنیده و درک کرده که شما چه کاری می خواهید انجام دهد؟ با گذشت زمان، همانطور که کودک شما یاد می گیرد که به دستورالعمل پاسخ دهد، دیگر نیازی نیست که از کودک خود بخواهید دستورات شما را تکرار کند، مگر اینکه او از دنبال کردن آن دست بکشد. کودکان اغلب به یادآوری نیاز دارند. به عنوان مثال، "سام، من دوباره به شما می گویم." لطفا همین الان کفش هایت را بپوش. میتوانید انگیزه یا دلیلی برای فرزندتان اضافه کنید تا طبق گفتههایش عمل کند. به عنوان مثال، "اگر کفش هایت را سریع بپوشی، زمان بیشتری در پارک خواهیم داشت". برای یک کودک کوچکتر ممکن است بگویید، "اول کفش، سپس پارک".تفاوت دستور دادن و درخواست
درخواست یا دستور؟
ارائه دستورالعمل های مؤثر: ایده ها
اطمینان حاصل کنید که توجه فرزندتان را جلب کرده اید.
در فاصله نزدیک به کودک دستور دهید. 2 متر ایده آل است.
تا سطح چشم فرزندتان پایین بیایید.
با استفاده از نام فرزندتان، شروع کنید.
با استفاده از صدای آهسته و آرام دستور دهید.
از زبان واضح استفاده کنید.
هر بار فقط یک دستور بدهید، مخصوصاً برای کودکان کوچکتر.
دستورات مثبت بدهید.
ارائه گزینه های انتخاب به کودک
از فرزندتان بخواهید که دستور شما را تکرار کند.
تکرار دستورات