فیبروئید

فیبروئید

فیبروئیدها، تومورى در رحم هستند که از بافت عضلانى و فیبروز تشکیل شده‌اند. از هر سه خانمى که در سنین بارورى مى‌باشد (در بریتانیا) یک نفر به فیبروئید دچار است و در خانمهاى سیاهپوست بسیار شایع مى‌باشد. فیبروئیدها ممکن است بصورت تکى یا چندتایى و گروهى ایجاد شوند و اندازه آنها مى‌تواند به کوچکى یک نخود و یا به بزرگى یک گریپ فروت باشد. فیبروئیدهاى کوچک ممکن است هیچ مشکلى ایجاد نکنند اما فیبروئیدهاى بزرگ مى‌توانند باعث اختلال در قاعدگى و یا بارورى خانمها شوند.

علت ایجاد فیبروئیدها

علت ایجاد فیبروئیدها نامشخص مى‌باشد اما تصور مى‌شود که بر اثر پاسخ غیر طبیعى رحم به هورمون جنسى زنانه استروژن ایجاد مى‌شوند. فیبروئیدها قبل از سن بلوغ ایجاد نمى‌شوند و معمولاً هم رشد فیبروئیدها بعد از یائسگى متوقف مى‌شود. در مواقعى که میزان استروژن بدن افزایش مى‌یابد (مثلاً در هنگام حاملگى یا هنگامى که از قرص‌هاى ضد باردارى استفاده مى‌شود و یا در هنگام هورمون درمانى در خانمهاى یائسه) اندازه فیبروئیدها بزرگ مى‌شوند.

علائم و مشکلات فیبروئیدها

اکثر فیبروئیدهاى کوچک باعث بروز علائم و یا مشکلى نمى‌شوند، اما علائم شایع فیبروئیدهاى بزرگ عبارتند از:

طول کشیدن بیش از حد خونریزى‌هاى قاعدگى (عادت ماهانه).

درد شکم در هنگام قاعدگى.


خونریزى شدید در هنگام قاعدگى:

خونریزی های شدید ممکن است منجر به بروز کم خونى شود و این خانمها داراى پوستِ رنگ پریده بوده و همیشه خسته هستند. فیبروئیدهاى بزرگ ممکن است باعث تغییر شکل رحم شوند که این وضعیت اغلب مى‌تواند باعث نازایى و یا سقط‌هاى مکرر شود. در طى حاملگى، یک فیبروئید بزرگ ممکن است باعث شود که جنین در وضعیت غیر طبیعى قرار بگیرد. فیبروئیدها همچنین ممکن است بر روى مثانه فشار آورده و باعث شوند که شخص مبتلا به آن بطور مداوم نیاز به رفتن به دستشویى براى دفع ادرار داشته باشد. فشار وارد آوردن فیبروئیدهاى بزرگ بر روى راست‌روده مى‌تواند منجر به بروز کمردرد شود. خیلى به ندرت ممکن است یک فیبروئید پیچ بخورد و موجب بروز درد ناگهانى در قسمت پایین شکم بشود.

نحوه تشخیص فیبروئیدها

پزشک ابتدا اقدام به انجام معاینه لگن خواهد نمود. همچنین ممکن است از سونوگرافى و یا هیستروسکوپى هم استفاده نماید. از طریق هیستروسکوپى، یک نمونه کوچک از فیبروئید برداشته مى‌شود تا با انجام آزمایش
بر روى آن مشخص گردد که سرطانى مى‌باشد یا خیر؟ گاهى اوقات در عکس‌هاى رادیوگرافى که به دلایل دیگرى گرفته مى‌شود، فیبروئیدها کشف مى‌گردند.

درمان فیبروئیدها

فیبروئیدهاى کوچک اغلب نیازى به درمان ندارند اما آنها را باید بطور منظم تحت نظر داشت تا بزرگتر نشوند. در صورت نیاز به درمان، فیبروئیدها را مى‌توان اگر بر روى دیواره داخلى رحم باشند توسط هیستروسکوپ بیرون آورد. در موارد اندکى، مى‌توان با تزریق ماده‌اى که جلوى
خون‌رسانى فیبروئید را مى‌گیرد، فیبروئید را کوچک نمود.

فیبروئیدهاى بزرگ را مى‌توان با بُرشى که بر روى شکم مى‌دهند، بیرون آورد. قبل از اقدام به جراحى، ممکن است براى کم کردن تولید استروژن و در نتیجه کوچک کردن فیبروئیدها، هورمونهاى خاصى تجویز گردد. در صورت وجود فیبروئید بزرگ که اندازه‌اش کوچک نمى‌شود و نیز در صورتیکه میل به بچه‌دار شدن در آینده وجود نداشته باشد، مى‌توان اقدام به برداشتن تمام رحم نمود. برداشتن فیبروئیدها معمولاً باعث بازگشت
بارورى بیماران مى‌شود، اما در 10 درصد موارد این فیبروئیدها دوباره عود مى‌کنند. فیبروئیدها معمولاً بعد از یائسگى شروع به کوچک شدن مى‌کنند چون در آن هنگام، میزان استروژن بدن شدیداً کاهش مى‌یابد.