بیش فعالی چیست؟علایم بیش فعالی

به فعال بودن غیر طبیعی کودکان و یا بزرگسالان بیش فعالی گفته میشود.این فعال بودن میتواند در زمینه های متفاوتی باشد و به همین دلیل نشانه های متنوع و زیادی دارد.در این مقاله به بیش فعالی و نشانه ها و درمان ان میپردازیم

تصور کنید تازه وارد مهمانی شده اید که کوچولوی تان شروع می کند از سر و کله میزبان بالا رفتن. یک جا بند نمی شود و مدام وسط حرف دیگران می پرد. یکی از مهمانان به کنایه به شما می گوید باید فرزندتان را نزد روانپزشک ببرید چون احتمالا بیش فعال است. اما آیا واقعاً فرزند شما چنین مشکلی دارد یا این تنها یک ویژگی رفتاری است که در اصطلاح به آن شیطنت گفته می شود. حالا وقت آن است که نگاه دقیق تری به این مشکل بیندازید تا از سوءتفاهم درباره فرزندتان پیشگیری کنید.

به این داستان توجه کنید:

پسر من از زمانیکه به دنیا آمد خیلی پرفعالیت و شیطان بود.مرتب همه میگفتند بیش فعالی دارد.اما پدرش میگفت این حرفها چیست که میزنی؟

بچه باید شیطان باشد.

آنقدر همه چیز را به هم میریخت و یک جا بند نبود که من از دست کارهای او دیسک کمر گرفتم.

مرتب میدوید و همه چیز را پرت میکرد.

اگر از او میخواستی بنشیند و یک نقاشی بکشد یا یک کار نشستنی و آرام انجام دهد فقط یک دقیقه مینشست.

اصلا امکان نداشت یک جایی بند شود.

من هر چقدر به پدرش میگفتم که او را پیش دکتر ببریم، فایده نداشت تا اینکه رفت مدرسه.

یک ماه نشده بود که مدرسه ما را خواست و گفتند این بچه احتمالا بیش فعالی دارد.

نشانه اش هم این است که که اصلا روی صندلی نمینشیند.

سر به سر بچه های دیگر میگذاشت

بیش فعالی چیست

  این اختلال یکی از اختلالات شایع و در عین حال با تشخیص سخت برای پزشکان است. اختلال بیش فعالی بیماری پیچیده ای است و اغلب تشخیص داده نمی شود. درباره کودکی که با چنین اختلالی تشخیص داده می شود ۳ علامت را نباید از یاد ببرید:

1- شامل پرتحرکی

2- کمبود توجه و تمرکز

۳- در نهایت کارهای ناگهانی و غیرقابل پیش بینی

 فراوانی درپسران 5% و دردختران 3% می باشد که قبل از سن 7 سالگی شروع می گردد. در واقع پسران سه برابر دختران در معرض این اختالل هستند و به طور معمول دختران ۵ سال بعد از پسران تشخیص داده می شوند. دختران بی نظم و ساکت کمتر به چشم می آیند حتی اگر اختالل شان به اندازه پسران باشد. بی توجهی و نادیده گرفتن موضوعات پیرامون از عالئم اختالل در دختران مبتلا به بیش فعالی است. در پسران به جای آن انجام و بروز حرکات و رفتارهای متفاوت و غیرمنطقی بدون انگیزه قبلی و برنامه ریزی انتظار می رود. در دوران دبستان دخترانی با اختالل بیش فعالی، کودکانی کم دقت یا بی دقت هستند، همچنین در آموختن مهارت های آموزشی و حل مسائل ضعیف بوده و به جزئیات و موضوعات محیط پیرامون خود توجه ندارند، کمتر توجه می کنند و با تمام کردن کارها مشکل دارند اما آنها معموالً پرخاشگر نیستند. دختران قرار نیست کیف مدرسه شان را در زمین بازی جا بگذارند یا دفتر مشق شان کثیف باشد.

برخی از نشانه های بیش فعالی

1. به آسانی حواسشان پرت می شود
2. بسیار مشکل است که برای مدتی که ضروری است به کار در دست انجام توجه و تمرکز داشته باشند
3. هنگامی که دیگران صحبت می کنند نمی توانند به آسانی به گفت و گوی آنها گوش کنند.
4. کارهایشان را نا تمام می گذارند یا به تعویق می اندازند
5. بی نظم و نا مرتب
6. وقت نشناس
7. بی قرار و نا آرام هستند یا بیش فعال اند
8. یک جا بند نمی شوند، پر تحرک هستند و عضوی از بدن آنها دایما در حال حرکت است.
9. شلوغ و پر سرو صدا
10. انرژی زیاد دارند
11. مثل ماشین کار می کنند و خستگی ناپذیرند
12. پر حرف هستند تند صحبت می کنند و اصلا شنونده ی خوبی نیستند.
13. رفتار و تفکر تکانه ای دارند بی اختیار عمل می کنند
14. صحبت یا بازی دیگران را قطع می کنند نمی توانند منتظر نوبت باشند

عوارض بیش فعالی

مشکلات تحصیلی

مشکلات ارتباطی با همسالان و بزرگسالان

عزت نفس پایین

افسردگی و اختلالات خلقی

اضطراب

اعتیاد

بزهکاری

 آسیب پذیری بیشتر از تهدیدها ,اجتماعی و اغفال شدن و گمراه شدن سریع

 

علایم بیش فعالی چیست ؟

 

تعدادی از علائم مربوط به بیش فعالی و اختلال توجه و تمرکز شامل موارد زیر است:

 

1- کودک غالباً با دست هایش بازی می کند و در جایش می لولد.

2- کودک معمولا کلاس را ترک می کند.

۳- غالباً می دود یا می پرد.

4- اغلب بازی یا فعالیت هایش پر سروصداست.

۵- به نظر می رسد کودک همیشه در حال حرکت است.

6- زیاد صحبت می کند.

7- از توجه به جزئیات ناتوان است.

8- اغلب قادر به پیگیری دستورات یا اتمام کارها نیست.

9- اغلب وسایل خود را گم می کند

اختلال بیش فعالی ـ کم توجهی یک بیماری عصبی ـ رفتاری است با 2 مولفه: بیش فعالی و بی توجهی یا نداشتن تمرکز. برخی از این کودکان به صورت واضح فعالیت زیادی دارند و برخی هم توانایی تمرکز ندارند اما بیشتر آنها هر دو مشکل را با هم دارند.

این بچه ها مغز ماشین فراری را دارند اما با ترمز دوچرخه. ذهن آنها در حال مسابقه است اما نمی توانند در زمان لازم سرعت شان را کم کنند.

 

#ممكن است کودک شما بیش فعال باشد.برای کودکی با اختلال بیش فعالی ـ کم توجهی انجام برخی رفتارها ممکن است سخت تر باشد. حال بهتر است این سوال ها را از خودتان بپرسید:

آیا زمانی که از کودک تان می خواهید کاری انجام دهد مشکلی در شنیدن دارد؟

آیا او نسبت به دیگر کودکان سریع تر هیجان زده می شود؟

آیا خانه شما در زمان غذا خوردن، به خواب رفتن، شستن دندان ها و دیگر کارها به میدان جنگ بدل می شود؟

آیا معلم شما نسبت به رفتار کودک شما در مدرسه نگران است.

و زود تمرکزش را از دست می دهد و فراموش کار است؟

علت بیش فعالی

دلیل بیش فعالی معلوم نیست.بیشتر مطالعات نشان می دهد اختلال بیش فعالی موروثی است. اما در سال های اخیر تحقیقات از ارتباط این اختلال با مواد سمی محیطی مانند فنول و فتالات (مهمترین مواد در تولید مواد آرایشی، پلاستیک، پرده حمام)و همین طور حشره کش ها خبر می دهد. این علم بسیار جدید است و تحقیقات همچنان باید ادامه پیدا کند. کودکان نسبت به مواد سمی محیط حساس هستند و باید نسبت به مواجهه آنها با این مواد دقت شود.

چندین دلیل دیگر برای ابتلای کودک به اختلال بیش فعالی می توان در نظر گرفت که از جمله می توان به ژنتیک، آسیب کوچک مغزی در زمان تولد یا حتی استرس و نگرانی دوران بارداری اشاره کرد.

اسکن های متعدد نشان می دهد بخشی از مغز کودک دچار اختلال که به کنترل رفتار کمک می کند، موجب تمرکز می شود و آنچه نیاز به انجام آن دارد را طبقه بندی می کند، کمی کوچکتر است. علاوه بر این انتقال دهنده های عصبی شیمیایی مغز مانند سروتونین، دوپامین و نوراپی نفرین که پیام را از یک قسمت مغز به قسمت دیگر می فرستند در آنها دچار کمبود است بنابراین برای مثال اگر معلم یک آموزش ۵ مرحله ای به کودک بدهد، او ممکن است تنها بتواند 2 مرحله اول را انجام دهد و توالی کارهای بعدی را از دست بدهد.

 

 

انواع بیش فعالی :

الگوها و دسته بندی های موجود برای تقسیم بندی اختلال , در کودکان بیش فعال و کم توجه :

 نوع کلاسیکclassic ADD

 نوع حواس پرتinattentive

 نوع کله شق یا بیش متمرکزover focused

 نوع تکانشیtemporal lobe

 نوع لیمبیکlimbic

 نوع انفجاریring of fire

 

ویژگی های نوع کلاسیک :

این نوع از کودکان بیش فعال هنگامی که دیگران صحبت می کنند به سختی می توانند سکوت کنند و نمی توانند کار در دست اجرا را به اتمام برسانند و ویژگی دیگر کودکان بیش فعال این است که انجام تکالیف را تا لحظه آخر به تعویق می اندازند .

این نوع از کودکان بیش فعال به آسانی حواسشان پرت می شود .هم چنین ناپایداری توجه داشته و نمی توانند به اندازه ضروری روی کار در دست اجرا تمرکز کنند .

کودکان بیش فعال بحث شده , بی قرار و نا آرام هستند و یک جا بند نمی شوند ، پر تحرک هستند و عضوی از بدن آنها دائما در حال حرکت است.

کودکان بیش فعال قرار گرفته در این گروه ,  نامرتب و نامنظم هستند و وقت نشناس . این کودکان بیش فعال لوازم خود را گم می کنند و به ریزه کاری ها بی توجه هستند و اشتباهات بی مورد و احمقانه می کنند و فراموشکارند.

کودکان بیش فعال پر حرف بوده و تند صحبت می کنند و اصلا شنونده ی خوبی نیستند و رفتار و تفکر تکانه ای دارند و بی اختیار عمل می کنند .

کودکان بیش فعال این گروه یعنی کلاسیک شلوغ و پر سرو صدا بوده و انرژی زیادی دارند , مثل ماشین کار می کنند و خستگی ناپذیرند .

آخرین ویژگی نام برده شده برای کودکان بیش فعال این گروه این است که صحبت یا بازی دیگران را قطع می کنند و نمی توانند منتظر نوبت باشند .

 

ویژگی های نوع حواس پرت یا inattentive

کودکان بیش فعال که در این گروه جای گرفته اند دارای ویژگی های زیر هستند :

کودکان بیش فعال این گروه اکثرا بی نظم و نامرتب بوده و وقت نشناس هستند و معمولا وسایل خود را گم می کنند.

به آسانی حواسشان پرت می شود و بسیار مشکل است که برای مدتی که ضروری است به کار در دست انجام توجه و تمرکز داشته باشند .

هنگامی که دیگران صحبت می کنند نمی توانند به آسانی به گفت و گوی آنها گوش کنند.

به جرئیات بی توجه بوده و در رویاهای روزانه خود غرق می شوند, بی حوصله هستند و مدام می گویند حوصله شان سر رفته است هم چنین قابل ذکر است که این کودکان خسته، کند، راحت طلب، تنبل و کاهل به نظر می رسند .

کارهایشان را نا تمام می گذارند یا به تعویق می اندازند .

آخرین ویژگی کودکان این گروه این است که در فکر فرو می روند و خموده کسل و گیج به نظر می رسند.

 

کله شق و بیش متمرکز یاover focused

کودکان قرار گرفته در این گروه , همه نشانه های اصلی را مانند کم توجهی، عدم تمرکز، حواس پرتی، بی نظمی، بی قراری ، فقدان خویشتن داری و تکانشی بودن را دارند و علاوه بر آنها نشانه های ویژه نوع سه را نیز دارند :

ویژگی های دیگر کودکان بیش فعال این گروه این است که منفی گرا هستند و گرایش دارند مدام در افکار منفی خود غرق شوند و این افکار مدام در ذهنشان تکرارشود . هم چنین گرایش به اعمال وسواسی داشته و کینه ورز هستند .

این دسته از کودکان بیش فعال بیش از حد در یک موضوع غرق می شوند و نمی توانند به موضوعات دیگر بپردازند .

کودکان بیش فعال این گروه راه حل های مختلف در مورد یک مسأله را نمی توانند در یابند وکله شق، یک دنده ، خودرای، سرسخت و یکسو نگر می باشند .

کودکان بیش فعال گروه کله شق , نگرانی فراوان و بی دلیل و بی مناسبت دارند و از مجادله و جر و بحث خوششان می آید .

نکته پایانی این است که این دسته از کودکان بیش فعال بیش از حد نگران مسایل کوچک می باشند . حتما باید کارهای خود را به شیوه خاصی انجام دهند وگرنه عصبانی می شوند .

 

تکانشی یا temporal

این گروه از کودکان بیش فعال گاهی گیج و سر در گم به نظر می رسند و گاهی بی دلیل هراس فراوان دارند .

همه نشانه های اصلی را مانند کم توجهی، عدم تمرکز، حواس پرتی، بی نظمی، بی قراری ، فقدان خویشتن داری و تکانشی بودن را دارند و علاوه بر آنها نشانه های زیر را دارند:

کودکان بیش فعال حساسی هستند و از سردرد یا دل درد بی دلیل شکایت می کنند .

کودکان بیش فعال این گروه بدون دلیل و ناگهان از کوره در می روند و خشمگین و غضب آلوده هستند .

خشونت یا تهاجم زیاد در خانواده کودکان بیش فعال این گروه وجود داشته یا ضربه به سرشان وارد شده است. و فراموشکار و کم حافظه و گاهی بسیار متشنج می باشند .

نظرها و گفتار دیگران را منفی تفسیر می کنند و موضوعات کوچک و غیر مهم آنها را آزار می دهد و گرایش دارند آنها را جمع کنند و یکباره منفجر شوند .

در ذهن خود سایه هایی را می بیند یا تصور میکنند که شکل سایه ها تغییر می کند و فکر می کنند جایی بوده اند اما در واقع آنجا نبوده اند .

 

لیمبیک یا limbic

در کودکان این گروه نارسایی توجه و افسردگی در هم تنیده شده است.

احساس بیهودگی و ناامیدی دارند و به تفریح و خوشگذرانی بی علاقه اند .

دمدمی مزاج,  منفی گرا , بی حال و کم انرژی , بی قرار و کم حوصله اند و گرایش به تنهایی و کناره گیری دارند .

خود کم بینی و عزت نفس پایین , اختلالات خواب از دیگر ویژگی های کودکان این گروه می باشد .

 

انفجاری یا ring of fire

کودکان بیش فعال این گروه عصبانی و خشن بوده و نسبت به نور و صدا پوشاک و تماس حساس هستند .

سایر ویژگی های کودکان بیش فعال این گروه این است که با وجود پاسخ منفی باز هم بر کار خود پا فشاری می کنند و گاهی پر حرف گاهی کم حرف هستند .هم چنین حالت تکانه ای دارند و بی اختیار عمل می کنند و غیر قبل پیش بینی اند .

دارای فکرهای بزرگ غیر ممکن هستند و مضطرب و ترسو به نظر می رسند .

خلق و خوی متغییر , عدم انعطاف پذیری  ,یکدنده و ناسازگار, زور گو از سایر ویژگی های این گروه می باشد .

خواب کودک بیش فعال

کودکان بیش فعال , کودکانی اند که مستعد تحریک پذیری اند و آرام شدن و به تخت رفتن حتی زمانی که خسته اند برایشان دشوار است .

رعایت یک الگوی خواب منظم

برای این کودکان رعایت یک الگوی خواب منظم بسیار سودمند است چرا که داشتن یک الگوی خواب منظم به کودکان بیش فعال کمک می کند برروی کار مورد نظر تمرکز کنند و شانس انجام با موفقیت آن کار افزایش می یابد .

ساعت یا تایمر برای ساعت خواب کودک خود قرار دهید و در طول روز نگذارید چرت بزند.

دقت کنید که کودکان بیش فعال قبل از خواب به یک ساعت آرامش نیاز دارند به این صورت که نیم ساعت اول را می توانید به انجام امور قبل خواب بپردازید مثل حمام رفتن یا مسواک زدن و ...

پانزده دقیقه بعدی برای انجام فعالیت های آرام بخش مثل کتاب خواندن مناسب است .

و در آخر 15 دقیقه آخر باید در تخت خواب سپری شود . در این 15 دقیقه می توانید به کودکتان بگویید که دوستش دارید و حرف زدن درباره اتفاقات خوب روز و کتاب خواندن و ماساژ دادن کودکتان را داشته باشید .

می توانید از سیستم پاداش استفاده کنید :

میتوانید پس از تعیین برنامه خواب کودکتان برای وی جایزه های متنوعی تعیین کنید .

جایزه میتواند شامل موارد منتنوعی باشد از جمله : بردن نیم ساعته وی به پارک تا دادن شکلات و ...

دقت کنید که دعوا و سرزنش کودکتان را متوقف کنید و به سمت تشویق رفتارهای مثبت او بروید .

اتاق خواب کودکتان را به محیطی آرامش بخش تبدیل کنید :

وسایل الکترونیک را کاهش دهید و عوامل بصری که موجب حواس پرتی کودکتان است را از اتاق خواب وی حذف کنید .

تلویزیون دیدن یا انجام تکالیف مدرسه را در اتاق خواب متوقف کنید . همچنین از خواهر و بردار کودک بخواهید که بعد از یک ساعت مشخص در خانه ساکت باشند تا آرامش کودک قبل از خواب تامین شود .

دمای اتاق را روی 15 درجه سانتیگراد تنظیم کنید . ملحفه و لباس خواب کودک را از جنسی انتخاب کنید که سر و صدا تولید نکند .

فرزند خود را به روشی آرامش بخش بیدار کنید :

کودکان بیش فعالی که با صدای زنگ ساعت از خواب بیدار می شوند بیشتر مستعد تحریک پذیری یا کج خلقی می باشند .

از یک زنگ هشدار تدریجی که به تدریج صدایش بیشتر می شود استفاده کنید و دقت کنید که صدای آن گوش خراش نباشد .

هرروز ورزش کنید :

ورزش موجب می شود که کودک انرژی اضافه اش را تخلیه کند و در نتیجچه راحت تر به خواب می رود .

ورزش را صبح انجام دهید تا کودک شاداب گردد و مانع بی خوابی آخر شب کودک شود .

دقت کنید که ورزش و انجام فالیت های بدنی شدید را تا 3 ساعت قبل خواب ممنوع کنید .

خوراکی های محرک را در رژیم غذایی کودکتان کاهش دهید :

مواردی مثل شکلات و قهوه و بسیاری از نوشیدنی های کربوهیدرات دار محرک هایی هستند که مانع خواب راحت کودکتان می گردد .

دقت بفرمایید دو تا سه ساعت قبل از خواب دیگر به فرزندتان اجازه مصرف این خوراکی ها را ندهید .

تحریک ها و موقعیت های غیرقابل پیش بینی را در زندگی کودکتان به حداقل برسانید :

کودک را حدالامکان در محیط های آرام نگه دارید و از بردن وی به صف های شلوغ و موقعیت های استرس آور خودداری کنید .

در پایان می توانید از محصولات بهبود دهنده خواب برای کودک بیش فعالتان بهره بگیرید :

 مواردی مثل دستگاه ضد خر و پف , تشک های بادی قابل تنظیم برای خواب بهتر فرزندتان و سایر موارد موجود در بازار

با کودک بیش فعال خود چگونه رفتار کنم؟

الان دیگه همه می دانیم که بیش فعالی در کودکان چه نوع بیماری ای است و کودکان بیش فعال چه علائمی را از خود نشان می دهند؛ علائمی مثل بی قراری، کم توجهی، بی دقتی و خیلی از علائم مشابه که البته اگر تا سن خاصی ادامه یافته و درمان نشوند، حتما کودک را در بزرگسالی به سمت رفتارهای پرخطر سوق می دهند.شاید خیلی از والدینی که چنین فرزندانی دارند، هنوز نمی دانند که در برابر بیش فعالی کودک خود چه عکس العملی را باید نشان دهند.

در موارد زیر نکاتی برای ابن مورد درج شده است:

 

• فرزندان شما برای این که چگونه در دنیای بیرون رفتار کنند، از رفتار شما الگو می گیرند. در واقع فرزند شما همان کاری را انجام می دهد که شما انجام می دهید. بنابراین شما باید از رفتار خودتان برای راهنمایی فرزندتان کمک بگیرید.

 

• استفاده از کلمه "لطفا" را فراموش نکنید تا فرزندتان نیز این کلمه را به کار ببرد.

 

• خواسته هایتان را مثبت و آسان با فرزندتان مطرح کنید اگر خواسته هایتان را واضح و ساده با فرزندتان در میان بگذارید، او می داند که شما از او چه انتظاراتی دارید و تفکر او را در یک مسیر مثبت قرار می دهید. مثال به جای استفاده از جمله "در را باز نگذار" از جمله "لطفا در راببند"استفاده کنید.

 

• صدای خود را همیشه در حد معقول نگه دارید تا فرزندتان نیز با صدای بلند صحبت نکند.

 

• برای یک کودک بیش فعال پدر و مادری قاطع باشید:فرزند شما با داد و فریاد چیزی را از شما می خواهد ولی در این مواقع به او بگویید نه! یعنی نه!و تحت هیچ شرایطی این کار را برای او انجام نمی دهید. اگر به او بگویید نه یعنی نه، ولی آن کار را برای او انجام دهید، او عادت می کند برای درخواست کوچک ترین چیزی ناله و شکایت کند و می داند در نهایت موفق می شود. باید از ایجاد این حس در فرزندتان جلوگیری کنید و به او یاد دهید که باید قوی باشد.
• به فرزندتان فرصت دهید خودش از حقوقش دفاع کند در زندگی فرزند شما موقعیت هایی پیش می آید که او باید بتواند از حقوق خود دفاع کند. شما باید این موقعیت ها را به صورت ساده برای او فراهم کنید تا درصورت لزوم خود او بتواند از حقوقش بدون کمک شما دفاع کند.
• هر چیزی را یک بار به فرزندتان بگویید و به او فرصت حرکت دهید. اگر می خواهید فرزندتان با شما همکاری کند، بهتر است با یک بازی ساده از او بخواهید کاری را که می خواهید، انجام دهد. در این بازی شما از فرزندتان در انجام کاری کمک می گیرید، از شماره یک تا شماره ۳ بشمارید، با توجه به کاری که به او سپرده اید زمان بین شماره یک تا۳ را در نظر بگیرید. اهمیت بازی را به او یادآوری کنید و شروع به شمارش کنید. در این فاصله او باید آن کارا انجام دهد.
• به فرزندتان مسئولیت و فرصت تجربه دهید وقتی فرزندتان رو به رشد می رود، مسئولیت رفتارش را به خود او واگذار کنید و به او اجازه دهید تا مراحل طبیعی رشد رفتاری را خودش تجربه کند. لازم نیست که همیشه شما مسئولیت هایش را به او گوشزد کنید. با توجه زیاد به فرزندتان حس مسئولیت پذیری را از او سلب می کنید. شما باید به فرزندتان فرصت دهید تا خودش به نتایج منطقی برسد.
• بعنوان پدر و مادر یک کودک بیش فعال باید بدانید که رفتار شما روی عکس العمل های فرزندتان تاثیر بسزایی دارد
• فرزندتان را به کار خوب تشویق کنید. فرزند شما برای این که نمی تواند عقاید خود را خوب مطرح کند، دچار نا امیدی می شود. شما می توانید با یک جمله ساده از بروز این نا امیدی جلوگیری کنید؛ مثل "من می دونم تو چه احساسی داری و کامال درکت می کنم". با این جلمه به او به او ثابت می کنید عقاید او مورد احترام شماست.
• به قولتان عمل کنید زمانی که بر اساس قول هایی که داده اید عمل می کنید، چه خوب و چه بد، فرزندتان به شما اعتماد خواهد کرد و به شما احترام می گذارد. مثال وقتی به او قول می دهید پس از مرتب کردن اتاقش او را به پارک می برید، باید به قولتان عمل کنید. ولی اگر او بر خلاف نظر شما عملمی کند، اصلا لازم نیست به او اعتراض کنید. فقط به آنچه که قول داده بودید، عمل نکنید. همیشه عمل کردن بسیار مهم تر از حرف زدن در مورد چیزی است.
• مرزهای مشخص بین خودتان و فرزندتان قرار دهید قبل از این که در امور شخصی فرزندتان دخالت کنید، بهتر است از خود بپرسید آیا این دخالت واقعا لازم است؟
• بهتر است درخواست ها و دستورالعمل ها و پاسخ های منفی را به حداقل ممکن برسانید تا از بروز کشمکش های درونی و احساسات نا هنجار جلوگیری کنید.
• فرزند شما باید بداند که با داد و فریاد کاری از پیش نمی برد. شما با توجه کردن به داد و فریادهایش او را بیشتر به این کار تشویق می کنید.
• به فرزندتان ارزش دهید و به او نشان دهید که فرد مهمی است فرزند شما دوست دارد که در امور خانواده سهیم باشد. شما می توانید با واگذار کردن کارهای خیلی ساده منزل یا کارهایی که فرزندتان می تواند به سادگی از پس آنها بر بیاید، به او فرصت دهید تا نقش خود را به عنوان یک فرد مهم در امورخانه بازی کند.این امر باعث می شود که فرزندتان اهمیت نقش خود را در خانه احساس کند. هر چه کارهای بیشتری به او بسپارید، او بیشتر تالش می کند.

به عنوان مثال سپردن کارهای بی خطر منزل به فرزندتان باعث می شود:

1. او تبدیل به فردی مسئول شود

2. اعتماد به نفس در او به وجود آید

۳. به خود شما هم کمک کند

 

• لبخند را به چهره فرزندتان هدیه دهید .یکی دیگر از راه های کاهش تنش روانی و کشمکش های درونی فرزندتان این است که با او شوخی کنید. می توانید وانمود کنید که یک هیولای ضعیف هستید که او می تواند شما را شکست دهد یا صدای حیوانات را تقلید کنید. یک شوخی ساده لبخند را برای شما و فرزندتان به ارمغان می آورد.

نکاتی برای معلمان دررابطه با کودکان بیش فعال

راهکارهایی برای کودکان بیش فعال در کلاس درس

 

1. از روش های عملی برای آموزش به جای سخنرانی استفاده کنید .
2. آموزش خودگویی به کودکان بیش فعال داشته باشید : صبرکن و دقت کن
3. تکالیف طولانی و حجیم را به قسمت های کوچک تر تقسیم کنید.
4. حفظ تماس چشمی با کودک داشته و با حالات چهره یا بدن به او بفهمانید کدام قسمت درس مورد تاکید است.
5. پاداش های پیاپی با فاصله کوتاه به کودک بدهید .
6. انجام کارهای گروهی را در برنامه کودکان بیش فعال قرار دهید .
7. تکالیف روز بعد را چند بار به او یادآوری کنید .
8. نظر خود کودک را جویا شده و در صورت امکان آن را در کلاس اعمال کنید
9. مراقب باشید او به دلیل کار شما پی نبرد .
10. حواستان باشد که هنگام تذکر دادن به کودکان بیش فعال , کودک و رفتارش را از هم جدا کنید.
11. یادگیری چندحسی و محیط سازماندهی شده برای یادگیری بهتر کودک کمک کننده است .
12. جلوی جنب و جوش او را نگیرید و گاهی اجازه بدهید راه برود .
13. کودکان بیش فعال را سرزنش نکنید : حواست کجاست؟ حواستو جمع کن! توجه کن!  چون اگر این موارد در کودکان بیش فعال زیاد تکرار شود اضطراب را زیاد می کند.
14. در کودکان بیش فعال رفتار های خشن و تنبیهی علایم اختلال را تشدید می کند و تشویق رفتار های خوب موارد مثبت رفتاری را بهبود می دهد .
15. دقت کنید کودکان بیش فعال یا اختلال توجه کودن، کند ذهن و نا فرمان نیستند .
16. مناسب ترین مکان برای نشستن کودکان بیش فعال در کلاس درس از لحاظ نور و صدا , کمترین فاصله با تخته و معلم , کمترین حواسپرتی را در نظر بگیرید .
17. مقررات ثابت در حد توان کودکان بیش فعال وضع کنید و انتظارات ثابت داشته باشید.
18. قبل از درس مبحث قبلی را از کودکان بیش فعال کلاس سوال کرده و بعد از درس بخواهید هر چه فهمیده را برای شما توضیح دهد.
19. این دسته از کودکان علاقه شدیدی به مطرح شدن و مرکز توجه بودن دارند و اگر این نیاز آنها براورده نشود سر خورده شده و شیطنت را آغاز می کنند پس طوری برنامه ریزی کنید که به این نیاز آنها پاسخ داده شود . (در کلاس درس بقیه کودکان را هم در نظر داشته باشید . )
20. نکته مهم این که در بسیاری مواقع کودکان بیش فعال به آزمون های آسان پاسخ نادرست و به تست های سخت پاسخ درست می دهند!

چطور تشخیص بدهیم؟

در اختلال بیش فعالی ـ کم توجهی معدل سنی می تواند از 2 یا ۳ سالگی باشد. در 2 سالگی پزشکان به دنبال یافتن علائم هستند و هر چه زودتر این نقص تشخیص داده شود زودتر می توان مداخله کرد. اما در اغلب موارد تا زمانی که کودک به سن مدرسه نرسیده که نیاز به توجه و نشستن طولانی مدت داشته باشد، این اختلال قابل تشخیص نیست. بچه های باهوشی که نشانه های ضعیفی دارند، ممکن است سال ها علائم را داشته باشند تا دوره آموزشی مدرسه که باید برنامه منظم، چند منظوره و مدیریت زمان انجام دهند و اینجاست که دچار مشکل می شوند.

 

یک تست برای تشخیص بیش فعالی

اگر شما هم فکر میکنید فرزندتان بیش فعال است، این آزمون به شما کمک میکند تا این حدستان را ارزیابی کنید، اما دقت داشته باشید که این آزمون به تنهایی نمیتواند و نباید ملاک تشخیص قرار گیرد. همچنین پاسخ مثبت به یک یا چند سوال نشانه وجود مشکل نیست. برای تفسیر نمرههای آزمون به نکته های زیر توجه کنید:

• الف) اگر بین سوالهای 1 تا 9 حداقل به 6 سوال پاسخ (اغلب) یا (تقریبا همیشه) داده اید و در بین سوالهای48 تا ۵۵ حداقل یک پاسخ (مشکل اندکی دارد) یا (مشکل جدی دارد) دارید، احتمالا کودکتان با اختلالکم توجهی روبروست.

• ب)اگر در بین سوالهای 1۰ تا 18 حداقل به 6 سوال پاسخ (اغلب) یا (تقریبا همیشه) دادهاید و در بین سوالهای 48 تا ۵۵ حداقل یک پاسخ ( مشکل اندکی دارد) یا (مشکل جدی دارد) داشته اید، احتمالا فرزندتانبا اختلال بیش فعالی روبرواست.

• ج) اگر هر دو نتیجه »الف« و »ب« را از آزمون گرفته اید، احتمالا کودکتان با اختلال بیش فعالی و کم توجهی (ADHD) روبراست.

1. فرزندتان به جزییات توجه نمیکند یا در انجام تکالیف مدرسهاش اشتباههای ناشی از بیدقتی دارد؟
2. به سختی میتواند توجهش را حین انجام یک کار و تا پایان آن حفظ کند؟
3. وقتی مستقیما با او صحبت میکنید، به نظر میرسد گوش نمیدهد؟
4. باوجود داشتن میل باطنی به انجام کارها و فهمیدن دستوراتی که به او داده میشود، به دستورات درست عمل نمیکند و نمیتواند کاری را به پایان برساند؟
5. به دشواری میتواند به وظایف و فعالیتهایش نظم دهد؟
6. کارهایی که به تالش مداوم ذهنی نیاز دارند، دوست ندارد و از انجام آنها طفره میرود؟
7. وسایل الزم برای انجام کارها یا تکالیفش را گم میکند؟ (مداد، کتاب، اسباب بازی و ...)
8. صداها یا محرکهای دیگر به آسانی حواسش را پرت میکنند؟
9. در فعالیتهای روزانهاش فراموشکار است؟
10. با دستهایش ور میرود یا پاهایش را تکان میدهد و وقتی نشسته، سر جایش وول میخورد و میلولد؟
11. مواقعی که الزم است سر جایش بنشیند، صندلی را ترک میکند؟
12. مواقعی که الزم است سر جایش بنشیند، بیش از حد به دور و اطراف میدود و از صندلیها باال میرود؟
13. انجام بازیهای بیسر و صدا برایش دشوار است؟
14. تمام روز در حال حرکت است، انگار در بدنش موتور کار گذاشتهاند؟
15. بیش از حد حرف میزند؟
16. وقتی از او سوال میپرسید، قبل از اینکه سوال تمام شود، با عجله جواب میدهد؟
17. رعایت نوبت برایش دشوار است؟
18. وسط حرف دیگران یا کار آنها میپرد؟
19. با بزرگسالان بحث میکند؟
20. از کوره در میرود؟
21. آگاهانه از خواستهها و قوانین بزرگساالن سرپیچی میکند؟
22. عمدا دیگران را اذیت میکند؟
23. دیگران را مسوول خطاها یا بدرفتاریهای خود میداند؟
24. حساس است و به سادگی از دیگران میرنجد؟
25. عصبانی یا بیمیل است؟
26. کینه توز است و دوست دارد تلافی کند؟
27. قلدری میکند، دیگران را تهدید میکند یا میترساند؟
28. کتک کاری به راه میاندازد؟
29. برای فرار از کارهایی که باید انجام دهد، یا خالص شدن از دردسر، دروغ میگوید و دیگران را گول میزند؟
30. از مدرسه فرار میکند؟
31. دیگران را آزار فیزیکی میدهد؟
32. اشیا ارزشمند دزدیده است؟
33. عمدا وسایل دیگران را خراب میکند؟
34. اشیایی را به کار برده که میتوانند صدمه جدی ایجاد کنند. (چاقو، چوب، آجر، اسلحه)
35. حیوانات را آزار میدهد؟
36. عمدا آتش روشن میکند که خرابی به بار بیاورد؟
37. بی اجازه وارد خانه یا محل کار یا ماشین کسی میشود؟
38. شب بدون اجازه از منزل بیرون میماند؟
39. شبانه از منزل فرار کرده است؟
40. کسی را مورد سوءاستفاده جنسی قرار داده است؟
41. مضطرب، هراسان یا نگران است؟
42. به خاطر احتمال خطا، از امتحان چیزهای جدید میترسد؟
43. احساس بیارزشی یا حقارت میکند؟
44. به دلیل بروز مشکالت، خودش را سرزنش و احساس تقصیر میکند؟
45. احساس تنهایی میکند و حس میکند کسی او را نمیخواهد و دوست ندارد. میگوید: »کسی من را دوست ندارد.«
46. ناراحت، غصه دار یا افسرده است؟
47. نگران رفتار و ظاهر خود است و همیشه خجالت میکشد
48. عملکرد کلی فرزندتان در مدرسه چگونه است؟
49. خواندن فرزندتان چگونه است؟
50. نوشتن فرزندتان چگونه است؟
51. ریاضی فرزندتان چگونه است؟
52. ارتباط او با والدینش چطور است؟
53. ارتباط او با خواهر و برادرش چطور است؟
54. ارتباط او با همساالنش چطور است؟
55. مشارکت او در فعالیتهای جمعی (مانند بازیهای تیمی) چگونه است؟

بررسی مدت زمان درمان بیش فعالی

در درمان بیش فعالی در کودکان و مدت زمان درمان بیش فعالی، متناسب با شدت و ضعف اختلال، تفاوت هایی وجود دارد. بر این اساس و به علت متفاوت بودن روش درمان هر کودک در مقایسه با کودک دیگر، نمی توان برای درمان بیش فعالی در کودکان یک زمان واحد و بازه زمانی مشخصی را عنوان نمود. ذکر این نکته ضروری به نظر می رسد که سن طلایی به منظور درمان بیش فعالی در کودکان تا سنین دوازده سالگی می باشد. بر این اساس، در مقوله مدت زمان درمان بیش فعالی، توجه نمودن به سنین 12 سالگی مؤثر و تاثیر گذار می باشد.

 

به طور کلی، در موضوع مدت زمان درمان بیش فعالی، نوع درمان و روش درمانی از درجه اهمیت بسیار بالایی برخوردار می باشد. به همین جهت، درمان های دارویی برای درمان بیش فعالی در کودکان در مقایسه با درمان های غیر دارویی و به ویژه از لحاظ مدت زمان درمان بیش فعالی، بسیار سریع تر و زودتر تاثیرات و اثرات خود را نشان می دهند. باید خاطر نشان کرد که مدت زمان درمان بیش فعالی، متناسب با وضعیت و خصوصیات فیزیولوژیک هر فرد با دیگری بسیار متفاوت می باشد

 

با گذشت زمان چه میشود؟

در بیش از نیمی از موارد این اختلال با افزایش سن و در دوران نوجوانی رو به بهبود می رود ولی ممکن است در بزرگسالی هم ادامه پیدا کند. در این صورت معمولا بیش فعالی تخفیف پیدا می کند ولی رفتارهای تکانشی، ضعف تمرکز و ریسک پذیری ممکن است بدتر شوند. این مسائل ممکن است با یادگیری، کار و نحوه ارتباط فرد با دیگران تداخل پیدا کنند. افسردگی، اضطراب، مشکلات بین فردی مثلا در محل کار یا انتخاب همسر و زندگی مشترک، اختلالات رفتاری، اعتماد به نفس پایین و سوءمصرف مواد در کودکان و بزرگسالان مبتلا به ADHD شایع است

 

نقش دارو درمانی در درمان بیش فعالی در کودکان

به طور معمول، بسیاری از والدین به منظور درمان بیش فعالی در کودکان، روش درمان دارویی بیش فعالی را مورد توجه قرار می دهند. دلیل انتخاب روش دارو درمانی، سریع بودن و ارزان بودن این شیوه محسوب می شود. اگرچه دارو درمانی برای درمانی بیش فعالی در کودکان، از اهمیت و ارزش قابل توجهی برخوردار می باشد، اما پس از قطع مصرف داروها، بار دیگر علائم بیش فعالی در کودکان ظهور پیدا می کند. بر همین اساس و در این شرایط توصیه می شود که از درمان مکمل در کنار دارو درمانی استفاده به عمل آورند.

 

بر اساس تحقیقات صورت گرفته، انتخاب روش دارو درمانی به منظور درمان بیش فعالی در کودکان، پس از گذشت حدود دو هفته از مصرف داروها، علائم و نشانه های این اختلال دیگر به چشم نمی خورد. این در حالی است که در درمان های دیگر، پس از گذشت یک ماه علائم و نشانه های بیش فعالی از بین می رود. در سوی مقابل، به محض قطع مصرف داروها، علائم بیماری مجدد بروز پیدا می کند. ذکر این نکته ضروری به نظر می رسد که بازگشت علائم اختلال بیش فعالی در روش دارو درمانی در مقایسه با روش های روان درمانی ونوروفیدبک زودتر میسر می گردد.

 

روش دارو درمانی به منظور درمان بیش فعالی در کودکان، به بهبود علائم این اختلال با متعادل کردن و افزایش پیام رسان های عصبی کمک شایانی می نماید. ناگفته نماند که پیام رسان های عصبی، به عنوان مواد شیمیایی سبب انتقال پیدا کردن سیگنال های میان بدن و نورون های مغز می شوند. از بهترین داروی بیش فعالی در این زمینه می توان به آدرال یا آمفتامین اشاره نمود. این داروها علاوه بر افزایش تمرکز فرد، سبب نادیده گرفتن عوامل تاثیر گذار در حواس پرتی او می شوند.

دارو درمانی

از شایع ترین داروهائی که برای این منظور در کشو ما استفاده می شوند این داروها متیل فنیدیت ( به نام های ریتالین، کنسترا و روبیفن هم شناخته می شوند) و دکسامفتامین هستند. این داروها خیلی سریع اثر می کنند ولی اثرشان در طول شب از بین می رود. شواهد کافی به نفع این مطلب وجود دارد چنین داروهایی بر  ADHD  موثر هستند. این دسته از داروها ممکن است عوراض جانبی شامل کاهش اشتها و وزن ، دل درد  و سر درد داشته باشند که در صورت استفاده زیر نظر روانپزشک به حداقل می رسد.

داروی دیگر اتوموکستین است که یک داروی غیر محرک است و چند هفته طول می کشد تا اثرات آن آغاز شود. عوارض جانبی شامل دل پیچه و اسهال است. برای درمان این اختلال در بزرگسالان داروهای دیگری مثل بوپروپیون یا ونلافاکسین نیز ممکن است توسط روانپزشک تجویز شوند. روانپزشک بر اساس مشخصات هر فرد تصمیم می گیرد که کدام دارو احتمالا برای او مناسب تر است و تا چه زمانی باید آن را مصرف کند.

درمان‌های غیردارویی این بیماری عبارتند از رفتار درمانی، گفتار درمانی و درمان شناختی رفتاری، خانواده درمانی، مداخله در مدرسه، آموزش مهارتهای اجتماعی ، آموزش مدیریت والدین و نوروفیدبک است.

نحوه درمان بیش فعالی با نوروفیدبک چگونه است؟

نوروفیدبک در واقع راهی برای آموزش فعالیت های مغز است. در این روش، مغز توسط فعالیت های خود، به طور غیرمستقیم می آموزد که چگونه عملکرد بهتری داشته باشد. به بیانی دیگر، فعالیت های مغز در هر لحظه به وسیله سنسورهای اندازه گیری سنجیده می شود و سعی می شود تا فعالیت های مغز به الگوهای مناسب تری تغییر کند.

درمان‌های طبیعی برای ADHD و بیش فعالی چیست؟

علاوه بر درمان‌‌ها دارویی، درمان‌های متعدد دیگری برای بهبود علائم ADHD پیشنهاد شده‌ است. برای شروع، پیروی از سبک زندگی سالم می‌تواند به شما و یا کودک شما در مدیریت علائم ADHD کمک کند. مراکز کنترل و پیش‌گیری از بیماری‌ها (‏CDC)‏ موارد زیر را در این رابطه توصیه می‌کند:

•رژیم غذایی متعادل و سالمی داشته باشید.

•حداقل ۶۰ دقیقه فعالیت بدنی در روز داشته باشید.

•به اندازه کافی بخوابید.

•زمان استفاده روزانه را از تلفن، کامپیوتر و تلویزیون محدود کنید.

مطالعات همچنین نشان داده‌اند که صرف زمان بیشتر در بیرون از خانه می‌تواند به آرامش ذهن فرد بیش‌فعال کمک کنند و علائم ADHD را کاهش دهد. مدیتیشن و ذهن‌آگاهی هم یک گزینه دیگر برای بهبود شرایط است. در یک پژوهش انجام شده بر روی بزرگسالان و نوجوانان، نشان داده‌ است که مدیتیشن تاثیرات مثبتی بر توجه و فرآیندهای فکری و همچنین اضطراب و افسردگی دارد. اجتناب از آلرژن‌های خاص و مواد افزودنی غذایی نیز راه‌های بالقوه‌ای برای کمک به کاهش علائم ADHD هستند.

مقابسه ADD با ADHD

شما ممکن است واژه‌های «ADD» و «ADHD» را شنیده باشید. ADD، یا اختلال در توجه، یک اصطلاح منسوخ شده‌ است که قبلا برای توصیف افرادی که مشکل توجه داشتند اما بیش از حد فعال نبودند، مورد استفاده قرار می‌گرفت. در حال حاضر نوع ADHD که «بی‌توجهی» نامیده می‌شود، به جای ADD استفاده می‌شود. ADHD نام رایج و فراگیر این شرایط است. این اصطلاح، در ماه می سال ۲۰۱۳، هنگامی که انجمن روانشناسی آمریکا، ویرایش پنجم کتاب راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات ذهنی را منتشر کرد، رسمی شد. این کتابچه راهنما چیزی است که پزشکان هنگام تشخیص شرایط سلامت روانی به آن مراجعه می‌کنند.

رابطه افسردگی و بیش فعالی چیست؟

اگر شما یا فرزندتان ADHD داشته باشید، احتمال وقوع افسردگی نیز برای شما بیشتر می‌شود. در حقیقت میزان افسردگی اساسی در کودکان دارای ADHD بیش از پنج برابر کودکان بدون این اختلال است. علاوه بر کودکان، در حدود ۳۱ درصد از بزرگسالان مبتلا به ADHD، افسردگی هم مشاهده شده است.  این موضوع ممکن است احساس دوگانه‌ی ناعادلانه‌ای را برای شما به همراه داشته باشد، اما باید بدانید که درمان برای هر دو مشکل (افسردگی و ADHD)، ابزارهایی موجود است. این درمان‌ها اغلب با هم همپوشانی دارند. صحبت درمانی می‌تواند به درمان هر دو شرایط کمک کند. هم چنین برخی داروهای ضد افسردگی مثل بوپروپیون گاهی اوقات می‌توانند به کاهش علائم ADHD نیز کمک کنند. البته داشتن ADHD تضمین نمی‌کند که شما به افسردگی هم مبتلا خواهید شد، اما مهم است که بدانید این احتمال وجود دارد.

 

اگرچه اختلال ADHD  باعث ایجاد سایر شرایط روحی و روانی نمی شود، اما برخی از اختلالات دیگر ممکن است به همراه ADHD ایجاد شود. این موارد شامل:

•اختلالات خلقی: بیشتر بزرگسالانی که به این اختلال مبتلا هستند ممکن است افسردگی، اختلال دوقطبی و یا سایر اختلالات خلقی را داشته باشند. اگرچه تمامی مشکلات خلقی لزوما به طور مستقیم مربوط به ADHD نیست اما الگوی تکرار از شکست ها و ناکامی های مرتبط با ADHD می تواند افسردگی را بدتر کند.

•اختلالات اضطراب: اختلال اضطراب اغلب در بزرگسالانی با ADHD رخ می دهد. اختلال اضطراب ممکن است باعث ایجاد نگرانی، عصبی بودن و یا سایر نشانه ها شود.

•اختلالات شخصیتی: بزرگسالانی که دارای اختلال ADHD هستند خطر بیشتری در ابتلا به اختلال شخصیتی مانند اختلال شخصیت مرزی یا اختلال شخصیت ضد اجتماعی دارند.

•ناتوانی در یادگیری: بزرگسالانی که اختلال ADHD دارند ممکن است در امتحانات آکادمیک نمره کمتری دریافت کنند.

 

موارد زیر نیز مشکلات شایع در دانش اموزان است.برای مطالع بیشتر روی انها کلیک کنید.

 

اختلال نوشتن

اختلال خواندن

اختلال ریاضیات

 

آیا بیش فعالی بیماری زندگی به سبک مدرنیته است؟

برخی کارشناسان می‌گویند که چیزی که به آن ADHD گفته می‌شود، در واقع یک بیماری مرتبط با تمدن است؛ به این معنا که این اختلال به سبب ناهماهنگی در بین ریشه‌های تکاملی انسان و محیط مدرن اطراف ایجاد می‌شود. برای مثال، سطوح بالای انرژی ممکن است یک ویژگی تطابقی برای یک شکارچی باشد اما همین انرژی در کلاس درس مدرن می‌تواند مشکل‌ساز باشد.

برخی از کارشناسان برجسته‌ی رشد کودک معتقدند که افزایش آمار کودکان مبتلا به ADHD با افزایش تمرکز برای موفقیت در امتحانات دشوار و استاندارد و کاهش زمان بازی ارتباط دارد. این موضوع نشان می‌دهد که حداقل برخی از کودکانی که تشخیص ابتلا به ADHD داده شده است، در محیط‌هایی قرار داشته‌اند که این ناهماهنگی تکاملی را تشدید کرده است.

 

درمان های جایگزین

تحقیقات کمی در مورد درمان های جایگزین برای کاهش نشانه های این اختلال انجام شده است. قبل از استفاده از هر نوع درمان جایگزین، بهتر است با روانپزشک یا روانشناس خود مشورت کنید و در مورد خطرات و مزایای احتمالی آن آگاه شوید. برخی از درمان های جایگزین مورد استفاده قرار گرفته است اما هنوز به طور کامل و از نظر علمی تایید و ثابت نشده است:

•یوگا و مدیتیشن: انجام مرتب و روزانه تمرین های یوگا و مدیتیشن می تواند باعث ایجاد آرامش در فرد شود و به او کمک کند نشانه های این اختلال را مدیریت نماید.

•رژیم های خاص: بیشتر رژیم ها برای درمان این اختلال شامل مصرف غذاهایی است که بتواند سطح بیش فعالی فرد را کاهش دهد. بهتر است مصرف مواردی همپون قهوه و شکر و همچنین مواردی مثل گندم، شیر و تخم مرغ محدود شود. اگرچه مطالعات انجام شده هنوز ارتباط موثری بین این موارد و اختلالADHD نیافته است اما برخی رژیم های غذایی می تواند مفید باشد. اگر برخی از غذاها باعث تغییر نشانه های شما می شود بهتر است آن را حذف کنید. با اینحال قبل از شروع یک رژیم غذایی بهتر است با روانپزشک یا روانشناس خود مشورت کنید. رژیمی که در آن غذاهای مختلف حذف می شود ممکن است ناسالم باشد.

•ویتامین و مکمل های معدنی:با اینکه برخی از ویتامین ها و مکمل های خاص برای داشتن زندگی سالم ضروری است، هنوز نشانه و گواهی در مورد کمک این مواد برای کاهش نشانه های این اختلال وجود ندارد.

•مکمل های گیاهی: با پزشک خود در مورد مکمل های گیاهی صحبت کنید. شواهد کافی در مورد موثر بودن این مواد وجود ندارد. برخی از محصولات نیز ممکن است برای سلامتی شما مضر باشد.

•اسیدهای چرب مفید: این اسیدها همچون اسید چربامگا 3 برای داشتن عملکرد بهتر مغزی ضروری هستند. تحقیقات انجام شده بر روی مصرف این مواد تاکید داشد.

•آموزش نروفیدبک: این نوع آموزش شامل جلسه های آموزشی منظمی است که در آن بر روی وظایف خاصی تمرکز می شود. در این جلسه ها از یک دستگاهی که الگوهای موجی مغز را نشان می دهد نیز استفاده می شود. شما می توانید یاد بگیرید که الگوهای موجی مغز خود را در جلوی مغز خود فعال نگه دارید.اگرچه این درمان می تواند موثر باشد اما به تحقیقات بیشتری نیاز هست.

 

مقابله و پشتیبانی با بیش فعالی – کم توجهی

در حالیکه دارو می توانید تاثیر بسیار زیادی بر روی این اختلال داشته باشد اما برداشتن قدم های دیگر نیز می تواند در مدیریت اختلال ADHD موثر باشد. برخی از منابع که می تواند به شما کمک کند شامل موارد زیر است:

•گروه های حمایتی: گروه های حمایتی به شما اجازه می دهد با سایر افرادی که به همین اختلال مبتلا هستند ملاقات کنید و تجربه های خود را با آنها به اشتراک بگذارید و از اطلاعات آنها بهره مند شوید. این گروها در بیشتر جوامع موجود هستند.

•حمایت اجتماعی: در روند درمان خود از همسر، والدین و یا دوستان نزدیک خود استفاده کنید. احساسات آنها می تواند به شما کمک کند.

•همکلاسی ها، ناظران و معلمان: این اختلال می تواند کار و تحصیل را به یک چالش تبدیل کند. ممکن است از گفتن این مشکل به رییس و همکار خود خجالت بکشید اما در برخی از مواقع آنها می توانند به شما کمک کنند. در مدرسه و محیط کاری خود به دنبال مواردی باشید که عملکرد شما را بهبود ببخشد. مثلا از آنها بخواهید همه چیز را به دقت برای شما توضیح دهند و یا اینکه قرار ملاقات ها را چند بار تکرار نمایند.

 

اختلال بیش فعالی – نقص توجه در بزرگسالان

ADHD می‌تواند تا بزرگسالی ادامه یابد. این اختلال در برخی از بزرگسالان مبتلا به ADHD هرگز تشخیص داده نشده است. علائم می‌تواند باعث ایجاد مشکل در محل کار، خانه یا روابط فرد شود.

علائم این اختلال ممکن است در سنین بالاتر متفاوت باشد، مثلا ممکن است بیش فعالی در بزرگسالان به صورت بی قراری شدید باشد.

پیش فعالی یا بیش فعالی

در بین عموم مردم ایران کلمه‌ی " پیش فعالی " بصورت رایج و البته از نظر علمی اشتباه رایج شده است و اکثر مردم از این کلمه استفاده میکنند

اما بیاین کمی دقیق تر این کلمه رو بررسی کنیم 
کلمه ی صحیح " بیش فعالی " هست که ترجمه‌ی اصلی کلمه ADHD در انگلیسی میباشد .

بیش‌فعالی 
(به انگلیسی: Attention-deficit hyperactivity disorder)
(به صورت مخفف: ADHD)

ترجمه‌ی فارسی این اختلال و استفاده از کلمه‌ی " بیش " به کلمه‌ی "hyperactivity " در ADHD اشاره دارد. یعنی انرژی بالا / خیلی زیاد/ و...

سخن اخر

 

حتما دیگر همه می دانیم که بیش فعالی در کودکان چه بیماری ای است و کودکان بیش فعال چه علائمی را از خود نشان می دهند؛ بی قراری، کم توجهی، بی دقتی و خیلی از علائم مشابه که البته اگر تا سن خاصی ادامه یافته و درمان نشوند، حتما کودک را در بزرگسالی به سمت رفتارهای پرخطر سوق می دهند.

 

در انتها به طور خلاصه 10 نکته برای روش مناسب رفتار با کودک بیش فعال را یاداوری میکنیم:

 

۱) فرزند شما همان کاری را انجام می دهد که شما انجام می دهید فرزندان شما برای این که چگونه در دنیای بیرون رفتار کنند، از رفتار شما الگو می گیرند. شما باید از رفتار خودتان برای راهنمایی فرزندتان کمک بگیرید.

اگر می خواهید فرزندتان کلمه «لطفا» را به کار برد، خودتان نباید استفاده از این کلمه را فراموش کنید. اگر می خواهید فرزندتان با صدای بلند صحبت نکند، باید صدای خود را همیشه در حد معقول نگه دارید. فراموش نکنید آنچه که در عمل ثابت می کنید، بسیار مهم تر از آن است که حرفش را می زنید.

 

۲) احساستان را به فرزندتان نشان دهید صادقانه به فرزندتان نشان دهید که رفتار او چه تاثیری در شما می گذارد. احساسات فرزند شما از خود شما تاثیر می پذیرد. شما برای فرزندتان شبیه یک آینه هستید. او احساسات و رفتار شما را دریافت می کند و بازتاب می دهد.

در سن ۳ سالگی کودک می تواند احساسات خود را به صورت واقعی نشان دهد. یک مثال ساده؛ وقتی شما می گویید: «من از این زندگی خسته شده ام» و با ضمیر«من» جمله را آغاز می کنید، به فرزندتان این امکان را می دهید که زندگی را از دیدگاه شما ببیند. بنابراین در انتخاب جملاتتان بسیار دقیق باشید.

 

 

۳) فرزندتان را به کار خوب تشویق کنید وقتی فرزندتان به گونه ای رفتار می کند که شما می پسندید، می توانید او را با جملاتی مثبت تشویق کنید. وقتی فرزندتان تکالیفش را به موقع انجام می دهد، به او بگویید: «من به داشتن پسر یا دختری مثل تو افتخار می کنم».

 

 

۴ ) دوستانه در مقابل فرزندتان زانوبزنید زانو زدن روی زمین به طوری که در مقابل فرزندتان قرار بگیرید، یکی از قوی ترین راه های ارتباط مثبت با او است. وقتی به فرزندتان نزدیک می شوید، به او اجازه می دهید تا از آهنگ صدای شما آنچه را که فکر می کنید، دریافت کند و بر آنچه مورد نظر شماست تمرکز کند. وقتی توجه او را به خود جلب کنید، دیگر لازم نیست با اجبار او را وادار به این کار کنید.

 

 

۵) برای فرزندتان یک شنونده خوب باشید گوش کردن به عقاید فرزندتان یکی از راه های کنترل کردن آنهاست. فرزند شما برای این که نمی تواند عقاید خود را خوب مطرح کند، دچار نا امیدی می شود. شما می توانید با یک جمله ساده از بروز این نا امیدی جلوگیری کنید؛ مثل «من می دونم تو چه احساسی داری و کاملا درکت می کنم». با این جلمه به او کمک می کنید که بر کشمکش های درونی خود غلبه کند. به او ثابت می کنید عقاید او مورد احترام شماست.

 

 

۶) به قولتان عمل کنید زمانی که بر اساس قول هایی که داده اید عمل می کنید، چه خوب و چه بد، فرزندتان به شما اعتماد خواهد کرد و به شما احترام می گذارد. بنابراین وقتی به او قول می دهید پس از مرتب کردن اتاقش او را به پارک می برید، باید به قولتان عمل کنید.

یا وقتی قول می دهید موقعی که با شما به کتابخانه می آید اگر آرام باشد او را به شهر بازی می برید، ولی او بر خلاف نظر شما عمل می کند، اصلا لازم نیست به او اعتراض کنید. فقط به آنچه که قول داده بودید، عمل نکنید. همیشه عمل کردن بسیار مهم تر از حرف زدن در مورد چیزی است.

 

 

۷) وسایل با ارزش را از دسترس فرزندتان دور نگه دارید وقتی عینک شما وسیله جالبی برای بازی در نظر فرزندتان است، فراموش نکنید که او نمی داند نباید با خیلی از وسایل ضروری بازی کند. کافی است این وسایل را از دسترس فرزندتان دور کنید.

 

 

۸) مرزهای مشخص بین خودتان و فرزندتان قرار دهید قبل از این که در امور شخصی فرزندتان دخالت کنید، بهتر است از خود بپرسید آیا این دخالت واقعا لازم است؟ بهتر است درخواست ها و دستورالعمل ها و پاسخ های منفی را به حداقل ممکن برسانید تا از بروز کشمکش های درونی و احساسات نا هنجار جلوگیری کنید.

 

 

۹) فرزند شما باید بداند که با داد و فریاد کاری از پیش نمی برد فرزند شما با داد و فریاد چیزی را از شما می خواهد ولی با توجه کردن به داد و فریادهایش او را بیشتر به این کار تشویق می کنید.

در این مواقع به او بگویید نه! یعنی نه! و تحت هیچ شرایطی این کار را برای او انجام نمی دهید. اگر به او بگویید نه یعنی نه، ولی آن کار را برای او انجام دهید، او عادت می کند برای درخواست کوچک ترین چیزی ناله و شکایت کند و می داند در نهایت موفق می شود. باید از ایجاد این حس در فرزندتان جلوگیری کنید و به او یاد دهید که باید قوی باشد.

 

۱۰) خواسته هایتان را مثبت و آسان با فرزندتان مطرح کنید اگر خواسته ها یتان را واضح و ساده با فرزندتان در میان بگذارید، او می داند که شما از او چه انتظاراتی دارید و تفکر او را در یک مسیر مثبت قرار می دهید. برای مثال به جای استفاده از حالت منفی جمله «در را باز نگذار» از حالت مثبت«لطفا در را ببند» استفاده کنید.