برای دیدن محتوای سایت روی دکمه دسته بندی کلیک بفرمایید
سندرم ویلیامز نوعی سندرم مادرزادی ژنتیکی و بسیارنادراست که به دلیل مسائل کروموزومی اتفاق می افتد، و باعث بروز اختلالات شدید در جسم و ذهن نوزاد میشود. این بیماری باعث بروز انواع نشانه ها در بدن و چهره فرد میشوند که به آنها اصطلاحا چهره جن مانند یا پری مانند می گویند. سندرم ویلیامز میتواند درقلب، رگ های خونی، کلیه و سایر اندام ها مشکل ایجاد کند. لازم به ذکر است که این بیماران با مراجعه پیوسته به پزشک و با درمان مناسب،میتوانند سالم بمانند و در مدرسه خوب عمل کنند. سندرم ویلیامز میتواند باعث نشانه هایی در بخش های مختلف بدن مثل صورت، قلب و ارگان های بدن شود. همچنین میتواند روی توانایی یادگیری کودک نیز اثر بگذارد. اما کودکان دچار سندرم ویلیامز در داستان سرایی و فراگیری موسیقی توانایی بالایی دارند و می توانند در این زمینه ها پیشرفت کنند. کودکان مبتلا به سندرم ویلیامز، دارای ویژگی های منحصر به فردی در چهره خود به شرح زیر می باشند: _ نوزادان متولد شده با سندرم ویلیامز میتوانند بسیار کوچیکتر از حد نرمال باشند. _ ممکن است در غذا خوردن مشکل داشته باشند و همچنین ممکن است مانند سایر کودکان نتوانند وزنشان را افزایش داده و رشد کنند. _ در بزرگسالی نیز معمولا قد کوتاه تری از دیگران دارند. سایر علائم جسمی : با وجود اینکه افراد مبتلا به سندرم ویلیامز ممکن است درزمینه هایی مثل زبان گفتاری، موسیقی و مسائل خودشناختی قابلیت کافی داشته باشند ولی معمولاً ضریب هوشی (IQ) آنها پائین است. توانایی های بارز افراد مبتلا به سندرم ویلیامز درزمینه موسیقی و قدرت بیان و تمایل شدید آنها به اجتماعی بودن، حاکی از این است که بچه های مبتلا به سندرم ویلیامز برای داستان گویی و افسانه سرائی مانند افراد جادوگر و کوتوله ای هستند که موسیقیدان و راوی داستان اند. سندرم ویلیامز ویژگیهای جالبی دارد که در کمتر نقص تکاملی دیده میشود. مبتلایان به این بیماری ظاهری بشاش دارند، بسیار اجتماعی هستند و با همه میجوشند! آنها گرچه توانایی ذهنی متوسط رو به ضعیف دارند، اما در میهمانیها و همایشها در چشم بیگانهها زل میزنند و با حرفهایشان خودشان را در دل آنها جا میکنند! در مبتلایان به سندرم ویلیامز،رفتاهای اجتماعی تقریبا عکس اوتیسم است. این افراد بسیار اجتماعی هستند و مهارتهای اجتماعی آنها در مقایسه با ضعفهای عمده در حوزههای غیراجتماعی بسیار برجسته است. این یافتهها خود دلالت بر اختصاصی و مدولار بودن شناخت اجتماعی دارد. مقایسه هایی بین سندرم ویلیامز، اوتیسم و ضایعات موضعی مغزی در جریان است. به عنوان مثال، مطالعه ای اخیرا نشان داده است که در مبتلایان به سندرم ویلیامز توانایی پیبردن به حالات درونی و ذهنی اشخاص از روی تصاویر چشمهایشان دست نخورده باقی مانده است؛ در حالی که در افراد مبتلا به اوتیسم، حتی با کارکرد نسبتا بالا، این توانایی وجود ندارد. این فعالیت(پی بردن به حالات درونی صاحب تصاویر)در افراد عادی ولی نه در مبتلایان به اوتیسم با فعال شدن ناحیه آمیگدال در تصویرسازیهای مغزی همراه است. مبتلایان به سندرم ویلیامز صاحب چهره ناشناس را بسیار قابل معاشرتتر و پذیرفتهتر ارزیابی میکنند. _ کاردرمانی ذهنی شامل اموزش مفاهیم کلی و مفاهیم شناختی و درکی با امید بهبودی و سلامتی تمام بیماران کاردرمانگر محدثه داودی در سال 1961 ویلیامز (Williams)، بارات بویس (Barratt-Boyes)و لوه (Lowe) منظومه ای از تصاویر متشکل هیپرکلسمی شیرخواری، تنگی فوق دریچه ای آئورت، عقب ماندگی ذهنی و چهره ی مشخص را تشریح کردند. تشخیص غالبا به عنوان سندرم ویلیامز نامگذاری می شود هر چند واژه های هیپرکلسمی شیرخواری، سندرم ویلیامز- بورن (Williams-Beuren) و غیره را نیز به کار برده اند .
سندرم ویلیامز چیست ؟
علل سندرم ویلیامز :
نشانه های سندرم ویلیامز :
ویژگی های چهره در سندرم ویلیامز :
ویژگی های قلبی _ عروقی :
مشکلات رشدی:
ویژگی های شخصیتی :
یادگیری :
نقاط ضعف سندرم ویلیامز :
نقاط قوت سندرم ویلیامز :
سندرم ویلیامز از نظر روانشناسی :
درمان و مراقبت :
نکات مهم درمورد زندگی با افراد مبتلا به سندرم ویلیامز :
کاردرمانی در سندرم ویلیامز :
1.ارتقاء مهارت های فیزیکی :
2.ارتقاء مهارت های ذهنی :
_ تمرین مهارتهای حرکتی ظریف (Fine) و درشت (gross)
_ مداخلات توجه و تمرکز
_ بهبود مهارت های درکی- حرکتی و درکی-بینایی