ترس های کودک من طبیعی است ؟؟

ترس های کودک من طبیعی است ؟؟

ترس یک قسمت اجتناب ناپذیر از بچه بودن است. پنهان شدن در پشت مبل هنگام رعد و برق،تصور یک هیولا در تاریکی ، درخواست یک لیوان آب بیشتر برای تنها نخوابیدن و.... 

به عنوان والدین غریزه طبیعی ما غالباً تسکین و آرامش است و با جمله هایی مثل بهت قول می دهم هیچ چیز زیر تخت وجود ندارد و یا درهنگام خواب کنار کودک خوابیدن یا ...سعی در آرام کردن کودک داریم..

☆اما ، به طور واقع بینانه ، والدین نمی توانند  و نباید همیشه آنجا باشند تا به بچه ها کمک کنند تا آرام شوند.
☆آموزش دادن به کودک خود که چگونه بدون دخالت والدین بتواند ترسهایش را کنترل کند ، به او کمک می کند تا اعتماد به نفس و استقلال لازم برای احساس کنترل و ترس کمتری را هم در حال حاضر و هم در بزرگسالی ایجاد کند

●کودک و کودک نوپا0-2 سال 

○غریبه ها:

بعضی روانشناسان  معتقدند حتی نوزادان  والدین خود را بیش از چهره های ناآشنا تشخیص می دهند و ان ها را به غریبه ها  ترجیح می دهند ، اما شدیدترین اضطراب جدایی 6 تا 8 ماه شروع می شود. 
این یک چیز خوب است، همانطور که کودک شما در حال رشد حرکتی مثل  خزش ، راه رفتن و. یا سایر مهارت هاست  ، احتیاط نسبت به غریبه ها  هم دارد و باعث می شود او زیاد از حد دور نشود. اکثر کودکان نوپا تا سن 2 سالگی از این مرحله سخت عبور می کنند .

○ سر و صدای بلند: 

نوزادان سیستم حسی کاملاً پیشرفته ای ندارند ، بنابراین صداهای ناگهانی یا بلند آنها را تحت فشار قرار می دهد و آنها را وحشت زده می کند و ممکن است  باعث شود گریه کنند ." 

○موقعیت ها و لباس های گیج کننده :
 

لباس ها و ماسک ها واقعا گیج کننده هستند." آیا آن مرد کلاه دار و شنل سیاه" شخص است؟ حیوان؟ اومطمئناًشبیه کسی نیست که فرزند شما قبلاً ملاقات کرده باشد و این باعث می شود که او بالقوه خطرناک به نظر برسد و کودک شما بترسد.

●کودکان3-4 سال :

○سگها و سایر حیوانات:

مغز انسان سیم کشی می شود تا ما را از موقعیت ها  آگاه کند و از خطر در امان نگه دارد. این می تواند به معنای حمله پلنگ یا گرگ باشد بنابراین برخی از رعب و وحشت در اطراف موجودات خزدار و یا بزرگ کاملاً منطقی است.
در حالی که نوزادان و کودکان نوپا معمولاً از حیوانات نیز می ترسند ، اما چون  تخیل فعال و زیاد در این سن  اشکار است ، اوضاع متفاوت می شود. در نتیجه در این سن در" بعضی "کودکان ترس از حیوانات و اجتناب از ان ها طبیعی است و همچنین در برخی دیگر از کودکان دوستی و علاقه بیش از حد کودکان به حیوانات و بازی های تخیلی در آنها نیست تا حدودی طبیعی است.
 

○تاریکی:

 کودکان  همیشه محیط خود را بررسی می کنند تا به آنچه می بیند توجه کنند و آنچه در اطراف است را درک کند ، بنابراین تاریکی به ویژه سخت است زیرا او خیلی چیزهای زیادی نمی بیند تا درک کند .تخیل در حال رشد کودک شما نیز نقش مهمی دارد: "بچه ها صدایی می شنوند یا سایه ای می بینند و فکر می کنند ،" این چیست؟ "آنها ممکن است تصور کنند این یک هیولا یا یک ببر است."

○تغییرات :

کودک شما اکنون سخت کار می کند تا بفهمد جهان چگونه کار می کند و علت و معلول ها ،رابطه ها و...درک کند.  به همین دلیل است که ممکن است یک کودک در این سن با یک مدل موی چشمگیر ، جابجایی وسایل  اتاق نشیمن ، قرار دادن چیز جدیدی روی بشقاب شام و.... غافلگیر شود ،چون تطابق با چیزای جدید و متغییر برای او سخت است .

○ چگونه کمک کنیم ؟؟؟

《تعادل برقرار کردن بین عجله برای نجات کودک خود  از ترس و کمی صبر کردن نکته کلیدی است .》

بنابراین او می تواند  با استدلال خود و فرصتی که در اختیار  او می گذارید  به موقعیت ها عادت کند .
برای مثال بگذارید بگوییم کودک شما  از سگ می ترسد و گریه می کند  او را  بلند کنید و  دلداری دهید ، اما یک یا دو دقیقه  در انجا بمانید و محل را ترک‌نکنید . در مورد بزرگ بودن سگ صحبت کنید و به او حق ترسیدن بدهید  سپس خودتان  سگ  را لمس کنید و یا به سگ غذا دهید .

■نکته :

 هر کاری انجام می دهید ، از چیزها و اعمال  "ترسناک" و "ناگهانی " کاملاً خودداری کنید و باعث ترس شدید تر نشوید 

 "مطمئناً شما نمی خواهید فرزندتان رنج ببرد ، اما اگر دیگر هرگز او را در معرض آن محیط ترسناک  قرار ندهید ، ترس او را ادامه می دهد."

❌مثل این است که  به کودک خود بگویید ، "بله ، شما درست می گویید ، آن سگ (یا آن اتاق خانه و یا ... ) خطرناک است و شما نمی توانید از عهده آن برآیید."❌

به جای القا این تفکر  ، هر یک مدت یکبار به آن موقعیت  بازگردید ، و با ارتباط نزدیک با کودکتان و درک او، به کودک فرصت خودتنظیمی و تصمیم گیری بدهید.

●5_6 سال:

○ترس از معلم ،مدرسه و فضای آموزشی :

مدرسه هنوز یک تجربه نسبتاً جدید است و از آنجا که کودک شما هنوز از قوانین و انتظارات دقیق آگاهی ندارد ، ممکن است ترس داشته باشد .پس عدم قانون پذیری و ترس از موقعیت های آموزشی در "ابتدا"در بسیاری از کودکان وجود دارد.

○بیمار شدن یا صدمه دیدن: 

به یاد دارید در چه سنی می توانستید جای زخم شده یا کبود شده کودک خود را ببوسید و گریه های او را ارام کنید؟ 
اما در این سن دیگر این روش جواب نمی دهد.
ترس از بیماری یا زخمی شدن در این سن به چند دلیل ایجاد می شود
نه تنها فرزند شما از دنیای اطراف خود آگاه تر است بلکه وارد فضاهایی مثل پیش دبستان و مدرسه شده و زخمی شدن،مریض شدن دوستان و اطرافیان اش را می بیند و به یاد می سپارد.
نکته دیگر این است که حافظه او به اندازه کافی رشد کرده است تا به یاد بیاورد آخرین بار که سرفه واقعا بدی داشت و مجبور شد به مراقبت های فوری برود و آمپول بزند ،چقدر درد را متحمل شده است .
پس این ترس نیز در بسیاری از کودکان دیده می شود

 ○رویاهای بد: 

کودک شما هنوز در تلاش است تا آنچه "واقعی" است و چه چیزی نیست را درک کند 
"بنابراین وقتی او خواب بدی ببیند ، آنقدر احساس واقعی بودن می کند که فکر می کند واقعاً این اتفاق افتاده است."
 این تاری واقعیت بخشی از رشد طبیعی مغز است .

●چگونه کمک کنیم ؟؟

همدلی به علاوه توضیحات رابه کودک  ارائه دهید.
 به عنوان مثال ، پس از یک خواب بد ، کودک خود را آرام کنید و سپس توضیح دهید که رویاها ، شاد ، احمقانه ، یا ترسناک و.. فقط داستان هایی هستند که ذهن ما شب ها می سازد ، و واقعیت ندارند. هر چقدر ترس کودک  برای شما "احمقانه" به نظر برسد ، آن را رد نکنید و  نگویید " چیزی نیست".

❌این  واکنش ،این پیام را می دهد که احساسات او اشتباه است  و در واقع می تواند توانایی او را در مدیریت مناسب و پاسخ دادن به احساسات منفی شدید در آینده کاهش دهد.❌

○ تمرین پیشنهادی :

از کودک خود بخواهید چهار در را روی  کاغذ بکشد ، و سپس در هر یک از در ها از چیزهای مورد علاقه (شخص مورد علاقه ،وسیله مورد علاقه ،مکان مورد علاقه و....)مثل  یک کیک کوچک ، پدربزرگ ، عروسک ، ساحل ویا .... نقاشی بکشد.
 قبل از خواب شب ، از او بخواهید دری را به سلیقه خودش انتخاب کند تا "از آن عبور کند" و هنگام خواب به او فکر کند