12 روش جلوگیری از دروغ گفتن کودک و سه سطح سنی مقابله با این مشکل

12 روش جلوگیری از دروغ گفتن کودک و سه سطح سنی مقابله با این مشکل

از یک سنی به بعد بچه ها ممکن هست که شروع به دروغ گفتن بکنند و این موضوع خانواده ها را نگران خواهد کرد و والدین به ناچار بدنبال راهی هستند که این مسئله را حل کنند. در این مقاله ۱۲ روش خیلی ساده به شما آموزش داده خواهد شد که بتوانید این مسئله را حل کنید. همچنین با سه سطح سنی از دروغ گویی کودک آشنا خواهید شد.اگر بعد از خواندن مطالب همچنان سوال داشتید ، در قسمت نظرات با ما در میان بگذارید و پاسخ دریافت کنید...

دروغ گفتن کودک گاهی یک اتفاق معمول است  و عدم صداقت گاه به گاه معمولاً نباید دلیلی برای هشدار باشد.  با این حال، وقتی دروغ گفتن به یک اتفاق عادی تبدیل شود، می تواند به یک مشکل مهم تبدیل شود.  یک مسئله بزرگ این است که اگر فرزند شما به دروغ گفتن شناخته شود، ممکن است وقتی  حقیقت را بگوید، او را باور نکنید.  آموزش ارزش گفتن حقیقت به فرزندتان اهمیت مسئولیت شخصی، اعتماد و مراقبت را مشخص می کند

 

از سنین پیش دبستانی به بعد، بچه ها شروع به استفاده از دروغ برای اهداف مختلف اجتماعی و مخفیانه می کنند و هر چه بزرگتر می شوند، از پیچیدگی بیشتر استفاده می کنند.  وقتی بچه‌ها ببینند که این روشی مؤثر برای رهایی از مشکلات یا فرار از مسئولیت است، دروغ می‌تواند به یک عادت بد تبدیل شود.  بنابراین، هنگامی که فرزندتان دروغی می‌گوید، آن را به شیوه‌ای مستقیم مطرح کنید و از تکرار آن جلوگیری کنید.

 

در اینجا 10 راهکار وجود دارد که مانع از دروغ گفتن کودک می شود:

 

 

1. گفتن حقیقت و عدم دروغ گفتن را به یک قانون خانگی تبدیل کنید

 

 

به‌عنوان بخشی از قوانین و ارزش‌های خانواده‌تان، یک قانون خانگی روشن ایجاد کنید که بر اهمیت صداقت و ارتباط صادقانه تأکید می‌کند.  این اطمینان حاصل می کند که فرزندان شما درک می کنند که شما برای حقیقت ارزش قائل هستید، حتی زمانی که گفتن آن دشوار است یا حای وقتی به ضرر شما باشد.

 

 

در مورد انواع مختلف دروغ ها و آسیب هایی که هر نوع می تواند ایجاد کند صحبت کنید.  دلایل مختلفی که افراد برای دروغگویی دارند و اینکه چرا انتظار صداقت دارید را توضیح دهید.

 

 

 

2. الگوی صداقت راهی برای کم کردن دروغ گویی کودک

 

  یعنی الگوی رفتاری که می‌خواهید از فرزندتان ببینید، یعنی همیشه حقیقت را بگویید.  بچه ها نمی توانند "دروغ های سفید کوچک" را از دروغ های دیگر تشخیص دهند.  بنابراین، جلوی فرزندتان حتی از دروغ های سفید و مصلحتی هم خودداری کنید.

 فرزند شما آنچه را میبیند تقلید می کند.

 

 

 

3. درباره گفتن حقیقت در مقابل دروغ بحث کنید

 

 

مهم نیست فرزند شما چند سال دارد، مهم است که تفاوت بین راست گفتن و دروغ گفتن را توضیح دهید.  با این حال، آگاه باشید که تا حدود چهار سالگی، کودکان کوچک تفاوت بین دروغ و حقیقت را به طور کامل درک نمی کنند.

 

 

در مورد کودکان خردسال، گفتن جملاتی مانند "اگر بگویم آسمان سبز است، آیا این حقیقت است یا دروغ" می تواند مفید باشد؟  در مورد عواقب دروغ گفتن صحبت کنید، مانند اینکه مردم حرف شما را باور نمی کنند.

 

 

صحبت درباره راست گفتن در مقابل صادق بودن وحشیانه(یا همان رک گویی)  به همان اندازه مهم است.  بچه ها باید یاد بگیرند که لزوماً نیازی به اعلام "این یک پیراهن زشت است" یا "شما جوش دارید" فقط به دلیل صادق بودن آن نیست. ایجاد تعادل بین صداقت  با شفقت یک مهارت اجتماعی پیچیده است که باید سعی کنید آموزش آن را زودتر شروع کنید.

 

علاوه بر این، با فرزند خود در مورد  اینکه ممکن دروغ گفتن، دروغش برملا شود، صحبت کنید.  بحث در مورد عواقب دروغ گفتن کودک  قبل از وقوع می تواند به عنوان یک عامل بازدارنده عمل کند و همچنین به شما کمک می کند که بدانید در صورت وقوع دروغ گفتن در کودک دقیقاً چه کاری باید انجام دهید.

 

 

4. دلیل دروغ  گفتن کودک را تشخیص دهید

 

 

سه دلیل اصلی برای دروغگویی کودکان وجود دارد که عبارتند از: فانتزی، لاف زدن و جلوگیری از عواقب منفی.  وقتی دلیل احتمالی دروغ را تشخیص دهید، می تواند به شما کمک کند تا برنامه ای برای پاسخ به آن ایجاد کنید

 

 

 

فانتزی بودن دروغ گفتن کودک

 

کودکان پیش دبستانی اغلب دروغ های فانتزی می گویند.  اگر فرزندتان گفت: «دیشب به ماه رفتم»، بپرسید: «آیا این چیزی است که واقعاً درست است؟  یا چیزی که آرزو می کنی حقیقت داشته باشد؟»  این پرسش می تواند به بچه ها کمک کند تفاوت بین واقعیت و ساختگی را درک کنند.  با این حال، اگر فرزند شما صرفاً در حال وانمود کردن بازی می‌کند، اشکالی ندارد که در خیال‌پردازی افراط کند- تا زمانی که همه بدانند که این تخیل است تا واقعیت.

 

لاف زدن باعث دروغ گفتن در کودک میشود.

 

اگر کودکی به دلیل لاف زدن دروغ می گوید، ممکن است به این دلیل باشد که عزت نفس پایینی دارد یا می خواهد توجه  بقیه را به خود جلب کند.  کودکان ممکن است از یادگیری مهارت های اجتماعی جدید و درگیر شدن در فعالیت های مثبت برای افزایش عزت نفس خود سود ببرند. بنابراین میتوانید از طریق این فعالیت ها عزت نفس کودک را بالا ببرید.

 

اجتناب از مسئولیت یکی از دلایل دروغ گفتن کودک

 

بسیاری از بچه ها گاهی اوقات برای رهایی از مشکلات دروغ می گویند.  مهم این است که  بدانند دروغ های آنها موفقیت آمیز نخواهد بود و شما همه چیز را بررسی خواهید کرد.

 

یکی دیگر از مؤلفه‌های استفاده از دروغ برای اجتناب از مسئولیت این است که بچه‌ها ممکن است از دروغ برای رفع توقعات یا رسیدن به آنچه می‌خواهند استفاده کنند.

 

 

5. بیش فعالی

 

 

علاوه بر این، توجه داشته باشید که کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی/بیش فعالی (ADHD) بیشتر مستعد دروغگویی هستند.  علائم رایج ADHD فراموشی، تکانشگری، و بی‌سازمانی می‌تواند منجر به تمایل به عدم صداقت شود که اغلب با سوء تفاهم‌ها بزرگ‌تر می‌شود.

 

 

برای مثال، ممکن است از کودک بخواهید که اسباب بازی هایش را کنار بگذارد، سپس وقتی این کار را انجام نداده است، ممکن است سرسختانه اصرار کند که هرگز به او نگفتید این کار را انجام دهد.  این حالت ممکن است واقعاً دروغ نباشد - بلکه  در واقع شاید دستور شما را فراموش کرده باشد.

 

با این حال، اجازه ندهید تشخیص آنها به یک پاس رایگان تبدیل شود.  و به یاد داشته باشید که  ADHD ممکن است بر صداقت فرزند شما تأثیر بگذارد و هدف آن تقویت مهارت ها و حمایت هایی است که ممکن است در مورد آنها به کمک بیشتری نیاز داشته باشد.

 

 

6. اخطار بدهید تا با دروغ گفتن کودک خود مقابله کنید

 

 

وقتی کاملاً مطمئن هستید که بچه‌ها دروغ می‌گویند، یک هشدار بدهید. برای مثال، با آرامش بگویید: «یک فرصت دیگر به شما می‌دهم تا حقیقت را به من بگویی.  اگر من شما را در حال دروغ گفتن بگیرم، عواقب خوبی دریافت نخواهی کرد.»

 

 

همچنین تکرار این نکته مفید است که عواقب عدم صداقت چه خواهد بود.  اما به جای سرزنش یا شرمساری فرزندتان، بر آموزش مسئولیت پذیری و صداقت تمرکز کنید.  حفظ لحن آرام و دلسوزانه نیز کمک می کند.  اگر عصبانی هستید، فریاد می زنید یا تهدید می کنید، فرزندتان احساس راحتی کمتری خواهد کرد.

 

7. یک پیامد اضافی برای دروغ گفتن کودک ارائه دهید

 

 

وقتی فرزندتان را در حال دروغ گفتن می‌بینید، یک پیامد اضافی به او بدهید.  به عنوان مثال، به جای اینکه فقط وسایل الکترونیکی آن‌ها را برای آن روز بردارید، به آنها کارهای اضافی بدهید تا انجام دهند.  سلب امتیازات ویژه ای که به کودک میدادید و یا کم کردن و یا قطع پول توجیبی به عنوان پیامد دروغ گفتن.

 

 

مطمئن شوید که نتیجه مناسب و منصفانه است.  از وسوسه افراط در عواقب بپرهیزید.  اگر عواقب زیادی ارائه دهید یا مستعد واکنش بیش از حد باشید، احتمالاً فرزندتان به جای تمرکز بر رفتار نادرستش ، به این فکر می‌کند که چقدر ناعادلانه است.

 

 

8. در مورد پیامدهای طبیعی دروغ گفتن کودک بحث کنید

 

 

با فرزندتان در مورد عواقب طبیعی دروغ گفتن صحبت کنید.  توضیح دهید که عدم صداقت باعث می شود دفعه بعد سخت باورش کنید. حتی زمانی که حقیقت را می گوید و افراد دیگر تمایلی به دوست داشتن یا اعتماد به افرادی که دروغ می گویند ندارند.

 

9. تقویت صداقت راهی برای کاهش دروغ گفتن کودک 

 

 

فرزندتان را در حال گفتن حقیقت بگیرید و به او تقویت مثبت بدهید.  آنها را با گفتن این جمله تحسین کنید: «می‌دانم گفتن اینکه شما آن ظرف را شکستی، احتمالاً سخت بود، اما خیلی خوشحالم که تصمیم گرفتی در مورد آن صادق باشی.»

 

 

10. به فرزندتان کمک کنید تا اعتماد خود را دوباره برقرار کند

 

اگر فرزندتان عادت بدی به دروغ گفتن دارد، برنامه ای برای کمک به او در ایجاد دوباره اعتماد ایجاد کنید.  به عنوان مثال، یک قرارداد رفتاری ایجاد کنید که امتیازات بیشتری را به صداقت مرتبط می کند.  وقتی آنها حقیقت را می گویند، یک قدم به کسب امتیازات بیشتر نزدیک تر می شوند.

 

 

11. به دنبال کمک حرفه ای باشید تا با دروغ گفتن کودک مقابله کنید

 

 

مواقعی وجود دارد که دروغ گفتن می تواند به یک مشکل جدی برای کودکان تبدیل شود.  اگر به نظر می رسد دروغگویی کودک شما به او آسیب  میرساند، یا برای فرزندتان در مدرسه یا با همسالانش مشکل ایجاد می کند، برای رسیدگی به دروغگویی آنها از متخصص کمک بگیرید.

 

 

12. حقیقت را تشویق کنید  و دروغ گویی را با عواقب پاسخ دهید

 

 

همه بچه‌ها گهگاه دروغ می‌گویند، اما مهم است که بی‌صداقتی را در سن کم کنار بگذارند تا به عادت تبدیل نشود.  بچه‌ها دلایل مختلفی برای دروغگویی دارند، اما شایع‌ترین و نگران‌کننده‌ترین آنها، دوری از دردسر است. وقتی فرزندتان بداند که شما انتظار حقیقت را دارید (و به طور مداوم از این انتظارات با عواقب حمایت می‌کنید)، احتمالاً  صداقت بیشتری در خانه ی خود خواهد دید

 

 در سنین مختلف چگونه با دروغ گفتن کودک مقابله کنیم ؟

 

 

 والدین به عنوان الگوهای اصلی در زندگی کودکان، نقش مهمی در نشان دادن صداقت دارند. آنها همچنین بیشترین تأثیر را در القای تعهدی ریشه‌دار برای گفتن حقیقت دارند. همانطور که کودکان به بلوغ می رسند و درک پیچیده تری از آداب معاشرت به دست می آورند، والدین باید به کودکان کمک کنند تا بین دروغ های سفید کوچکی که برای در امان ماندن از احساسات مردم گفته می شود و عدم صداقت واقعی، تفاوت قائل شوند. ویکتوریا تالوار، می گوید: "همه کودکان دروغ می گویند. آموزش اهمیت صداقت به کودکان و آموزش نحوه حل و فصل موقعیت ها به طوری که نیازی به تکیه بر دروغ گویی نداشته باشند، تضمین می کند که آنها، بیشتر اوقات صادق خواهند بود ." 

 طبق گفته آکادمی روانپزشکی کودکان و نوجوانان آمریکا، کودکان و بزرگسالان به دلایل مشابه دروغ می گویند: برای رهایی از مشکلات، برای منافع شخصی، تحت تاثیر قرار دادن یا محافظت از کسی، یا مودب بودن. در سنین پایین، بچه‌ها حقیقت را آزمایش می‌کنند و این کار را در تمام مراحل رشد، با درجات مختلفی از پیچیدگی و جزئیات ادامه می‌دهند. برای تأثیر حداکثری در هر مرحله رشد، موضوع دروغ گفتن را به روشی مناسب با سن مطرح کنید. بیاموزید که چگونه به کودکان در سنین مختلف هنگامی که در حال دروغ گفتن هستند، پاسخ مناسب دهید.

 

 کودکان نوپا و پیش دبستانی (سنین 2 تا 4 سال)

 

 

 از آنجایی که مهارت های زبانی کودکان نوپا به تازگی در حال ظهور است، آنها هنوز ایده روشنی از شروع و پایان حقیقت ندارند. الیزابت برگر، مشاور والدین، روان‌پزشک کودک و نویسنده کتاب تربیت کودکان با شخصیت، می‌گوید در این سن، کودکان نوپا درک نسبتاً متزلزلی از تفاوت بین واقعیت، رویا، آرزوها، خیال‌پردازی‌ها و ترس‌ها دارند.

 

 

 "احساسات شدید می تواند باعث شود یک کودک 2 یا 3 ساله اصرار کند که "او کلوچه مرا خورد!" آن هم وقتی به وضوح معلوم است که برادرش این کار را انجام نداده. به یاد داشته باشید که کودکان نوپا سعی می کنند استقلال خود را به نمایش بگذارند و بنابراین سعی کنید یک پاسخ ملایم و دیپلماتیک که شک و تردید را در خود جای دهد، بدهید مانند "واقعا؟ پس اینها نباید خرده هایی باشند که من روی چانه ی تو می بینم." گفتن این جمله به جلوگیری از این جنگ کمک می کند. کودکان نوپا آنقدر کوچک هستند که نمی‌توانند به خاطر دروغگویی مجازات شوند، اما والدین می‌توانند به‌طور نامحسوس شروع به تشویق راستگویی کنند.  

 

 در حدود سن 4 سالگی، وقتی بچه ها کلامی تر می شوند، وقتی از آنها سؤالات ساده ای می پرسید: «خواهرت را نیشگون گرفتی؟» می تواندبه راحتی بگویند «نه» . از هر فرصتی برای توضیح اینکه دروغ چیست و چرا بد است استفاده کنید. موضوع را معرفی کنید (در حالت ایده آل، بلافاصله پس از اینکه کودک شما دروغ می گوید، حافظه همچنان تازه خواهد بود و بنابراین میتوانید از این فرصت برای آموزش استفاده کنید). با این جمله شروع کنید: "بیا در مورد دروغ گفتن و اینکه چرا خوب نیست صحبت کنیم." ممکن است گفتگو طولانی نباشد، اما به آنها این پیام را بدهید که صداقت مهم است. در پاسخ به یک دروغ، محکم و جدی باشید و بگویید: "به نظر می رسد که تو حقیقت را نمی گویید" یا "آیا کاملا مطمئن هستی که این اتفاق افتاده است؟" روشن کنید که شما تحت تأثیر دروغ ها قرار نگرفته اید، اما پس از گوش دادن و اصلاح آرام فرزندتان، با ظرافت ادامه دهید.

 از رویارویی بیشتر با کودک یا جستجوی حقیقت خودداری کنید، مگر اینکه وضعیت جدی باشد و توجه بیشتری را طلب کند.

 

 

 سن مدرسه و بچه های بزرگ (5 تا 8 سال)

 

 

 در سنین 5 تا 8 سالگی، کودکان دروغ های بیشتری می گویند تا آزمایش کنند که چقدر می توانند از پس کارها و مسئولیت ها بر بیایند، به خصوص دروغ های مربوط به مدرسه - کلاس ها، تکالیف، معلمان و دوستان. حفظ دروغ ها ممکن است برایشان دشوار باشد، حتی اگر در پنهان کردن آنها به ظاهر مهارت پیدا کنند. دانشمندان می گویند: «مقررات و مسئولیت های این سن اغلب برای کودکان بیش از حد است. "در نتیجه، کودکان اغلب برای تسکین نیروهایی که به نظر می رسد عملکردی بیش از حد توان کودک لازم دارند، دروغ می گویند." اما، خوشبختانه، بیشتر دروغ ها ("امروز هیچ تکلیفی برای خواندن نداشتیم") نسبتاً آسان است.

 صریح با فرزندان خود صحبت کنید و با هم به خواندن داستان‌هایی که در مورد صداقت است بپردازید . همچنین به زمانی که کودک صادق است و دروغ نمی گوید، توجه کنید و تحسین و بازخورد مثبت دهید.

 

 

 مهمتر از همه، از آنجایی که کودکان در سنین مدرسه ناظران مشتاق هستند، همه چیز را الگوبرداری می کنند. مراقب باشید که ممکن است به گفتن چه دروغ هایی عادت داشته باشید - حتی دروغ کوچکی مثل : "به آنها بگویید من در خانه نیستم" وقتی که هستید - می تواند پیام بسیار متفاوتی را برای یک کودک در سن مدرسه داشته باشد. «هرچقدر هم که درباره اهمیت صداقت صحبت کنید، چون بچه‌ها شما را ناصادق ببینند، حرف شمارا نمی پذیرند. برای موقعیت‌های پیچیده‌تر، مانند زمانی که فرزندتان باید برای هدیه‌ای که دوست ندارد تشکر کند، به او کمک کنید روی جنبه‌های مثبت هدیه تمرکز کند.

 به او توضیح دهید، "می دانم که تو عاشق ژاکت جدیدت نیستی و گردنت را خارش می کند، اما به تمام ساعاتی که مادربزرگ برای بافتن آن صرف کرده است فکر کن.  

 

 

کودکان بزرگ تر (سنین 9 تا 12)

 

 

 اکثر کودکان در این سن در راه ایجاد هویتی سخت کوش، قابل اعتماد و وظیفه شناس هستند. اما آنها همچنین در حفظ دروغ ها ماهرتر می شوند و نسبت به عواقب اعمال خود حساس تر می شوند و ممکن است پس از دروغ گفتن احساس گناه شدیدی داشته باشند. گفتگوهای صریح و طولانی تر در مورد صداقت قطعاً ضروری است، زیرا لحظات نادر "دروغ سفید کوچک" وجود دارد که برخی نادرستی ها برای مودب بودن یا در امان ماندن از احساسات دیگران قابل قبول است.

 هنگامی که چنین موقعیت هایی پیش می آید، با کودک خود روراست باشید تا از ارسال پیام های مختلط خودداری کنید. گفتگو را با این جمله آغاز کنید: "می دانی که همیشه گفتن حقیقت به پدر و مادر بسیار مهم است، درست است؟ خب، مواقعی هم وجود دارد که مهم است که مودب باشید و احساسات دیگران را جریحه دار نکنید. اگر ما به دیدن دوستان خود برویم و آنها زحمت کشیده باشند و ناهاری که دوست نداری را آماده کرده باشند، مودبانه نیست که یک صحنه بزرگ بسازی و از خوردن امتناع کنی، باید غذا را بخوری و بگویی "متشکرم". تو یک مهمان متفکر هستی.

 

 

 الگوهای خوب هنوز هم برای فرزندان شما حیاتی هستند، کودکانی که با والدین خود رابطه ی خوبی برقرار کرده‌اند، در جایی که در صحبت کردن و افشای اطلاعات احساس راحتی می‌کنند، احتمال بیشتری دارد که حقیقت را بگویند. "اما این را هم بدانید که فرزندانتان همیشه حقیقت را به شما نمی گویند.

 یک لحظه فکر کردن به اینکه چرا آنها دروغ می گویند باید به شما کمک کند به دروغ های آنها پاسخ مناسبی بدهید."