برای دیدن محتوای سایت روی دکمه دسته بندی کلیک بفرمایید
آشنایی با ساختمان پستان در این هنگام، نوک پستانها نیز رنگشان تیره‌تر مى‌شود و رگهاى خونى پستانها نیز برجسته‌تر مى‌شود. تمام این تغییراتى که در پستانها ایجاد مى‌شود، در پاسخ به هورمونهایى است که در هنگام حاملگى در خانمها ترشح مى‌شود. این تغییرات اکثرا موقتى مى‌باشند. با این حال تیره رنگ شدن نوک پستانها به طور دائمى باقى خواهد ماند زیرا اکنون آنها داراى رنگدانه‌هاى بیشترى نسبت به قبل از حاملگى هستند.
حدود پنج یا شش هفته که از عمر جنین گذشت و هنگامى که جنین هنوز فقط چند سانتیمتر طول دارد، یک رشته برجسته از بافت از محلى که بعدها زیر بغل را مى‌سازد به کشاله ران کشیده مى‌شود.
این رشته برجسته از بافت را اصطلاحا
"خط شیرى" (Milk Line) مى‌نامند.
بعدها وقتى که جنین حدود شش ماهه شد،
سلولهاى ترشحى ویژه‌اى از نوک پستان جنین به سمت داخل رشد مى‌کنند و مجارى شیرى را ایجاد مى‌کنند. تا زمانیکه نوزاد متولد مى‌شود، ساختمان پستان شکل اولیه خود را خواهد گرفت. در حقیقت، بعضى از نوزادان داراى پستانهاى متورمى هستند که به علت انتقال هورمونهاى مادر از طریق جفت به آنها ایجاد مى‌شود.
پستانهاى اکثر دخترها از سنین حدود 9 تا 11 سالگى شروع به رشد مى‌کند اما این فرآیند مى‌تواند خیلى زودتر و یا خیلى دیرتر هم شروع شود. حتى وقتى که پستان به طور کامل رشد کرده است، در این مرحله قادر به تولید شیر نمى‌باشد. بعضى از پسرها هم در هنگام بلوغ دچار مقدارى رشد پستان مى‌شوند اما این وضعیت، موقتى مى‌باشد و معمولاً بعد از یک یا دو سال از بین مى‌رود.
در طى حاملگى، پستانهاى خانمها خیلى بزرگتر مى‌شود و ممکن است به خاطر تکثیر و رشد سلولهاى تولید کننده شیر و توسعه سیستم مجارى شیرى، وزن پستانها دو برابر شود.
چگونگى رشد و نمو پستانها
پستان خانمها معمولاً در سنین حدود 9 تا 11 سالگى شروع به رشد مى‌کند با این حال در بعضى افراد ممکن است زودتر و یا دیرتر این کار انجام شود. تخمدان‌ها تولید هورمون استروژن مى‌کنند و آن نیز باعث تجمع چربى در بافت همبندى و در نتیجه بزرگ شدن پستانها مى‌کند.
با افزایش سن افراد و پیر شدن آنها، تمام بافتهاى بدن شروع به از دست دادن الاستیسیته و قابلیت ارتجاع خود مى‌کنند و پستانها نیز از این امر مستثنى نیستند. پستان شروع به شُل شدن و آویزان شدن مى‌کنند و بعد از یائسگى در اثر کاهش هورمون استروژن در خانمها، غدد شیرى داخل پستان نیز کوچک و مچاله مى‌شوند و در نتیجه پستانها کوچکتر مى‌گردند.
ساختمان داخلى پستان
آسان‌ترین راه براى اینکه به ساختمان داخلى پستانها
پى ببریم این است که آن را با یک درختچه مقایسه نماییم. برگهاى آن را اصطلاحا "لُبول" مى‌نامند. این لبولها تولید شیر مى‌کنند که از طریق شاخه‌هایى که شبکه‌ایى از مجارى کوچک را تشکیل مى‌دهند تخلیه مى‌شود. این مجارى کوچک نیز به نوبه خود به 12 یا 15 مجراى اصلى بزرگ متصل مى‌شوند که از آنجا شیر را به سمت نوک پستان خارج مى‌کنند. نوک پستان را باید بعنوان تنه درختچه فرض نمایید. همانند یک درختچه، شبکه شاخه‌ها یا مجارى پستان به صورت نامنظم هستند و مانند قطعات یک پرتقال، قرینه نمى‌باشند.
لبولها قسمتى از پستان هستند که نسبت به بقیه قسمتهاى پستان، بیشتر مستعد ابتلاء به بیمارى مى‌باشند. مجارى پستانها کمتر دچار بیمارى مى‌شوند.
فضایى که شما در بین برگها و شاخه‌هاى یک درختچه مشاهده مى‌کنید در پستان توسط بافت همبندى پر شده است که یک نقش نگهدارنده براى پستان دارد. دورِ تمام اینها، یک لایه از چربى در بین قسمتهاى تولید کننده شیر در پستان و پوست وجود دارد. پستانها توسط عضلات سینه که در زیر آنها قرار دارند، محافظت و نگهدارى مى‌شوند. تقویت کردن این عضلات با انجام تمرینات ورزشى مناسب، تنها راه تغییر دادن شکل پستانها مى‌باشد (البته به غیر از انجام عمل جراحى).
تمرینات ورزشى هیچگونه اثرى بر روى اندازه یا شکل خود بافت پستان ندارند.
.jpg)
