انواع اوتیسم

انواع اوتیسم

آیا درباره اوتیسم و انواع آن چیزی شنیده‌اید؟

اوتیسم خود از طریق طیفی از علایم بیان می‌شود. اختلال طیف اوتیسم در دوران کودکی و اوایل آن بروز می‌کند و باعث تاخیر در بسیاری از زمینه‌های اساسی توسعه، مانند: یادگیری، صحبت کردن، بازی و تعامل با دیگران می‌شود.

علائم و نشانه‌های آن  متفاوت است و می‌تواند طیف گسترده‌ای از علائم خفیف، متوسط یا شدید را داشته باشد. به صورت کلی هر شخص دارای اوتیسم حداقل تا حدی در 3 زمینه زیر دارای مشکلاتی است:

برقراری ارتباط کلامی و غیر کلامی
فکر کردن و رفتار انعطاف پذیر
برقراری ارتباط با دنیای اطراف
و…

علت ایجاد چنین بیماری و نیز بهترین راه درمان آن، نظرات مختلفی را برای متخصصان و والدین بیماران به وجود آورده است. با این حال یک واقعیت وجود دارد که همه در مورد مداخله زود هنگام و نیز فشرده اتفاق نظر دارند.

وقتی مردم کلمه اوتیسم را می‌شنوند، غالبا تصوری از این افراد در ذهن خود دارند. اگرچه این تصورات از پیش ممکن است برای برخی از افراد در این طبقه قرار نگیرند. اوتیسم در وهله اول سال‌های رشد محوری کودک خردسال(6 سالگی)، خود را مهم‌تر نشان می‌دهد. در این سنین، کودک ممکن است نقاط عطف خاصی را که باید به دست آورد را از دست بدهد و باعث نگرانی والدین و اعضای خانواده خود شود.

علائم و نشانه‌های اختلال طیف اوتیسم در افراد مختلف متفاوت است، زیرا هیچ دو موردی با هم یکسان نیستند.

سندرم اسپرگر

افرادی که از سندرم آسپرگر رنج می‌برند، دارای علائمی از جمله: تمایل به مبارزه با درک و تفسیر نشانه‌های اجتماعی، وسواس شدید و اغلب دارای هوش بالاتر از حد متوسط و حتی با استعداد هستند.

این بیماران از مشکلات ادغام حسی مانند حساسیت به برچسب‌های پیراهن یا درز روی لباس رنج می‌برند. آن‌ها معمولا گفتار تاخیری ندارند و در حقیقت در بسیاری از کودکان مبتلا به این بیماری، نسبت به سن خود از واژگان پیشرفته‌ای نیز استفاده می‌کنند.

به دلیل ماهیت ذهنی، برخی از کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر دچار یک تشخیص اشتباه اولیه می‌شوند، زیرا سایر شرایط به آن شباهت دارد. مانند اختلال وسواس فکری و اختلال نقص توجه.

والدین می‌توانند با یافتن کلاس‌های مهارت‌های اجتماعی و مشارکت در اصلاح رفتاری اقدام کنند. همچنین آنها می‌توانند برای هرگونه تمایل وسواس و تغییر رژیم غذایی جهت از بین بردن مواد نگه‌دارنده، گلوتن، قندهای مصنوعی و رنگ مواد غذایی و همچنین جستجو برنامه درسی متمایز، به کودکان مبتلا به این سندرم کمک کنند.

   سندرم Rett

این نوع از اوتیسم پیشرونده، فقط بر دختران تاثیر می‌گذارد و هنگامی که تقریبا به 6 ماهگی می‌رسند، آشکار می‌شود. علایم با چندین ویژگی موجود در اشکال دیگر Rett معمول سندرم اوتیسم از جمله تپش تکراری دست و بازو، تاخیر در گفتار و مشکلات مربوط به مهارت‌های حرکتی مناسب شروع می‌شود.

با بزرگ شدن کودک علایم شدیدتری آغاز می‌شود. این موارد می‌تواند شامل: مشکلات تنفسی، عقب ماندگی ذهنی، تشنج و تاخیر در رشد باشد. دختران مبتلا به این سندرم معمولا به مراقبت مادام العمر نیاز دارند.

فیزیوتراپی برای کمک به افزایش تحرک و صاف کردن اندام، کاردرمانی برای کاهش حرکات غیر ارادی و افزایش مراقبت از خود، گفتاردرمانی، اصلاح رژیم غذایی و داروهای خاص برای کنترل تشنج، مناسب می‌باشد.

اختلال فروپاشی کودکی کودکCDD

شما ممکن است داستان‌هایی از کودکانی را شنیده باشید که به نظر می‌رسد به صورت عادی در حال رشد هستند اما بعد ناگهان در حدود سن 2 سالگی شروع به عقب نشینی می‌کنند. این نوع اوتیسم می‌تواند برای والدین ویران کننده و گیج کننده باشد.

کودکان معمولا از ابتدا هیچ نوع نشانه‌ای از تاخیر در رشد نشان نمی‌دهند، اما پس از آن صحبت و تماس چشمی متوقف می‌شود و اغلب توانایی تعامل اجتماعی با دیگران را کاملا از دست می‌دهند. پزشکان ارتباطی بین این شکل نادر از اوتیسم و اختلالات تشنج دست یافته‌اند‌. والدین می‌توانند از طریق مداخله زودرس، شامل: اصلاح رفتاری، تغییر رژیم غذایی، کاردرمانی و گفتار درمانی به کودکان CDD کمک کنند.

سندرم کانر

این سندرم با نام اختلال اوتیسم کلاسیک نیز شناخته می‌شود. مبتلایان به سندرم کانر معمولا آنچه را که بسیاری از افراد رفتارهای استاندارد اوتیسم می‌دانند را نشان می‌دهند. این موارد شامل: دشواری در درک و برقراری ارتباط با دیگران، عدم تماس چشمی، حساسیت به صدا، لمس، نور و بو است.

کودکان مبتلا به این نوع شایع اوتیسم اغلب در دنیای خود جذب می‌شوند و علاقه چندانی به تعامل با دنیای اطراف خود ندارند. آن‌ها می‌توانند از یک برنامه غوطه وری در هفته استفاده کنند که شامل اشکال مختلف روش‌های درمانی شناختی و شغلی با پیشرفت مهارت اجتماعی است.

اختلال رشد فراگیرPDD-NOS

این نوع خفیف تر از اوتیسم می‌تواند باعث تاخیرهای اجتماعی و رشدی مانند پیاده روی یا صحبت کردن شود. کودکان مبتلا به اختلال رشد فراگیر اغلب راحت تر از کودکانی که اشکال شدیدتری از اوتیسم دارند، با چالش‌های اجتماعی کنار بیایند.

این کودکان مانند بیماران سندرم آسپرگر می‌توانند از کلاس‌های مهارت‌های اجتماعی، تغییرات رژیم غذایی و کاردرمانی بهره‌مند شوند.

توانیتو از شما دعوت می‌کند که با صفر تا صد این سایت آشنا شوید. ما مطمئنیم اگر افراد دارای معلولیت داستان شکل گیری توانیتو را بخوانند، آن را همراه همیشگی خود قرار می‌دهند. خدمات سایت ما ویژه است، با آن زندگی روزمره خود را ویژه‌تر خواهید کرد.

نتیجه گیری…

اوتیسم یک اختلال واحد نیست، بلکه طیفی از اختلالات نزدیک است که دارای یک هسته مشترک از علایم هستند. سطح مشکلات و ناتوانایی‌ها در افراد مختلف، متفاوت است. بیشتر موارد در دوران کودکی تشخیص داده می‌شوند و در تمام طول عمر ادامه دارند. درحالیکه هیچ درمان درستی برای اوتیسم وجود ندارد، درمان رفتاری، آموزشی و خانوادگی ممکن است به کاهش علایم و ایجاد مهارت‌ها کمک کند.

اگرچه این اختلال با چالش‌هایی همراه است، اما تشخیص به عنوان نقطه عطف در زندگی فرد بیمار محسوب می‌شود. اوتیسم نه یک بیماری روانی است و نه یک بیماری که با گذشت زمان بدتر شود. در حقیقت، اغلب مبتلایان به اوتیسم قادر به مدیریت زندگی، به ویژه با درمان به موقع و فشرده خواهند بود.