کودک مظلوم

کودک مظلوم

ویدئو کودک چگونه مظلوم و توسری خور می شود؟ و ۸راهکار آموزش شجاعت به کودکان

8 گام برای ایجاد شجاعت در فرزندتان

 

والدین و فرزندان به طور یکسان باید درک کنند که شجاعت یک رفتار آموخته شده است - نه چیزی که شما با آن متولد شده اید. شجاعت را می‌توان در طول سال‌ها آموزش داد، ساخت و گسترش داد تا زمانی که به عادت تبدیل شود . راز این است که یاد بگیرید چگونه شجاع باشید.

1. توضیح دهید که افراد شجاع همیشه از درون احساس شجاعت نمی کنند.

کودکان موجوداتی فوق العاده واقعی هستند. به این ترتیب، آنها فرض می کنند که اگر فردی شجاعانه عمل می کند، نباید احساس ترس کند. آنها سپس تصور می کنند که چون احساس ترس می کنند، شجاع نیستند. 
همچنین باید توضیح دهید که شجاعت به اشکال مختلفی می آید که بسیاری از آنها غیر تهاجمی هستند. به عنوان مثال، خوب بودن با یک همکلاسی «غیرعادلانه» در مقابل دانش آموزان دیگر، نوعی شجاعت است.

2. شجاعت فرزندتان را تأیید کنید.

به فرزندتان یادآوری کنید که او را شجاع می بینید. این او را تشویق می کند تا خود را اینگونه ببیند و آن را در اعمالش منعکس کند. سعی کنید جملاتی مانند: «تو می‌توانی انجامش دهی - من می‌دانم چقدر شجاع هستی» و «من واقعاً به نحوه انتخاب‌های سخت و انجام کارهای درست احترام می‌گذارم» تا به فرزندتان نشان دهید که او را چگونه می‌بینید.

حتی زمانی که فرزندتان «عصبانی » است، باید سعی کنید این جملات تاکیدی را به کار ببرید. برای مثال، اگر او با شما بحث می کند، بگویید: «من دوست دارم که تو شجاعت بیان نظراتت داشته باشی، ولی نباید  فریاد بزنی و توهین کنی، بیشتر می تونم صحبت کنیم .»

 

3. به فرزندتان اجازه دهید که «شکست » را تجربه کند.

هیچ چیز مثل ترس از شکست باعث ترس  نمی شود. با گفتن به فرزندتان که شکست خوردن اشکالی ندارد، به او کمک می‌کنید تا زمانی که موفق نبود دوباره به عقب برگردد. به فرزندتان یادآوری کنید که هر بار در کاری شکست می خورید، چیزهایی را یاد می گیرید که جواب نمی دهد. 
علاوه بر این، هرگز نباید انتظار شجاعت بی عیب و نقص داشته باشید. به کودک خود اجازه دهید تا بداند که خوب است، اتفاق که پشت سر گذاشته  یا زمانی را برای جمع‌بندی مجدد اختصاص دهد، در حالی که از نظر روانی برای مقابله با یک موقعیت چالش‌برانگیز آماده می‌شود. 

4. فرزندتان را تشویق کنید تا چیزهای جدید را امتحان کند.

از کودک خود بخواهید تا طیف وسیعی از فعالیت‌های مختلف (مانند نمایش، ورزش، موسیقی، هنر) را امتحان کند، خواه فکر می‌کند در آن‌ها "خوب" خواهد بود یا خیر. .
امتحان کردن چیزهای جدید را نیز جزئی از زندگی خانوادگی خود قرار دهید. غذاهای جدید را امتحان کنید، به مکان های جدید بروید و حس ماجراجویی را در خود پرورش دهید.

5. یک مثال خوب بگذارید.

داستان‌هایی از مواقعی که احساس ترس یا عصبی بودن می‌کردید یا مجبور بودید در مقابل نظرات دیگران از خود دفاع کنید، به اشتراک بگذارید. به یاد داشته باشید، فرزندتان به شما نگاه می‌کند و می‌خواهد از شما الگوبرداری کند – اگر می‌داند که ترس‌هایی داشته‌اید و بر آن‌ها غلبه کرده‌اید، سعی خواهد کرد همین کار را انجام دهد.

6. به فرزندتان اجازه دهید که خودش تصمیم بگیرد.

تا زمانی که امنیت فرزندتان در خطر نیست، باید به او اجازه دهید از شهود خود برای هدایت انتخاب هایش استفاده کند . در واقع، شما باید فعالانه او را تشویق کنید که از "غرایز درونی" خود پیروی کند. والدینی که بیش از حد سختگیر توصیه می‌شوند ، اعتماد فرزندانشان را به توانایی‌های تصمیم‌گیری خود تضعیف می‌کنند. این باعث می شود که آنها بیشتر تردید کنند و شجاعت کمتری داشته باشند.

به جای تلاش برای کنترل بیش از حد محافظه‌کارانه انتخاب‌های فرزندتان، به او بیاموزید که چگونه به تنهایی تصمیمات عاقلانه‌تری بگیرد . به کودکان بگویید قبل از اینکه انتخاب‌هایش را انجام دهد بررسی کند و مطمئن شود که آنها یک قانون را زیر پا نمی‌گذارند، به او یا شخص دیگری صدمه نمی‌زنند و واقعاً احساس «درست» می‌کنند.

7. هنر خودگویی مثبت را به فرزندتان بیاموزید.

چیزهایی که به خودمان می گوییم نحوه ی دید ما را شکل می دهد. اگر فرزند شما به طور مداوم به خودش می گوید که "نمی تواند" یا "نباید" کارهایی را که می خواهد انجام دهد، عزت نفس او در نهایت به خاطر آن آسیب می بیند. بنابراین باید به فرزندتان بگویید که به جای آن به گفتن «من می‌توانم» و «باید» عادت کند. به او کمک کنید تا هر روز این چیزها را با خودش بگوید تا زمانی که به طور طبیعی برای او پیش بیاید. علاوه بر این، شما باید هر هفته یک گردهمایی خانوادگی داشته باشید که در آن هر یک از اعضای خانواده کارهای شجاعانه ای را که در آن هفته انجام داده اند به اشتراک بگذارند.

 

8. به فرزندتان کمک کنید بفهمد که برای تغییر

 نتیجه هیچ وقت دیر نیست .

مسیر موفقیت به ندرت خطی است، بنابراین کودکان - که متفکران کوتاه مدت هستند - زمانی که یک عمل شجاعانه بلافاصله به پیروزی منجر نمی شود، به سرعت دلسرد می شوند. به همین ترتیب، اگر فرزند شما سابقه قبلی ناموفق بودن در یک زمینه خاص (مانند دوست یابی) داشته باشد، اگر تلاش های اولیه برای معکوس کردن این روند کارساز نباشد، احتمال دو برابری دارد که تسلیم شکست شود. شما باید فرزندتان را راهنمایی کنید تا ببیند شجاعت یک فرآیند است، نه یک رابطه مستقیم علت و معلولی. باید به او بیاموزید که بارها و بارها به "تخته نقاشی" برگردد و برنامه های جدیدی برای موفقیت در نظر بگیرد. به او یادآوری کنید که هر چه باشد، شما ایمان دارید که او به موقع به آنجا خواهد رسید.

به یاد داشته باشید، شجاعت این است که آگاهانه زندگی خود را به گونه ای هدایت کنیم که برای خودمان صادق باشد - نه حرکات بزرگ و دوره ای قهرمانی. کودک شما هر روز با هیولاهای شک به خود، فشار همسالان، ترس و اضطراب مبارزه می کند. به او بفهمانید که شما در کنار او هستید و با حمایت شما، کاری وجود ندارد که او نتواند انجام دهد.