علائم و نشانه های اوتیسم در دوران شیرخوارگی

علائم و نشانه های اوتیسم در دوران شیرخوارگی

علائم و نشانه ها و تشخیص اختلال طیف اوتیسم در دوران شیرخوارگی مشکلاتی در زمینه ی مطالعه اوتیسم در دوران شیرخواری وجود دارد که عبارتند از : 1- عدم وجود تست پزشکی، تشخیص براساس مشاهدات رفتاری و گزارشات والدین  2- مناسب نبودن معیارهای تشخیصی DSM برای کودکان سنین پایین تر 3- تعریف کمتر مراحل رفتار اجتماعی نسبت به رشد حرکتی یا زبان 4- همپوشانی بعضی علائم اوتیسم با اختلالات دیگر و متفاوت بودن علائم در هر کودک لذا مطالعاتی در حیطه کودکان با ریسک بالا مانند خواهر/برادر کوچک کودک اوتیسم یا کودکانی که در غربالگری های زودهنگام از نظر ارتباط اجتماعی، علائم و مشکلاتی داشته اند، انجام گرفته است. در ادامه به نتایج برخی از این مطالعات در زمینه ی رشد و تکامل کودکان اوتیسم در مقایسه با کودکان عادی پرداخته شده است. # رشد شناخت، گفتار و زبان : علامت اولیه ای که اکثراً والدین کودکان اوتیسم شکایت می کنند این است که زبان کودکشان تکامل ندارد یا در سال دوم زندگی شروع به تکامل می کند. گاهی اوقات توجه اولیه به این سمت می رود که شاید کودک کم شنواست چرا که این کودکان به صدای دیگران هیچ واکنشی نشان نمی دهند. بعدها والدین این کودکان به یاد می آورند که کودکانشان در 12ماهه ی اولیه زندگیشان نسبت به تماس های بزرگترهایشان بی واکنش بوده اند و در بازی های نوبت گیری شرکت نمی کرده اند و در رشد و تکامل توجه ادامه دار خود با مشکل مواجه بوده اند. در اولین تولد کودکشان، اکثر این کودکان به اسم خود هیچ واکنشی نشان نمی دادند و تماس چشمی برقرار نمی کرده اند. کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم  با سرعت متفاوتی رشد  می یابند و لزوماً به همان ترتیب کودکان در حال رشد، مهارتهای لازم را کسب نمی کنند. به عنوان مثال  کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است در حدود 12 ماهگی شروع به استفاده از چند تک کلمه کند. او ممکن است رشد انفجاری زبانی کودکان دیگر را نداشته باشد، شاید هر ماه فقط یک جفت از کلمات جدید را یاد بگیرد. ممکن است تا سه سالگی یا بالاتر از آن طول بکشد تا کلمات را با عبارات کوتاه ترکیب کند در حالیکه کودکان عادی در سه سالگی قادر به گفتن جملات سه کلمه ای هستند. ممکن است کودکی که مبتلا به اوتیسم است بتواند قسمت های بدن خود را نام ببرد اما ممکن است نتواند آنها را در یک عکس نشان دهد. یا ممکن است بتواند رنگها را شناسایی کند اما قادر به مرتب سازی بر اساس رنگ نباشد. کودکان طبیعی در سنین 18 تا 36 ماهگی از واژه هایی مانند  فکر می کنم، تصور می کنم و... استفاده می کنند. اما در گفتار خودانگیخته ی کودکان اوتیسم واژه های بیان کننده ی وضعیت ذهنی مشاهده نمی شود. کودکان نرمال در دو سالگی قادرند جملاتی را بر زبان آورده و حتی برای رفع نیازهای خود، از دست برای اشاره کردن کمک بگیرند اما کودکان اوتیسمی چنین توانایی را ندارند. آنها اغلب خواسته های خود را با اشاره به مادر میرسانند. کودک اوتیسم در ۱۸ ماهگی، برای انجام بازی حتی تظاهر نمی کند. کودکان 24 ماهه ی طبیعی می توانند  بازی وانمودی ( نمادین ) داشته باشند. کودکان مبتلا به اختلالات اوتیسم بازی های وانمودی کمتری از خود نشان می دهند. و یا در موارد شدیدتر هیچ گاه نمی توانند بازی های نمادین داشته باشند. براساس یک مطالعه، حدود 60 درصد کودکان مبتلا به اوتیسم، مشکلات زبانی متوسط تا شدید دارند. حدود نیمی از آن ها دارای ترکیبی از مشکلات زبان درکی و بیانی بودند که اکثر آن ها مشکلات واجی نیز داشتند. در 21 درصد کل گروه نیز مشکلات آواشناسی وجود داشت. استفاده از تماس چشمی و حرکات برای به اشتراک گذاشتن تجربیات با دیگران، توجه مشترک (یا توجه اشتراکی) نامیده می شود. در کودکان چهارده ماهه ی طبیعی توانایی توجه مشترک را می توانیم مشاهده نماییم. کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب در این زمینه مشکل دارند. توجه مهارتی است که به مرور زمان رشد می کند. عدم داشتن تماس چشمی با والدین و یا دیگران از بارزترین نشانه های اوتیسم می باشد # رشد عاطفی و هیجانی : برخلاف تصور كانر، كه معتقد است كه كودكان اوتيسمي قادر به عشق و تشكيل روابط عاطفي نيستند، گرينسپن معتقد بود كه اين كودكان به ويژه به مادر، پدر و مراقبان اوليه آنها احساس عشق دارند. با این حال به دلیل مشخصات حسی نظارتی متفاوت از کودکان عادی، به تدریج از مسیرتحول منحرف می شود و در شکل گیری زبان و ایجاد بازنمایی به طور جدی مختل می شود. یافته های یک مطالعه، فرضیات گریناسپن را درمورد تفاوت بین مشخصات رشد عملکردی و عاطفی اوتیسم و رشد طبیعی تایید می کند. كودكان مبتلا به اوتيسم در اين مطالعه، ميزان متوسطي از توانايي توجه و علاقه به روابط انساني را نشان دادند، اما سطح علامت گذاري عاطفي، بازنمايي ايده ها، حل مشكلات مشترك اجتماعي و تفكر منطقي به طور جدي ناقص بود. این یافته با نتایج گریناسپن و ویدر سازگار است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که کودکان اوتیسم در مراحل اولیه رشد عاطفی عملکردی، در مقایسه با کودکان عادی، دارای نقایص جدی بوده و این تفاوت در سطوح بالاتر رشدی افزایش می یابد. براساس مطالعه دیگری، تفاوت معنی داری در رشد هیجانی در حیطه های مختلف بین کودکان عادی و اوتیسم وجود داشت. کودکان طبیعی در 4 سالگی دروغ گفتن را به آسانی متوجه می شوند اما کودکان اوتیسم فکر می کنند همه راست می گویند. همچنین کودکان عادی در 4 سالگی مهارت های مربوط به تئوری ذهن را کسب می کنند اما کودکان اوتیسم در این مورد نیز تأخیر دارند. # رشد اجتماعی : نتایج دو مطالعه نشان داد که در 20 ماهگی، کودکان مبتلا به اوتیسم در مقایسه با کودکان دارای تاخیر رشد، در حین بازی آزاد، کمتر به چهره بزرگسالان نگاه می کردند، کمتر به نگاه بین مردم و اشیاء واکنش نشان می دادند و تقلید کمتری از خود نشان می دادند. رفتارهای ویژه ارتباطات اجتماعی مانند خیره شدن، هماهنگی نگاه و سایر رفتارهای غیرکلامی، هدایت توجه، پاسخ به نام و آهنگ کلام ( پروسودی ) غیرمعمول برای متمایز کردن کودکان مبتلا به اوتیسم از دو گروه دیگر یافت شد. به طورکلی در مقایسه ی بین شیرخواران مبتلا به اوتیسم با شیرخواران دارای رشد معمولی تفاوت های بیشتری نسبت به مقایسه بین شیرخواران مبتلا به اوتیسم با شیرخواران دارای تأخیر در رشد پیدا شده است. در مقایسه با شیرخواران در حال رشد طبیعی، شیرخواران مبتلا به اوتیسم وقت کمتری را صرف نگاه کردن به افراد، آواز خواندن، جهت گیری به سمت افراد، پاسخ دادن به نام خود، جستجوی تماس با افراد، لبخند زدن به دیگران و نشان دادن حرکات پیش بینی در پاسخ به اقدامات بزرگسالان می کنند. در مقایسه اوتیسم با شیرخوارانی که دارای تأخیر در رشد هستند، فقط در مورد رفتارهایی که نشان دهنده پاسخگویی اجتماعی است، تفاوت هایی آشکار است. به طوری که شیرخواران مبتلا به اوتیسم کمتر به دیگران نگاه می کنند، کمتر به اسم خود پاسخ می دهند و در هنگام صدا زدن نامشان، نیازمند سرنخ های بیشتری از طرف والدینشان هستند. مطالعات موجود در مورد بررسی خواهر و برادر شیرخوار اوتیسم نشان می دهد که علائم تشخیصی  مانند رفتارهای اجتماعی در 6 ماهگی طبیعی است و در طی 2 تا 3 سال اول زندگی بروز می کند. مطالعات مربوط به خواهر و برادر  شیرخوار نشان داده است كه رفتارهای اختصاصی اوتیسم در قسمت دوم سال اول و در طول سال دوم زندگی پدیدار می شود كه تشخیص آن معمولاً در حدود 4 سالگی رخ می دهد. # رشد مغز : یکی از یافته های ثابت از مطالعات اولیه رشد مغز در ASD این است که اندازه سر در بدو تولد طبیعی است، اما تا سن 2 تا 3 سالگی، اندازه مغز به طور قابل توجهی بزرگ می شود. به عنوان مثال یک مطالعه گذشته نگر  و یک مطالعه آینده نگر از تصویربرداری از مغز شواهدی غیرمستقیم پیدا کرد که بزرگ شدن مغز در بدو تولد وجود نداشت اما در پایان سال اول و دوم زندگی به وجود آمد. # رشد حرکتی : استاپل ورید (2007) در مقاله ی خود مهارت های حرکتی ظریف زیر هفت سال را حدود یک سال عقب تر از سن تقویمی آن ها گزارش کرد. لاندا و گرت (2006) در تحقیقی درمورد کودکان اوتیسم، نقایص حرکتی را در 6 ماهگی مشاهده کرده اند که این نقایص در 12 تا 24 ماهگی شدیدتر شده بود. نتایج پژوهش های زیادی نشان داده که کودکان مبتلا به اوتیسم در مهارت های حرکتی ضعیف تر از همسالان عادی خود عمل می کنند. نتایج تحقیق لیو و برسلاین در سال 2013 نشان داد که کودکان اوتیسم تعادل ایستا و پویای کمتری نسبت به کودکان عادی دارند. این کودکان در فعالیت های پیچیده تری مثل پریدن تک پا، خزیدن، گره زدن، سوزن نخ کردن و... ناتوانی و ضعف بیشتری نشان دادند. بر گرفته از منابع : - Speech and language profiles in 4- to 6-year-old children with early diagnosis of autism spectrum disorder without intellectual disability Liselotte Kjellmer, Elisabeth Fernell, Christopher Gillberg, and Fritjof Norrelgen - The Impact of Autism on Child Development Wendy L. Stone, PhD, Lauren Turner, PhD Vanderbilt Centre for Child Development, USA August 2005 - Brain and behavior development in autism from birth through infancy Mark D. Shen, PhD Joseph Piven MD  -www.raisingchildren.net.a - کتاب اوتیسم، راهنمایی برای آسیب شناسان گفتار و زبان، کاردرمانگران و والدین کودکان اوتیسم گردآوری و ترجمه : فاطمه نصیری، گفتاردرمانگر مرکز جامع اوتیسم دانشگاه علوم پزشکی تبریز