علل خودکشی درنو جوانان از دیدگاه روانشناسان

علل خود کشی درنوجوانان ازدیدگاه روانشناسان

در شصت و ششمین نشست بهداشت جهانی در ماه مه سال 2013، اولین برنامه روان‌درمانی سازمان بهداشت جهانی (WHO)World Health Organization به تصویب رسید. پیشگیری از خودکشی به‌عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از این طرح بود که به‌موجب آن  کاهش میزان خودکشی در کشورها به میزان 10 درصد تا سال2020 هدف‌گذاری شد. میانگین سالانه جهانی خودکشی 4/11 در هر 100000 جمعیت (15 برای مردان و 8 برای زنان) است. بااین‌حال، ازآنجاکه خودکشی یک مسئله حساس است، و حتی در برخی از کشورها غیرقانونی است، به‌احتمال بسیار زیاد کمتر از حد واقعی گزارش می‌شود. در کشورهای با درآمد بالا، مردان سه برابر بیشتر نسبت به زنان خودکشی انجام می‌دهند، اما در کشورهای کم‌درآمد یا با درآمد متوسط، نسبت مرد به زن 5/1 است. در بسیاری از کشورها، بیشترین میزان خودکشی در جوانان اتفاق میافتد، و خودکشی در سطح جهان سومین  علت اصلی مرگ‌ومیر در سنین 15 تا 29 سال است [1]. مصرف آفت‌کش‌ها، حلق‌آویز شدن و سلاح گرم از شایع‌ترین روش‌های خودکشی در سطح جهان هستند، اما بسیاری از روش‌های دیگر با توجه به گروه اجتماعی، فرهنگی، در دسترس بودن و حتی برحسب جنسیت استفاده می‌شوند. به‌طور فراوان، سابقه اقدام به خودکشی، یکی از قوی‌ترین پیشگویی‌کننده‌های شناخته‌شده برای اقدام به خودکشی است و خطر خودکشی را تا 10 برابر بخصوص در سال اول وقوع افزایش می‌دهد

 چرا نوجوانان به خودکشی فکر می کنند؟

یادگیری بیشتر در مورد آنچه ممکن است یک نوجوان را به سمت خودکشی سوق دهد ممکن است به جلوگیری از تراژدی های بیشتر کمک کند.

دلایل خودکشی یا اقدام به خودکشی یک نوجوان می تواند پیچیده باشد. اگرچه خودکشی در بین کودکان نسبتاً نادر است، اما میزان خودکشی و اقدام به خودکشی در دوران نوجوانی به شدت افزایش می‌یابد.

بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، پس از تصادفات و قتل، خودکشی سومین علت مرگ و میر در بین 15 تا 24 سال است.
همچنین تصور می شود که برای هر خودکشی کامل نوجوان تلاش های بیشتری انجام می شود.
خطر خودکشی زمانی که کودکان و نوجوانان در خانه به سلاح گرم دسترسی داشته باشند به شدت افزایش می یابد و نزدیک به 60 درصد از تمام خودکشی ها در ایالات متحده با اسلحه انجام می شود. به همین دلیل است که هر اسلحه ای در خانه شما باید خالی شود، قفل شود و دور از دسترس کودکان و نوجوانان نگهداری شود.
مصرف بیش از حد داروهای بدون نسخه، نسخه ای و بدون نسخه نیز خطر بسیار شایعی برای اقدام به خودکشی و تکمیل آن است. مهم است که تمام داروهای موجود در خانه خود را به دقت کنترل کنید. بدانید که نوجوانان داروهای تجویزی مختلف را در مدرسه "تجارت" می کنند و آنها را در کمد یا کوله پشتی خود حمل می کنند (یا ذخیره می کنند).
میزان خودکشی در پسران و دختران متفاوت است. دختران تقریباً دو برابر پسرها به خودکشی فکر می کنند و اقدام به خودکشی می کنند و تمایل دارند با مصرف بیش از حد مواد مخدر یا خودکشی اقدام به خودکشی کنند. با این حال، پسران تقریباً چهار برابر بیشتر از دختران بر اثر خودکشی می میرند، و کارشناسان معتقدند این به این دلیل است که آنها تمایل به استفاده از روش های کشنده تری دارند.

 کدام نوجوانان در معرض خطر خودکشی هستند؟

به خاطر سپردن احساس نوجوانی که در آن منطقه خاکستری بین دوران کودکی و بزرگسالی گرفتار شده بود، می تواند سخت باشد. مطمئناً، این زمان بسیار زیاد است، اما همچنین می تواند یک دوره استرس و نگرانی باشد. برای سازگاری اجتماعی، عملکرد تحصیلی و مسئولیت پذیری فشار وجود دارد.

نوجوانی همچنین زمان هویت جنسی و روابط و نیاز به استقلال است که اغلب با قوانین و انتظارات تعیین شده توسط دیگران در تضاد است.

جوانانی که مشکلات سلامت روانی دارند - مانند اضطراب، افسردگی، اختلال دوقطبی یا  بی خوابی - در معرض خطر بیشتری برای افکار خودکشی هستند. نوجوانانی که دچار تغییرات اساسی در زندگی می شوند (طلاق والدین، نقل مکان، ترک خانه والدین به دلیل خدمت سربازی یا جدایی والدین، تغییرات مالی) و افرادی که مورد آزار و اذیت قرار می گیرند بیشتر در معرض خطر افکار خودکشی هستند.

مواردی که خطر خودکشی را در بین نوجوانان افزایش می دهد عبارتند از:

1. یک اختلال روانی، به ویژه افسردگی ، اختلال دوقطبی، و مصرف الکل و مواد مخدر (در واقع، حدود 95 درصد از افرادی که بر اثر خودکشی می میرند، در زمان مرگ دچار اختلال روانی هستند)

2. احساس پریشانی، تحریک پذیری یا بی قراری

3. احساس ناامیدی و بی ارزشی که اغلب با افسردگی همراه است

4. اقدام قبلی برای خودکشی

5. سابقه خانوادگی افسردگی یا خودکشی

6. آزار عاطفی، فیزیکی یا جنسی

7. فقدان شبکه حمایتی، روابط ضعیف با والدین یا همسالان، و احساس انزوای اجتماعی

8. در حال مبارزه با هویت جنسی و/یا تمایلات جنسی در خانواده یا جامعه ای غیر حامی

علائم هشدار دهنده خودکشی چیست؟

خودکشی در میان نوجوانان اغلب پس از یک رویداد استرس‌زا در زندگی اتفاق می‌افتد، مانند مشکلات در مدرسه، جدایی از دوست پسر یا دوست دختر، مرگ یکی از عزیزان، طلاق، یا یک درگیری بزرگ خانوادگی.

• نوجوانانی که به خودکشی فکر می کنند ممکن است:

• در مورد خودکشی یا مرگ به طور کلی صحبت کنید

• به کسانی  اشاره کنید که ممکن است دیگر در اطراف ما نباشند

• در مورد احساس ناامیدی یا احساس گناه صحبت کنید

• از دوستان یا خانواده دور شوید

• در مورد مرگ، جدایی و از دست دادن آهنگ، شعر یا نامه بنویسید

• شروع به دادن اموال ارزشمند به خواهر و برادر یا دوستان کنید

• تمایل به شرکت در چیزها یا فعالیت های مورد علاقه خود را از دست بدهید

• در تمرکز یا تفکر واضح مشکل دارند

• تغییراتی در عادات غذایی یا خوابیدن دارند

• رفتارهای مخاطره آمیز داشته باشید

• از دست دادن علاقه به مدرسه یا ورزش

والدین چه کاری می توانند انجام دهند؟

بسیاری از نوجوانانی که در اثر خودکشی جان خود را از دست می دهند یا اقدام به خودکشی می کنند، نوعی هشدار را از قبل به عزیزانشان داده اند. بنابراین برای والدین مهم است که علائم هشدار دهنده را بدانند تا نوجوانانی که ممکن است تمایل به خودکشی داشته باشند بتوانند کمک مورد نیاز خود را دریافت کنند.

اگرچه همیشه قابل پیشگیری نیست، اما همیشه خوب است که از آن مطلع باشید و برای کمک به یک نوجوان مشکل اقدام کنید.

برخی از بزرگسالان احساس می‌کنند بچه‌هایی که می‌گویند به خود آسیب می‌زنند یا می‌کشند «فقط برای جلب توجه این کار را انجام می‌دهند». درک این نکته مهم است که اگر نوجوانان در هنگام جلب توجه نادیده گرفته شوند، ممکن است احتمال آسیب رساندن به خودشان را افزایش دهند.

جلب توجه در قالب ویزیت اورژانس، قرار ملاقات با پزشک، و معالجه اقامتگاهی به طور کلی چیزی نیست که نوجوانان بخواهند - مگر اینکه به شدت افسرده باشند و به خودکشی فکر کنند یا حداقل آرزوی مرگشان را داشته باشند. مهم است که علائم هشدار دهنده را جدی ببینیم، نه به عنوان "توجه جویی" که باید نادیده گرفته شوند.

تماشا کن و گوش کن

مراقب نوجوان افسرده و گوشه گیر باشید. درک افسردگی در نوجوانان بسیار مهم است زیرا می تواند متفاوت از باورهای رایج در مورد افسردگی به نظر برسد. به عنوان مثال، ممکن است به جای ناراحتی یا گریه مزمن، به شکل مشکلات با دوستان، نمرات، خواب، یا بداخلاق و تحریک پذیر بودن باشد.

سعی کنید خطوط ارتباطی را باز نگه دارید و نگرانی، حمایت و عشق خود را ابراز کنید. اگر نوجوانتان به شما اعتماد می کند، نشان دهید که این نگرانی ها را جدی می گیرید. دعوا با یک دوست ممکن است به نظر شما مهم نباشد، اما برای یک نوجوان ممکن است احساسی بسیار زیاد و سخت داشته باشد. آنچه را که نوجوانتان می‌گذرد، کوچک نسازید یا نادیده نگیرید، زیرا این امر می‌تواند احساس ناامیدی او را افزایش دهد.

ا اگر نوجوانتان در صحبت کردن با شما احساس راحتی نمی کند، به فرد بی طرف تری مانند یکی دیگر از بستگان، یک روحانی، یک مربی، یک مشاور مدرسه یا پزشک فرزندتان پیشنهاد دهید.

سوالات خود را بپرسید

برخی از والدین تمایلی ندارند از نوجوانان بپرسند که آیا آنها به خودکشی فکر کرده اند یا به خود صدمه زده اند. برخی می ترسند که با پرسیدن، فکر خودکشی را در سر نوجوان خود بکارند.

همیشه پرسیدن ایده خوبی است، حتی اگر سخت باشد. گاهی اوقات توضیح اینکه چرا سوال می کنید کمک می کند. به عنوان مثال، ممکن است بگویید: "من متوجه شده ام که شما در مورد تمایل به مردن زیاد صحبت می کنید. آیا در مورد تلاش برای خودکشی فکر کرده اید؟"

چگونه می توانیم کمک بگیریم؟

اگر متوجه شدید که فرزندتان به خودکشی فکر می کند، فورا کمک بگیرید . پزشک شما می تواند شما را به یک روانشناس یا روانپزشک ارجاع دهد، یا بخش روانپزشکی بیمارستان شهرشما می تواند لیستی از پزشکان منطقه شما را به شما ارائه دهد. انجمن بهداشت روان شهر  شما یا انجمن پزشکی شهرستان شما نیز می توانند مراجع ارائه دهند. در مواقع اضطراری، با شماره ارژانس اجتماعی 123 تماس بگیرید .

اگر نوجوان شما در شرایط بحرانی قرار دارد، اورژانس محلی شما می تواند یک ارزیابی روانپزشکی انجام دهد و شما را به منابع مناسب ارجاع دهد. اگر مطمئن نیستید که آیا باید فرزندتان را به اورژانس بیاورید، با پزشک خود تماس بگیرید.

اگر برای ملاقات با یک متخصص بهداشت روان برنامه ریزی کرده اید، قرار ملاقات را نگه دارید، حتی اگر نوجوانتان بگوید که احساس بهتری دارد یا نمی رود. افکار خودکشی معمولا می آیند و می روند. اما نوجوان شما به کمک نیاز دارد تا مهارت های مورد نیاز برای تحت کنترل نگه داشتن افکار و رفتارهای خودکشی در طول یک بحران را توسعه دهد.

اگر نوجوان شما به ملاقات نمی رود، به متخصص سلامت روان بگویید. با رفتن به جلسه و کار با پزشک خود، دسترسی به کمک مورد نیاز فرزندتان را حفظ خواهید کرد. پزشک همچنین می تواند در مورد راه هایی صحبت کند که ممکن است به نوجوان شما کمک کند تا برای دریافت کمک موافقت کند.

به یاد داشته باشید که درگیری‌های بین والدین و فرزند می‌تواند شرایط را برای نوجوانانی که احساس انزوا، درک نادرست، بی‌ارزش یا خودکشی می‌کنند، بدتر کند. برای مشکلات خانوادگی کمک بگیرید و آنها را به روشی سالم حل کنید. اگر خانواده شما سابقه افسردگی، سوء مصرف مواد یا خشونت خانگی دارند، به متخصص سلامت روان بگویید. در مورد هر استرس دیگری در خانه صحبت کنید، مانند یک محیط انتقادی مداوم.

اگر نوجوانی را به دلیل خودکشی از دست داده اید

برای والدین، مرگ یک کودک دردناک ترین فقدانی است که می توان تصور کرد. برای والدینی که فرزند خود را به دلیل خودکشی از دست داده اند، درد و اندوه می تواند تشدید شود. این احساسات ممکن است هرگز به طور کامل از بین نرود. اما بازماندگان خودکشی می توانند اقداماتی را برای شروع روند بهبودی انجام دهند:

با دیگران در تماس باشید. خودکشی می تواند برای اعضای بازمانده خانواده منزوی باشد زیرا دوستان اغلب نمی دانند چه بگویند یا چگونه کمک کنند. افراد حامی پیدا کنید تا در مورد فرزندتان و احساساتتان صحبت کنید. اگر به نظر می رسد اطرافیان شما از تماس گرفتن ناراحت هستند، گفتگو را شروع کنید و از آنها کمک بخواهید.
به یاد داشته باشید که سایر اعضای خانواده شما نیز عزادار هستند و هرکسی به روش خود ابراز ناراحتی می کند. به ویژه سایر فرزندان شما ممکن است سعی کنند به تنهایی با دردهای خود کنار بیایند تا بر شما سنگینی نکنند. از طریق اشک ها، عصبانیت ها و سکوت ها در کنار یکدیگر باشید - و در صورت لزوم، با هم کمک و حمایت دریافت کنید.
انتظار داشته باشید که سالگردها، تولدها و تعطیلات ممکن است سخت باشند. روزهای مهم و تعطیلات اغلب حس از دست دادن و اضطراب را دوباره بیدار می کنند. در آن روزها، بهترین کار را برای نیازهای عاطفی خود انجام دهید، خواه این به معنای محاصره کردن خود در کنار خانواده و دوستان یا برنامه ریزی یک روز آرام برای تفکر باشد.
درک کنید که طبیعی است احساس گناه کنید و بپرسید که چگونه ممکن است این اتفاق بیفتد. اما درک این نکته نیز مهم است که ممکن است هرگز به پاسخ هایی که می خواهید نرسید. بهبودی که در طول زمان اتفاق می‌افتد، از رسیدن به نقطه‌ی بخشش می‌آید - هم برای فرزندتان و هم برای خودتان.
گروه‌های مشاوره و حمایت می‌توانند نقش مهمی در کمک به شما داشته باشند تا متوجه شوید که تنها نیستید. گاهی اوقات، اعضای خانواده داغدار بخشی از شبکه پیشگیری از خودکشی می شوند که به والدین، نوجوانان و مدارس کمک می کند یاد بگیرند که چگونه از تراژدی های آینده جلوگیری کنند.

کمک به نوجوانان برای مقابله با ضرر

اگر فردی که نوجوان شما می شناسد اقدام به خودکشی کرده یا فوت کرده است، چه کاری باید انجام دهید؟ ابتدا احساسات فراوان فرزندتان را بپذیرید. برخی از نوجوانان می گویند که احساس گناه می کنند - به ویژه آنهایی که احساس می کردند می توانند اعمال و سخنان دوست خود را بهتر تفسیر کنند.

برخی دیگر می گویند از شخصی که مرتکب یا اقدام به خودکشی کرده است به دلیل انجام کاری خودخواهانه احساس خشم می کنند. با این حال، برخی دیگر می گویند که هیچ احساس قوی ندارند یا نمی دانند چگونه احساس خود را بیان کنند. به کودک خود اطمینان دهید که هیچ راه درست یا نادرستی برای احساس وجود ندارد، و صحبت کردن در مورد آن زمانی که او آماده است اشکالی ندارد.

وقتی فردی اقدام به خودکشی می کند و زنده می ماند، ممکن است افراد از صحبت کردن با او در مورد آن بترسند یا ناراحت شوند. به نوجوان خود بگویید که در برابر این تمایل مقاومت کند - این زمانی است که فرد باید احساس کند با دیگران ارتباط دارد.

بسیاری از مدارس با دعوت از مشاوران ویژه برای صحبت با دانش آموزان و کمک به آنها برای مقابله با خودکشی دانش آموز مقابله می کنند. اگر نوجوان شما با خودکشی یکی از دوستان یا همکلاسی هایش روبرو است، آنها را تشویق کنید تا از منابع استفاده کنند یا با شما یا بزرگسال مورد اعتماد دیگری صحبت کنند.

 هر خودکشی ، مانند هر فرد، متفاوت است. با این حال، بسیاری از آنها با احساسات شدید خشم، ناامیدی، ناامیدی یا هراس تشدید می شوند.

علائم شناسایی افکار خودکشی اولین قدم حیاتی برای نجات جان‌های ارزشمند است. بنابراین ضروری است که همه یاد بگیرند که این علائم هشدار دهنده اولیه را شناسایی کنند