آموزش احساسات به کودک نوپا ، خردسال و پیش دبستانی

آموزش احساسات به کودک نوپا ، خردسال و پیش دبستانی

احساسات در زندگی انسان ها نقش مهمی دارند و روابط را شکل می دهند. آگاهی در مورد احساسات و چگونگی مواجه و کنترل آن ها بسیار مهم است و آموزش در این موضوع از کودکی آغاز میشود

 هنگامی که بچه ها یاد می گیرند در دوران کودکی احساسات خود را مدیریت کنند منجر به نگرش ها و رفتارهای مثبت در اواخر زندگی می شود کودکانی که روش های سالم برای بیان و کنار آمدن با احساسات خود را می آموزند به احتمال زیاد:

 با دیگران همدلی و حمایت می کنند 

عملکرد بهتری در مدرسه و حرفه مورد نظرشان دارند 

 آنها روابط مثبت و پایدار بیشتری دارند.

 از سلامت روان و رفاه خوبی برخوردار اند .

مشکلات رفتاری را کمتر نشان می دهند.

مهارت های تاب آوری و مقابله را پرورش می دهند.

 احساس صلاحیت ، توانایی و اعتماد به نفس بیشتری دارند.

حس مثبت بیشتری نسبت به خود دارند.

درک احساسات در بچه ها بچه ها با بسیاری از همان احساساتی که بزرگسالان دارند نیز سر و کار دارند بچه ها دقیقاً مانند بزرگسالان احساسات پیچیده ای را تجربه می کنند. آنها ناامید ، هیجان زده ، عصبی ، غمگین ، حسادت ، ترس ، نگرانی ، عصبانیت و خجالت می شوند. با این حال بچه های جوان معمولاً واژگان لازم برای گفتن در مورد احساس خود را ندارند. در عوض آنها احساسات خود را از راه های دیگر برقرار می کنند. کودکان می توانند احساسات خود را از طریق حالت چهره ، از طریق بدن ، رفتار و بازی خود بیان کنند. بعضی اوقات ممکن است احساسات خود را از راه های جسمی ، نامناسب یا مشکل آفرین انجام دهند. از لحظه تولد بچه ها ، آنها مهارت های عاطفی لازم برای شناسایی ، بیان و مدیریت احساسات خود را شروع می کنند. آنها یاد می گیرند که چگونه این کار را از طریق تعاملات اجتماعی و روابط خود با افراد مهم زندگی خود مانند پدر و مادر ، پدربزرگ و مادربزرگ و مراقبان انجام دهند. پدر و مادر بودن به این معنی است که شما واقعاً نقش مهمی در کمک به کودکان در درک احساسات و رفتارهای خود دارید. باید به بچه ها نشان داده شود که چگونه احساسات خود را از راه های مثبت و سازنده مدیریت کنند.کاری که می توانید برای کمک به کودک در رشد مهارت های عاطفی خود انجام دهید

 چند روش برای کمک به کودک در یادگیری و ابراز احساسات خود :

اجازه احساس

ما می‌خواهیم بچه‌ها بدانند که اشکالی ندارد هر احساسی را که دارند بشناسند و بیان کنند. سعی کنید چیزی مانند «اشکال ندارد که تو احساس ناامیدی می کنی، همه ما ناامید می شویم» بگویید.اگر کودک به گونه ای رفتار می کند که قابل قبول شما نیست، مطمئن شوید که با آرامش محدودیت هایی را برای رفتار کودک تعیین می کنید: "همه احساسات خوب هستند، اما همه رفتارها خوب نیستند."

ارائه تضمین برای بیان احساس کودک

اجازه دهید کودکان بدانند که شما در کنار آنها هستید.  "من همینجا هستم."  همچنین ممکن است در صورت تمایل، یک دست ملایم روی شانه کودک بکشید یا او را در آغوش بگیرید.

تنظیم نشانه ها 

گاهی اوقات تشخیص احساسات دشوار است. با دیدن زبان بدن او ، گوش دادن به صحبت های او و مشاهده رفتارهای او ، احساسات او را تنظیم کنید. درک اینکه کودکان چه احساسی دارند و چرا این احساس را دارند ؟
 به این معنی است که می توانید به آنها کمک کنید تا احساسات خود را بهتر شناسایی ، بیان و مدیریت کنند.

پشت هر رفتاری یک احساس وجود دارد :

سعی کنید معنی و احساسی را که پشت رفتار فرزندتان است درک کنید. هنگامی که بدانید چه چیزی باعث این رفتار می شود ، می توانید به کودک خود کمک کنید تا روش های دیگری برای ابراز این احساس پیدا کند.

احساس را نام ببرید:

با دادن برچسب به کودک خود کمک کنید احساسات خود را نامگذاری کند. نام بردن از احساسات اولین قدم در کمک به بچه ها برای یادگیری شناسایی آنها است. این به کودک شما امکان می دهد واژگان احساسی خود را ایجاد کند تا بتواند در مورد احساسات خود صحبت کند.

فهرستی از احساسات ایجاد کنید. 

با یک احساس اولیه مانند شادی یا غم شروع کنید و توضیح دهید که این یک احساس است.  مثال دوم را با استفاده از یک احساس پیچیده‌تر مانند هیجان‌زده یا شگفت‌زده بیاورید.  از کودکان بخواهید احساسات دیگری ایجاد کنند، آنها را به لیست اضافه کنند و لیست را برای نوآموزان یا فرزند خود روی کاغذ نمودار یا با پروژکتور نمایش دهند.

به ابتدای فهرست احساسات خود برگردید و از بجه ها بخواهید احساساتی را که باعث می‌شود افراد در درون احساس خوبی داشته باشند و احساساتی را که باعث می‌شود افراد در درون احساس خوبی نداشته باشند، به شما بگویند.

بحث بعدی را انجام دهید.  از بچه ها بپرسید که آیا تا به حال احساسی داشته‌اند که به سختی می‌توان تصمیم گرفت که آیا این احساس باعث می‌شود احساس خوبی داشته باشند یا نه.

الگوی خوب باشید 

کودکان درباره احساسات و نحوه بیان مناسب آنها با تماشای دیگران می آموزند. به کودک خود نشان دهید که نسبت به موقعیت های مختلف چه احساسی دارید و چگونه با این احساسات کنار می آیید. 

ابزار شماره یک مادربرای آموزش احساسات به کودکان ، الگوسازی است.  ابراز احساسات خود، برچسب زدن یا نامگذاری احساسات و صحبت در مورد آنها با صدای بلند.  به بچه ها بگویید وقتی احساس خوشایند و سختی می کنند، آن را بیان کنند. همه ما احساساتی داریم و مهم است که کودکان درک کنند که این یک تجربه عادی است.  آنچه را که می خواهید ببینید و از کودکان بشنوید مدل کنید.  حالات صورت خود ، قلب و بدن خود را هنگام تجربه احساسات خود نشان دهید و در مورد آن صحبت کنید.  بچه‌ها همیشه تماشا می‌کنند و گوش می‌دهند، بنابراین تمام تلاش خود را بکنید تا آنچه را که می‌خواهید از آنها ببینید الگو کنید.

کمک به تنظیم کردن احساسات کودک

به کودکان در تنظیم احساساتشان، به ویژه احساسات سخت، کمک کنید.  به الگوبرداری از رفتار آرام خود ادامه دهید و در عین حال کودک را تشویق کنید تا از استراتژی های خود برای آرامش استفاده کند.  کودکان همه منحصر به فرد هستند، آنها در مدت زمانی که طول می کشد تا به آرامش برسند و در استراتژی های آرامش بخش مورد علاقه خود متفاوت هستند.  وقتی بچه ها آرام و حواسشان به یادگیری است، انواع مهارت های مقابله ای و آرامش بخش را با آنها کارکنید. آنها در نهایت به علایق شخصی خود می پردازند.

تماس چشمی با کودک برای بیان احساس

قرار گرفتن در سطح چشم کودکان پیام مهمی از ایمنی، اعتماد و مراقبت را نشان می دهد.  به آرامی حرکت کنید، از صدایی آرام استفاده کنید، در سطح کودک پایین بیایید و تماس چشمی برقرار کنید.  تماس چشمی ممکن است برای برخی از کودکان دشوار باشد، به خصوص در حالت هیجانات شدید، بنابراین لطفاً انتظار نداشته باشید که زود با شما تماس چشمی برقرار کنند.

با ستایش تشویق کنید تا کودک احساسش رابیان کند:

 وقتی کودک از احساسات خود صحبت می کند یا آنها را به روشی مناسب بیان می کند ، ستایش کنید.اینکار به کودک نشان می دهد که  نه تنها احساسات طبیعی هستند و صحبت در مورد آنها درست است ، بلکه باعث تقویت رفتار می شود بنابراین احتمالاً آنها آن را تکرار می کنند.

تایید و همدلی کنید:

اجازه دهید کودکان بدانند که شما آنچه را که آنها بیان می کنند را درک می کنید و ابراز همدردی می کنید (من تو را می بینم).  "من می توانم ببینم که چقدر برایت سخت بود."

اظهارات حمایت از احساسات کودک

با حمایت از آنها با جملاتی مانند "به نظر می رسد احساس غمگینی دارید ..." به کودکان کمک کنید تا یاد بگیرند که به احساسات خود برچسب بزنند یا در واقع آن ها را نامگذاری کنند.

 به احساسات فرزند خود گوش فرا دهید:

از کودک خود حمایت کنید تا احساسات خود را شناسایی کرده و ابراز کند . وقتی احساسات به حداقل می رسند یا از بین می روند ، غالباً به روش های ناسالم ابراز می شوند.

هنگامی که کودک احساسات خود را تشخیص می دهد، به دیدگاه کودک گوش دهید.  سعی کنید در حین بیان کودک چیزی نگویید.  بدون قضاوت گوش کنید. اگر مکثی وجود دارد، ادامه دهید و با آرامش آنچه را که به شما می‌گویند تکرار کنید - اینکار به آنها نشان می‌دهد که دارید گوش می‌دهید.  اگر احساس نیاز کردید،بیشتر بدانید، ادامه دهید و سوالاتی بپرسید، به عنوان مثال، "درباره آن بیشتر به من بگو".

شما نقش مهمی در رشد عاطفی فرزند خود دارید کمک به کودک در شناسایی احساسات خود اولین قدم برای کمک به او در مدیریت آنها است. کودکانی که قادر به شناسایی ، درک ، بیان و مدیریت طیف وسیعی از احساسات هستند ، مزایای طولانی مدت برای سلامت روان و سلامتی آنها را تجربه می کنند.

فعالیت های هنری برای بیان احساسات

با کودکان بحث کنید که رنگ ها چگونه به ما احساسات می دهند.  از رنگ های مختلف برای بیان احساسات در هنر استفاده کنید.  به عنوان مثال، رنگ قرمز احساس خشم را نشان می دهد و زرد باعث شادی می شود.  از کودکان بخواهید که نقاشی های مربوط به احساسات خود را رنگ آمیزی کنند.

کودکان می‌توانند از مجلات برای برش عکس‌های افرادی که احساسات مختلف را نشان می‌دهند، استفاده کنند.  سپس می توانند تصاویر را مرتب کنند و حتی آنها را به صورت گروهی روی کاغذ بچسبانند.

حل مسئله

گاهی اوقات برای اهداف ایمنی نیاز دارید که با کودکان «در لحظه حل کردن مشکل» را تمرین کنید.  اگر اینطور است، باید محکم و شفاف باشید، حد و مرزها را تعیین کنید، ارتباطات کلامی خود را محدود کنید و به کودکان یک جایگزین بدهید.  زمان‌های دیگر، حل مسئله پس از آرام شدن کودک و توانایی گوش دادن و تفکر با شما انجام می‌شود. اینکار به کودکان کمک می کند تا یاد بگیرند. اعتماد به نفس آنها را افزایش می دهد و توانایی آنها را برای انتخاب بهتر در زمان دیگری افزایش می دهد.  "در عوض چه کاری می توانید انجام دهید؟"  دفعه بعد چگونه می توانم به تو کمک کنم؟  "آیا راه دیگری برای فکر کردن در مورد آن وجود دارد؟"

چه احساسی خواهی داشت اگر…

برخی از سناریوهای رایج که ممکن است احساسات متفاوتی را برانگیزد،این است که طوفان فکری کنید.  چند مثال بزنیم:

مادربزرگت بعد از مدرسه تو را بلند کرد و برد تا بستنی بخوری.

"همکلاسی شما رنگ روی نقاشی شما ریخت."

"مامانت سرت داد زد."

"برادرت به تو اجازه نمی‌دهد تاب‌ها را بچرخانی."

سناریوها را در یک کلاه قرار دهید و هنگام پخش موسیقی، کلاه را به دور دایره یا گروه کوچک بچرخانید.  وقتی موسیقی را متوقف می کنید، کودکی که کلاه را در دست دارد باید سناریو یا موقعیت فغکری را انتخاب کند (اگر هنوز نمی تواند بخواند، می توانید با خواندن آن به کودک کمک کنید).  سپس از کودک بخواهید توضیح دهد که اگر این سناریو برایش اتفاق بیفتد چه احساسی خواهد داشت.

 احساسات را در دیگران شناسایی کنید:

فرصتهای زیادی برای شناسایی احساسات در دیگران فراهم کنید. ممکن است از کودک خود بخواهید که در مورد احساسات شخص دیگری تأمل کند. کارتون ها یا کتاب های مصور راهی عالی در مورد احساسات است و به بچه ها کمک می کند یاد بگیرند چگونه احساسات دیگران را از طریق حالت های چهره تشخیص دهند.

از سؤالات زیر برای هدایت بحث داستان  یا موضوع کارتون یا فیلم خود در مورد احساسات استفاده کنید:

یکی از احساساتی که شخصیت داشت چه بود؟

به نظرت حس خوبی بود یا نه؟

شخصیت وقتی چنین احساسی داشت چه کرد؟

آیا این روشی برای نشان دادن احساس خوب بود یا خیر؟

آیا می توانی به زمانی فکر کنی که چنین احساسی داشته باشی؟ چه نوع چهره ای می توانی برای نشان دادن آن احساس ایجاد کنی؟

چند بازی برای آموزش احساسات به کودک پیش دبستانی و نوپا

بازی احساس تاس

"تاس احساسی" را با استفاده از مکعب های عکس اکریلیک شفاف ایجاد کنید - نقاشی های اسلاید از چهره ها که احساسات مختلف را در هر طرف نشان می دهد.  (همچنین می توانید از عکس ها یا برش های مجلات به جای نقاشی استفاده کنید.) در یک گروه کوچک، به هر کودک فرصت دهید تا تاس بیندازد.  هنگامی که تاس فرود آمد، از کودک بخواهید احساس خود را شناسایی کند و زمانی را که چنین احساسی داشته است توصیف کند.

بازی چرخ احساس

یک چرخ در حال چرخش ایجاد کنید که دارای چهره های احساسی مختلف است به هر کودک این فرصت را بدهید که چرخ احساس را بچرخاند.  هنگامی که چرخنده روی چهره ای از احساس متوقف می شود، از کودک بخواهید آن احساس را شناسایی کند و در مورد حادثه ای صحبت کند که آن احساس را در او ایجاد کرده است.

احساس چهره با یک بازی شبیه لوتو

تابلوهای یکنوع بازی شبیه لوتو برای بچه ها ایجاد کنید، هر کدام دارای 12 مربع است که دارای چهره های احساسی مختلف است (شما می توانید مربع های بیشتری برای کودکان بزرگتر اضافه کنید).  از بچه ها بخواهید یک اسم احساسی از یک کیسه بیرون بکشند و سپس کاغذی که از کیسه کشیده شده است را روی صورت احساسی متناسب روی کارت قرار دهند.  هنگامی که چهره ای از کارت ها را با کاغذ می پوشانند، می توانند در مورد رویدادها یا خاطراتی صحبت کنند که آن احساس را در آنها ایجاد کرده است.

بازی عروسکی برای بیان احساسات

بازی عروسکی یک فعالیت خوب برای انجام تک به تک یا در گروه های کوچک برای کمک به کودکان برای کشف و بیان احساسات، ایده ها و نگرانی های خود است. برای بسیاری از کودکان صحبت کردن در مورد احساسات در بازی عروسکی آسان تر است، زیرا می تواند آنها را از مسائل ترسناک یا ناراحت کننده دور کند.

کودکان را تشویق کنید تا عروسک را بردارند و صدای آن باشند در حالی که شما یا یک کودک یا بزرگسال دیگری شخصیت عروسک دیگری را بازی می کند. می توانید احساسات کودکان را به طور غیرمستقیم مطرح کنید و از طریق عروسک خود دیدگاه دیگری ارائه دهید. معکوس کردن شخصیت ها به طوری که کودکان نقش دیگری را ایفا کنند، می تواند با کمک به بچه ها احساس همدلی را تقویت کند.

کلاژ احساسات

برای این فعالیت، به مجلات قدیمی و برخی لوازم هنری اولیه نیاز دارید: تخته پوستر یا کاغذ ساختمانی، قیچی، و چوب های چسب.  از نو آموز یا دانش‌آموزان خود دعوت کنید تا عکس‌هایی را از مجلات افرادی که هر نوع احساسی را بیان می‌کنند، برش دهند و به آنها آموزش دهید که از این تصاویر برای ساختن یک «کلاژ احساسات» استفاده کنند.  نشانگرها را پخش کنید و از بچه ها بخواهید که هر تصویر در کلاژ خود را با یک کلمه احساسی برچسب بزنند.  سپس از آنها بخواهید که به نوبت کلاژها و برچسب های احساسی خود را برای گروه توضیح دهند.  کودکان را تشویق کنید تا جزئیات مواردی را که در مورد حالت چهره، زبان بدن یا زمینه عکس یا تصویر یادداشت کرده‌اند، توضیح دهند.

بازی حافظه ی چهره ی احساسی

12 جفت چهره احساسی منطبق ایجاد کنید . می توانید آنها را بکشید یا عکس ها یا تصاویر مناسب برای چاپ پیدا کنید.  کارت های صورت را برگردانید و آنها را در یک شبکه بچینید.  از هر کودک بخواهید که دو کارت را برگرداند تا یک مسابقه ساخته شود.  وقتی کارت های همسانی پیدا کرد، می‌تواند بگوید چه احساسی دارد و زمانی را توصیف کند که چنین احساسی داشته‌ است. کارت های همسان شده کنار گذاشته می شوند تا زمانی که تمام پیدا شوند و مسابقه تمام می شود.

بازی حدس زدن احساس

 چهره های احساسات مختلف بسازید و از بچه ها بخواهید احساس شما را حدس بزنند.

آینه کاری:

از کودکان بخواهید شریک بازی خود را پیدا کنند.  یکی از کودکان یک چهره احساسی می سازد و کودک دیگر اعمال آنها را منعکس می کند.  سپس می توانند احساسی را که نشان می دهند نام ببرند.

از کودکان بخواهید در آینه نگاه کنند و چهره های احساسی را تمرین کنند.

استفاده از کلاس درس برای شناخت و آموزش احساسات به کودک

همانطور که با کودکان در طول روز در کلاس درس ارتباط برقرار می کنید، از آنها بخواهید که احساس خود را بگویند. مثلا از همکلاسی ها بخواهید که به احساسات یکدیگر پاسخ دهند.  برای مثال:

 اگر کودکی احساس خوشبختی می کند، یکی از دوستانش می تواند به او امتیاز پنج بدهد.  اگر کودکی احساس غمگینی می کند، دوستش می تواند از او بخواهد که کتابی آرام بخواند.

به کودکان کمک کنید تا به صورت و زبان بدن یکدیگر نگاه کنند و به احساس هم فکر کنند.

وقتی کودکان هنگام صحبت از کلمات احساسی استفاده می کنند، آن ها را تحسین کنید.

از مثال های زندگی واقعی برای آموزش به بچه ها استفاده کنید که چگونه به احساسات پاسخ بدهند.

استفاده از فعالیت های سوادآموزی در بیان و آموزش احساسات به دبستانی ها

در حین خواندن با صدای بلند سوالاتی از این قبیل بپرسید و مغز کودک را به چالش بکشید:

"احساس شخصیت داشتن چگونه است؟

"  چگونه می توانید بگویید که شخصیت چنین احساسی دارد؟ 

"آیا می توانید همین احساس را نشان دهید؟" 

"آیا تا به حال این طور احساس کرده ای؟"

هنگام خواندن داستان ها با صدای بلند، از بچه ها بخواهید وقتی می توانند احساس یک شخصیت را بگویند دست های خود را بالا ببرند یا بپرسند شخصیت ها چه احساسی دارند و چرا؟

واژگان عاطفی را با گره زدن احساسات به حروف و صداهایی که روی آنها تمرکز می کنید، گسترش دهید.  به عنوان مثال: "چه کلمات احساسی با نشانه  (ن)شروع می شوند؟"  شجاع، ناراحت، شاد، غمگین.

از کودکان بخواهید احساسی را انتخاب کنند و از آنها بخواهید زمانی را که آن احساس را دارند، ترسیم کنند.  سپس از آنها بخواهید داستان را برای شما تعریف کنند.  برای هر کودک می توانید یک دفتر احساسات ایجاد کنید و فعالیت های احساسی که در کلاس انجام می شود را در آن ثبت کند.

فعالیت های موسیقی

موسیقی های احساسی مختلف برای بچه ها در کلاس درس پخش کنید و از کودک بخواهید احساس خود را از شنیدن آن آهنگ یا موسیقی بیان و نشان دهد.

در فعالیت های موسیقی دانش آموزان یا نوآموزان را کمی آزاد بگذارید تا راحت تر ابراز احساسات کنند.

فعالیت های نمایشی

از عروسک ها برای بازی در موقعیت های مختلف کلاس استفاده کنید.  می توانید سناریوها را مستقیماً از کلاس خود بگیرید، برای مثال - یک عروسک یک وسیله آموزشی را از عروسک دیگر می گیرد.  از کودکان بپرسید که عروسک ها چه احساسی دارند و آن احساسات را با چهره و بدن خود نشان دهند.  از مدل عروسکی بخواهید که با احساسات کنار بیاید و مشکل را حل کند.  الان همه چه حسی دارند؟

یک جلسه برگزار کنید که در آن همه بچه‌ها احساس و دلیل خود را بگویند.  از کودکان بخواهید احساسات خود را با حالات صورت و زبان بدن نشان دهند.  اگر می‌خواهید روی احساسات خاصی تمرکز کنید، می‌توانید کتاب‌هایی را انتخاب کنید که آن احساسات را نشان دهند و سپس از آن‌ها بخواهید آن‌ها را به نمایش بگذارند.

به بازی کودکان بپیوندید و مکالماتی را شروع کنید که تجربیات عاطفی را به همراه دارد.  به کودکان کمک کنید تا شخصیت های خود را واقعی تر کنند و احساسات خود را به آنها منتقل کنید و آن را به نمایش بگذارید.

فعالیت های حرکتی

برای این فعالیت به حیاط بروید. برای مثال، سوت بزنید و از بچه‌ها بخواهید که طوری راه بروند که انگار هیجان‌زده هستند.  دوباره سوت را بزنید و بچه ها طوری راه بروند که انگار عصبانی هستند.  فعالیت را آنقدر تکرار کنید که چندین احساس را تمرین کنید.

آهنگ ها را اجرا کنید و یک مهمانی رقص برگزار کنید.  احساسات مختلف را با صدای بلند بگویید و کودکان باید طوری برقصند که انگار آن احساس را دارند.

بچه ها بهترین قضاوت را در مورد احساسی که چیزی در آنها ایجاد می کند، دارند.  حتی اگر با آنچه آنها بیان می کنند موافق نیستید، لطفاً احساسات آنها را نادیده نگیرید یا آنها را از آن احساس منحرف نکنید.  این مهم است که کودکان یاد بگیرند که با انواع احساسات کنار بیایند.  پاک کردن آنها کارها را در آینده دشوارتر می کند.  کودکانی که قادر به درک، برچسب زدن(نامگذاری)، بیان و تنظیم طیف وسیعی از احساسات هستند، مزایای بلندمدتی برای سلامت و رفاه روانی خود خواهند داشت.  همه کودکان باید در محیطی زندگی کنند و یاد بگیرند که از نظر عاطفی احساس امنیت و ارزش کنند - جایی که احساسات آنها شنیده می شود، پذیرفته می شود، درک می شود و با همدلی و شفقت مواجه می شود.