کاردرمانی جهت رفع کوتاهی تاندون آشیل و 3 روش کشش آن

کاردرمانی جهت رفع کوتاهی تاندون آشیل و 3 روش کشش آن

کاردرمانی جهت رفع کوتاهی تاندون آشیل یکی از مناسب ترین راه ها جهت بهبود کوتاهی تاندون بدون جراحی میباشد .کوتاهی تاندون آشیل را راه رفتن از روی عادت روی پنجه پا نیز می‌گویند كه اگر درمان نشود موجب ايجاد كوتاهي بیش از حد تاندون آشيل و مشکلات ثانویه ميگردد.

کاردرمانی در کوتاهی تاندون آشیل و اختلالات  آن چگونه تاثیر میگذارد ؟

 

تاندون آشیل چیست؟  

 

تاندون آشیل – جایی که اختلالات تاندون آشیل در آن رخ می دهد – نوار بافتی است که از پشت ساق پا می گذرد و ماهیچه ساق پا را به استخوان پاشنه متصل می کند. تاندون آشیل که طناب پاشنه نیز نامیده می شود، راه رفتن را با کمک به بلند کردن پاشنه از روی زمین تسهیل می کند.

 

تاندونیت آشیل و تاندونوز آشیل :

 

دو اختلال شایع که در بند پاشنه ایجاد می شود، تاندونیت آشیل و تاندونوز آشیل است.

 

تاندونیت آشیل التهاب تاندون آشیل است. این التهاب معمولاً کوتاه مدت است. با گذشت زمان، اگر این بیماری برطرف نشود، ممکن است به نابودی تاندون (تاندونوز آشیل) پیشرفت کند، که در آن تاندون ساختار سازمان یافته خود را از دست می دهد و احتمالاً پارگی های میکروسکوپی ایجاد می کند. گاهی اوقات تخریب محل اتصال تاندون آشیل به استخوان پاشنه را درگیر می کند. در موارد نادر، دژنراسیون مزمن با یا بدون درد ممکن است منجر به پارگی تاندون شود.

 

علل اختلالات تاندون آشیل :

 

به عنوان اختلالات "استفاده بیش از حد"، تاندونیت آشیل و تاندونوز معمولاً به دلیل افزایش ناگهانی فعالیت تکراری که تاندون آشیل را درگیر می کند، ایجاد می شود. چنین فعالیتی به سرعت به تاندون فشار وارد می کند و منجر به آسیب ریز فیبرهای تاندون می شود. به دلیل این فشار مداوم روی تاندون، بدن قادر به ترمیم بافت آسیب دیده نیست. سپس ساختار تاندون تغییر می‌کند و منجر به ادامه درد می‌شود.نمودار کنار پا که ناحیه تاندونیت آشیل یا تاندونوز را نشان می دهد

 

ورزشکاران در معرض خطر بالایی برای ابتلا به اختلالات تاندون آشیل هستند. تاندونیت آشیل و تاندونوز نیز در افرادی که کارشان به مچ پا و پاهایشان استرس وارد می‌کند، مانند کارگران، و همچنین در «جنگجویان آخر هفته» - کسانی که شرایط کمتری دارند و فقط در آخر هفته‌ها یا به ندرت در ورزش‌های دو و میدانی شرکت می‌کنند، شایع است.

 

علاوه بر این، افرادی که دارای پرونیشن بیش از حد (صاف شدن قوس) هستند، به دلیل نیازهای بیشتر به تاندون در هنگام راه رفتن، تمایل به ایجاد تاندونیت آشیل و تاندونوز دارند. اگر این افراد کفش بدون ثبات کافی بپوشند، پروناسیون بیش از حد آنها می تواند تاندون آشیل را تشدید کند.

 

علائم اختلالات تاندون آشیل :

 

علائم مرتبط با تاندونیت آشیل و تاندونوز عبارتند از:

1. درد - درد، سفتی، درد یا حساسیت - در داخل تاندون. این ممکن است در هر جایی از مسیر تاندون رخ دهد، از اتصال تاندون به طور مستقیم بالای پاشنه به سمت بالا تا ناحیه درست زیر ماهیچه ساق پا شروع می شود. درد اغلب در هنگام صبح یا پس از دوره‌های استراحت ظاهر می‌شود، سپس با حرکت تا حدودی بهبود می‌یابد اما بعداً با افزایش فعالیت بدتر می‌شود.
2. حساسیت، یا گاهی درد شدید، زمانی که دو طرف تاندون فشرده می شود. با این حال، هنگام فشار دادن مستقیم به پشت تاندون، حساسیت کمتری وجود دارد.
3. هنگامی که این اختلال به سمت انحطاط پیش می رود، تاندون ممکن است بزرگ شده و ممکن است گره هایی در ناحیه ای که بافت آسیب دیده ایجاد کند.

 

تشخیص اختلالات تاندون آشیل :

 

در تشخیص تاندونیت آشیل یا تاندونوز، جراح پا و مچ پا بیمار را معاینه می کند و دامنه حرکت و وضعیت تاندون را ارزیابی می کند. وسعت این بیماری را می توان با اشعه ایکس یا سایر روش های تصویربرداری ارزیابی کرد.

 

درمان اختلالات تاندون آشیل :

 

رویکردهای درمانی تاندونیت آشیل یا تاندونوز بر اساس مدت زمان وجود آسیب و میزان آسیب به تاندون انتخاب می‌شوند. در مراحل اولیه، زمانی که التهاب ناگهانی (حاد) وجود دارد، ممکن است یک یا چند گزینه زیر توصیه شود:

 

1. بی حرکتی: بی‌حرکتی ممکن است شامل استفاده از گچ‌گرفتگی یا چکمه پیاده‌روی قابل جابجایی برای کاهش نیرو از طریق تاندون آشیل و بهبود بهبود باشد.
2. یخ: برای کاهش تورم ناشی از التهاب، یک کیسه یخ را روی یک حوله نازک به مدت 20 دقیقه در هر ساعت بیداری روی ناحیه آسیب دیده بمالید. یخ را مستقیماً روی پوست قرار ندهید.
3. داروهای خوراکی : داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن، ممکن است در کاهش درد و التهاب در مراحل اولیه بیماری مفید باشند.
4. ارتز : برای کسانی که بیش از حد پروناسیون یا ناهنجاری راه رفتن دارند، ممکن است دستگاه های ارتوتیک سفارشی تجویز شود.
5. آتل های شب: آتل های شبانه به حفظ کشش تاندون آشیل در هنگام خواب کمک می کنند.
6. کاردرمانی :  کاردرمانی  ممکن است شامل تمرینات تقویتی، ماساژ/تحرک بافت نرم، آموزش مجدد راه رفتن و دویدن، کشش و درمان اولتراسوند(امواج رادیویی) باشد.

 

چه زمانی جراحی لازم است؟

 

اگر روش‌های غیرجراحی نتوانند تاندون را به وضعیت طبیعی بازگردانند، ممکن است جراحی لازم باشد. جراح پا و مچ پا بر اساس وسعت آسیب، سن و سطح فعالیت بیمار و سایر عوامل، بهترین روش را برای ترمیم تاندون انتخاب می کند.

 

جلوگیری  از آسیب :

 

برای جلوگیری از عود تاندونیت آشیل یا تاندونوز پس از درمان جراحی یا غیرجراحی، جراح پا و مچ پا ممکن است تقویت و کشش عضلات ساق پا را از طریق تمرینات روزانه توصیه کند. پوشیدن کفش مناسب برای نوع و فعالیت پا نیز در جلوگیری از عود بیماری مهم است.

• اگر تاندونیت آشیل یا التهاب تاندون آشیل خود دارید، می‌توانید برای کمک به بهبودی حرکات کششی انجام دهید.
• تاندونیت آشیل معمولاً در اثر فعالیت بدنی شدید و بیش از حد ایجاد می شود . علائم شامل سفتی، ضعف، ناراحتی و محدودیت دامنه حرکتی است.
• گاهی اوقات، تاندونیت آشیل تاندونوپاتی آشیل نامیده می شود ، اما این دو حالت یکسان نیستند. تاندون پاتی آشیل تخریب و آسیب کلاژن در تاندون است. زمانی ایجاد می شود که تاندونیت آشیل مزمن شود.
• سایر شرایطی که می تواند این ناحیه را تحت تاثیر قرار دهد شامل تاندونوز آشیل یا پارگی ریز در تاندون و پارگی تاندون آشیل، پارگی جزئی یا کامل است. اگر تاندونیت آشیل درمان نشود، احتمال ایجاد این شرایط بیشتر است.
• برای تسریع بهبود و بهبود تحرک،  کشش های تاندون آشیل را امتحان کنید.

 

پیشگیری از تاندونوپاتی(کشیدگی بیش از حد) آشیل : 

 

توصیه هایی برای کاهش خطر تاندونوپاتی آشیل عبارتند از:

1. حرکات کششی را در روتین های گرم کردن و خنک کردن خود بگنجانید
2. سطح مناسبی از آمادگی جسمانی را برای ورزش خود حفظ کنید
3. از افزایش چشمگیر تمرینات ورزشی خودداری کنید
4. اگر درد در تاندون آشیل خود احساس کردید، به آن ناحیه استراحت دهید. تلاش برای "برطرف کردن" درد فقط آسیب شما را بدتر می کند
5. کفش‌های حمایتی با کیفیت مناسب با ورزش خود بپوشید. در صورت وجود ناهنجاری یا صاف شدن پا، ارتز تهیه کنید
6. از پوشیدن کفش پاشنه بلند به طور منظم خودداری کنید. نگه داشتن پا در وضعیت «نوک پا» عضلات ساق پا را کوتاه می کند و انعطاف تاندون آشیل را کاهش می دهد. تاندون آشیل غیر قابل انعطاف بیشتر مستعد آسیب است
7. وزن طبیعی و سالم را حفظ کنید.

 

3 نوع کشش برای تاندون آشیل : 

 

1. کشش دونده : 

 

هنگامی که تاندون آشیل ملتهب می شود، می تواند سفت شود و باعث ناراحتی شود. کشش دونده یا کشش ساق پا ، با شل شدن تاندون تسکین می دهد.

1. برای انجام این تمرین، به دیوار یا تکیه گاه دیگری مانند صندلی نیاز دارید.
2. دستان خود را روی دیوار یا صندلی قرار دهید. اگر از دیوار استفاده می کنید، دستان خود را در سطح چشم قرار دهید.
3. پایی را که می‌خواهید دراز کنید، پشت سر بگذارید. پاشنه پشت خود را روی زمین نگه دارید و انگشتان پا را مستقیماً به سمت جلو بگیرید.
4. زانوی دیگر خود را به سمت دیوار خم کنید، پای عقب خود را صاف نگه دارید.
5. به سمت دیوار متمایل شوید تا زمانی که کشش ملایمی را در ساق پا احساس کنید. آنقدر خم نشوید که احساس درد کنید.
6. 30 ثانیه نگه دارید. 3 تکرار را کامل کنید.

اگر صاف کردن پایتان برایتان دردناک است، حرکات کششی دونده را با زانوهای خمیده امتحان کنید. از نزدیک به دیوار شروع کنید و زانوی عقب خود را خم کنید تا زمانی که احساس کشیدگی کنید. 30 ثانیه نگه دارید و سه بار تکرار کنید.

 

2. کشش انگشت به دیوار : 

 

اگر کشش دونده باعث ناراحتی شانه های شما شود، کشش انگشت تا دیوار ایده آل است. فشار کمتری به قسمت بالایی بدن وارد می کند. مانند کشش دونده، این تمرین با کاهش فشار روی تاندون آشیل به تحرک کمک می کند.

 

این مراحل را با پایی که باعث ناراحتی می شود دنبال کنید.

1. رو به دیوار بایستید و انگشتان پا را به سمت بالا و مقابل دیوار قرار دهید. هرچه انگشتان پای خود را بالاتر قرار دهید، کشش عمیق تر می شود.
2. به جلو خم شوید، پاشنه پا را روی زمین نگه دارید. (پای دیگر شما پشت سر، انگشتان پا به جلو و پاشنه پا روی زمین است.)
3. 30 ثانیه نگه دارید. 3 تکرار را کامل کنید.

 

3. افتادگی پاشنه

 

یکی دیگر از کشش های تاندون آشیل افت پاشنه پا است. شما می توانید این کار را روی یک پله یا پله انجام دهید. اگر می خواهید از نردبان استفاده کنید، مطمئن شوید که در موقعیت خود قفل شده است.

این کشش را با پایی که مشکل تاندون آشیل دارد انجام دهید.

 

1. نرده های راه پله یا نردبان را نگه دارید.
2. توپ پای خود را روی لبه پله پایین قرار دهید.
3. اجازه دهید پاشنه پا پایین بیاید و اجازه دهید پای دیگرتان شل شود.
4. 30 ثانیه نگه دارید. 3 تکرار را کامل کنید.

اگر در حفظ تعادل مشکل دارید، این تمرین را زیر نظر یک کاردرمان جسمی انجام دهید.

 

►مشاهده ی پست  : آموزش کشش تاندون آشیل به همراه تصویر 

 

 

 

نکات کششی تاندون آشیل : 

 

1. برای تسکین بهینه، تاندون آشیل خود را به طور منظم کشش دهید. حتی زمانی که احساس سفتی یا درد نمی کنید باید به کشش ادامه دهید.
2.  
3. برای استفاده حداکثری از هر کشش، این نکات و ترفندها را در ذهن داشته باشید:
4.  
5. وقت خود را صرف کنید . به آرامی حرکت کنید، چه در حال تعمیق در حالت کشش یا تغییر موقعیت باشید. این خطر آسیب و ناراحتی را محدود می کند.
6. از پرش خودداری کنید . حرکات سریع و ناگهانی فقط مشکلات تاندون آشیل را بدتر می کند. در طول هر کشش آرام بمانید.
7. پاشنه پا را پایین نگه دارید . در طول کشش ساق پا، پاشنه پا را روی زمین بکارید. اگر پاشنه پا را بلند کنید، تاندون آشیل به درستی کشیده نمی شود.
8. در صورت احساس درد متوقف شوید. حرکات کششی را انجام دهید تا زمانی که احساس ناراحتی جزئی کنید، سپس استراحت کنید. عضلات خود را تحت فشار و فشار قرار ندهید. اگر احساس درد شدید کردید، بلافاصله کشش را متوقف کنید.
9. کشش تنها بخشی از بهبود تاندونیت آشیل است. همچنین ممکن است پزشک به شما بگوید استراحت کنید، کمپرس یخ بگذارید و کفش‌هایتان را بالابر پاشنه بپوشید.

 

بازگشت به فعالیت های عادی  : 

 

1. به طور کلی، تا زمانی که علائمی نداشته باشید، باید از فعالیت های دویدن و پریدن خودداری کنید.
2. وقتی برای ورزش آماده شدید، آن را به آرامی انجام دهید. از 50 درصد سطح اصلی خود شروع کنید. اگر می توانید بدون درد ورزش کنید، هر هفته فعالیت خود را تا 20 درصد افزایش دهید.
3. بسته به علائم شما، ممکن است بتوانید در مراحل اولیه تاندونیت آشیل کشش دهید.
4. بهتر است قبل از انجام هر نوع کشش یا ورزش تاندون آشیل با یک پزشک یا کاردرمان جسمی  صحبت کنید. اگر آنها شرایط شما را درک کنند، می توانند تخصص ارائه دهند و تمرینات مفید را تأیید کنند.

 

 

 3 تمرین تقویتی ساق پا :

 

همچنین می توانید تمریناتی را برای تقویت عضلات ساق پا و پاشنه انجام دهید. این ماهیچه ها به تاندون آشیل شما متصل هستند، بنابراین قوی نگه داشتن آنها مهم است. این باعث کاهش فشار روی تاندون و جلوگیری از مشکلات بعدی می شود.

 

انجام تمرینات تقویت عضلات نیز تاندون آشیل شما را قوی تر می کند.

 

1. بالا بردن پاشنه نشسته :

 

در طول بالا بردن پاشنه در حالت نشسته، عضلات ساق پا با هم کار می کنند تا پاشنه پا را بلند کنند. این باعث بهبود قدرت و پشتیبانی از تاندون آشیل می شود.

 

1. روی یک صندلی یا لبه تخت بنشینید. پاهای خود را به اندازه عرض شانه از هم باز کنید.
2. پاشنه های خود را تا جایی که ممکن است بالا بیاورید، مکث کنید، سپس به آرامی آنها را پایین بیاورید.
3. یک ست 20 تا 25 تکراری را کامل کنید. هر روز 5 تا 6 بار تکرار کنید.

 

2. بالا بردن پاشنه ایستاده

 

اگر احساس راحتی می کنید، می توانید در حالت ایستاده بلند کردن پاشنه را انجام دهید. این تغییر همچنین ماهیچه های متصل به تاندون آشیل شما را درگیر می کند.

 

1. بایستید و پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید. برای حمایت از یک صندلی یا بالای پیشخوان نگه دارید.
2. پاشنه های خود را بالا بیاورید و روی گوی های پای خود بلند شوید. مکث کنید، سپس به آرامی پاشنه های خود را پایین بیاورید.
3. یک ست 20 تا 25 تکراری را کامل کنید. هر روز تا 5 یا 6 بار تکرار کنید.

 

3. ورزش ساق پا با نوار مقاومتی

 

همچنین می توانید از یک نوار مقاومتی برای تقویت عضلات ساق پا و پاشنه خود استفاده کنید. این تمرین با وادار کردن آنها به کار در برابر مقاومت باعث تقویت این عضلات می شود.

1. با یک نوار مقاومت سبک شروع کنید. همانطور که تاندون شما قوی تر می شود، می توانید از نوار ضخیم تر با مقاومت بیشتر استفاده کنید.
2. روی زمین یا روی تخت بنشینید. پاهای خود را مستقیماً در مقابل خود دراز کنید.
3. یک نوار مقاومتی را به دور توپی که می خواهید کشش دهید بپیچید و زانوی خود را کمی خم کنید. انتهای آن را با دستان خود نگه دارید.
4. باند را بکشید تا پای خود را به سمت خود خم کنید.
5. مکث کنید، رها کنید و پای خود را از خود دور کنید.
6. 3 ست 10 تا 15 تکراری را انجام دهید.

 

• اگر دچار التهاب تاندون آشیل یا سایر مشکلات تاندون آشیل هستید، می توانید برای کمک به بهبودی، حرکات کششی انجام دهید. این حرکات با شل کردن تاندون، تحرک را بهبود می بخشد.

 

• تمرینات تقویتی همچنین می توانند عضلات ساق پا و پاشنه را که به تاندون متصل هستند تقویت کنند. هرچه عضلات قوی تر باشند، فشار کمتری به تاندون وارد می شود.

 

قبل از انجام حرکات کششی و تقویتی تاندون آشیل با پزشک خود صحبت کنید. در طول ریکاوری، استراحت و محدود کردن فعالیت بسیار مهم است. پزشک می تواند ایمن ترین راه برای بازگشت به روال عادی خود را توضیح دهد.

 

 هشدار: اگر تاندون آشیل شما بهتر نشد، به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

همچنین میتوانید جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد بدشکلی های پا از مقالات زیر نیز استفاده کنید : 

► تمرین  کاردرمانی برای اصلاح صافی کف پا 

► کاردرمانی در زانوی ضربدری 

► کاردرمانی در اختلالات پا   

► کاردرمانی در اختلالات راه رفتن کودکان 

 

 

کاردرمان  جسمی چگونه درد شما را ارزیابی میکند ؟ 

 

کاردرمان جسمی  سابقه پزشکی شما را بررسی می کند و معاینه کامل پاشنه پا، مچ پا و ساق پا را کامل می کند. کاردرمان جسمی  وضعیت پا، قدرت، انعطاف پذیری و حرکت شما را ارزیابی خواهد کرد. این فرآیند ممکن است شامل تماشای ایستادن شما در حالتی آرام، راه رفتن، چمباتمه زدن، قدم گذاشتن روی پله یا بالا بردن پاشنه باشد. حرکت و قدرت در سایر قسمت های پای شما نیز ارزیابی می شود.

کاردرمان جسمی  شما همچنین ممکن است در مورد فعالیت‌های روزانه، رژیم‌های ورزشی و کفش‌ها سؤالاتی بپرسد تا سایر عوامل مؤثر در بیماری شما را شناسایی کند.

تکنیک های تصویربرداری، مانند اشعه ایکس یا ام آر آی، اغلب برای تشخیص تاندونوپاتی آشیل مورد نیاز نیستند. اگرچه بعید است که وضعیت شما در نهایت نیاز به جراحی داشته باشد، کاردرمان جسمی  شما با سایر متخصصان پزشکی مانند ارتوپد مشورت خواهد کرد تا در صورت عدم پاسخگویی به مراقبت های محافظه کارانه، بهترین برنامه درمانی را برای شرایط خاص شما تعیین کند.

 

چگونه یک کاردرمان جسمی  می تواند کمک کند؟

 

کاردرمانی  با پرداختن به مسائلی مانند درد یا تورم ناحیه آسیب‌دیده و هرگونه فقدان قدرت، انعطاف‌پذیری یا کنترل بدن، بهبودی از تاندون‌پاتی آشیل را ارتقا می‌دهد. شما و کاردرمان جسمی تان با هم کار خواهید کرد تا یک برنامه درمانی فردی ایجاد کنید تا به شما در رسیدن به اهداف خاص خود به ایمن ترین و مؤثرترین راه ممکن کمک کند. درمان شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

تحصیلات. کاردرمان جسمی با شما همکاری خواهد کرد تا عوامل خارجی احتمالی که باعث درد شما می شود را شناسایی کند، مانند کفش های معیوب یا حرکات یا ورزش های نامناسب. او کفش شما را ارزیابی می کند و بهبودهایی را توصیه می کند و یک برنامه ورزشی شخصی ایجاد می کند تا از بازگشت بدون درد به فعالیت های مورد نظر شما اطمینان حاصل کند.

 

مدیریت درد :

بسیاری از راهبردهای تسکین درد ممکن است اجرا شوند، مانند گذاشتن یخ در ناحیه، قرار دادن پای آسیب دیده در بریس، استفاده از لیفت پاشنه، یا استفاده از درمان‌هایی مانند یونتوفورزیس (پچ دارویی که روی پوست قرار می‌گیرد که دارای بار الکتریکی است و برای درمان استفاده می‌شود. کاهش درد و التهاب) یا سونوگرافی درمانی. این استراتژی ها می توانند نیاز به داروهای ضد درد، از جمله مواد افیونی را کاهش دهند.

 

مداخلات درمانی : 

 

• درمان دستی :

​

کاردرمان جسمی  شما ممکن است از درمان های عملی برای حرکت دادن آرام عضلات و مفاصل به منظور بهبود حرکت و عملکرد آنها استفاده کند. این تکنیک ها اغلب به مناطقی می پردازند که درمان به تنهایی دشوار است.

 

• درمان های دامنه حرکتی مچ پا :

 

پا یا مفصل زانو شما ممکن است حرکت نامناسبی داشته باشد و باعث افزایش فشار روی تاندون آشیل شود. تکنیک‌های خود کششی و درمان دستی (ماساژ و حرکت) که در قسمت پایین بدن برای کمک به بازیابی و عادی‌سازی حرکت در پا، مچ پا، زانو و لگن اعمال می‌شود، می‌تواند این تنش را کاهش داده و دامنه کامل حرکت را بازیابی کند.

 

• ورزش ملایم :

 

بارگذاری تاندون (اعمال وزن یا مقاومت به آن) از طریق ورزش برای بهبودی از تاندونوپاتی آشیل مفید است. می توانید با انجام تمرینات تقویتی ملایم در حالت نشسته (مثلاً فشار دادن و کشیدن یک نوار مقاومتی با پای خود) شروع کنید. سپس می توانید به تمرینات در حالت ایستاده (مثلاً بالا بردن پاشنه ایستاده) بروید.

 

• تمرینات تقویت کننده عضلات :

 

ضعف یا عدم تعادل عضلانی می تواند منجر به فشار بیش از حد بر روی تاندون آشیل شود. بر اساس شرایط خاص شما، کاردرمان جسمی  شما یک برنامه مقاومتی فردی، پیشرونده و اندام تحتانی را برای شما طراحی می‌کند تا به تصحیح هر گونه خطای حرکتی مرتبط با ضعف که ممکن است به درد شما کمک کند، کمک کند.

 

• آموزش عملکردی :

 

هنگامی که درد شما کاهش یافت و قدرت و حرکت شما بهبود یافت، باید با خیال راحت به فعالیت های سخت تر برگردید. برای به حداقل رساندن تنش وارد شده بر روی تاندون آشیل و خطر آسیب مکرر، مهم است که به بدن خود حرکات ایمن و کنترل شده را آموزش دهید. بر اساس اهداف و ارزیابی حرکتی شما، کاردرمان جسمی  شما مجموعه ای از فعالیت ها را ایجاد می کند که به شما کمک می کند یاد بگیرید چگونه از بدن خود استفاده کنید و به درستی حرکت دهید تا وظایف مورد نیاز برای رسیدن به اهداف خود را ایمن انجام دهید.

 

• مداخلات تکمیلی : 

 

اگر به مداخلات اضافی مانند تزریق، روش های تاندون کم تهاجمی یا جراحی نیاز باشد، کاردرمان جسمی  شما بعد از عمل با شما همکاری می کند تا به شما کمک کند حرکت، قدرت و عملکرد را دوباره به دست آورید.

 

آیا می توان از این آسیب یا وضعیت پیشگیری کرد؟ 

 

حفظ تحرک مناسب اندام تحتانی و قدرت عضلانی، و توجه ویژه به برنامه تمرینی خود - به ویژه تغییرات در سطح تمرین، حجم تمرینات انجام شده و کفش شما - بهترین روش برای پیشگیری از تاندون آشیل است.

 

وقتی آسیبی را تجربه کردید، کاردرمان جسمی  شما را در فرآیندی راهنمایی می‌کند که به تدریج فعالیت‌های سخت‌تر را بدون تشدید تاندون آشیل مجدداً در برنامه‌ی روزمره‌تان ادغام می‌کند. به خاطر داشته باشید که بازگشت خیلی زود به فعالیت های سطح بالا پس از آسیب می تواند منجر به یک دوره درد دیگر شود.

 

به چه نوع کاردرمانی نیاز دارم؟

 

تمام کاردرمان جسمی  ها از طریق آموزش و تجربه برای درمان تاندونوپاتی آشیل آماده شده اند. با این حال، ممکن است بخواهید در نظر بگیرید:

1. یک کاردرمان جسمی  با تجربه در درمان افراد مبتلا به تاندونوپاتی آشیل. برخی از کاردرمان جسمی  ها تمرینی با تمرکز ارتوپدی یا اسکلتی عضلانی دارند.
2. کاردرمان جسمی  که متخصص بالینی ارتوپدی دارای گواهی هیئت مدیره است یا دوره رزیدنتی یا فلوشیپ را در کاردرمانی  ارتوپدی یا ورزشی به پایان رسانده است. این کاردرمان جسمی  دانش، تجربه و مهارت های پیشرفته ای دارد که ممکن است در شرایط شما اعمال شود.

 

نتیجه گیری : 

 

با توجه به اینکه تاندون آشیل بزرگترین  و  از اساسی ترین تاندون های پا میباشد بهترین رویکرد آن است که در مراحل اولیه ی آسیب نسبت به درمان و بهبودی اقدام کنید ، زیرا این درد به مرور مزمن شده و مراحل درمان را سخت تر میکند ، در مواردی که سفتی ، خشکی و کشیدگی تاندون زیاد باشد درمان های توانبخشی مثل کاردرمانی و فیزیوتراپی جوابگو نیستند و شما به ناچار باید به عمل جراحی رضایت دهید . 

 

با آروزی سلامتی برای همه ی مام پلاسی های عزیز  سوالی داشتین در خدمتیم