کاردرمانی در سوختگی

کاردرمانی در سوختگی

اساس کاردرمانی در درمان سوختگی ها شامل مراقبت از زخم ها، لباس های مخصوص سوختگی،افزایش دامنه حرکتی،  اسپلینت و گچ و ارزیابی و مداخلات روانی می باشد.
بیمار یک یا دو بار در روز و 6 روز در هفته توسط متخصصین طب فیزیکی و کاردرمانی ویزیت می گردد.
انقباضات پس از جراحی به شدت بر کیفیت زندگی تأثیر می گذارد و کاردرمانی در این زمینه نقش حیاتی ایفا می کند.
بستری شدن معمول بیمار برای درمان سوختگی شامل موارد زیر می شود:
-تمرینات فعال و غیرفعال و تمرینات کمکی فعال به بیمار پس از سوختگی
-گچ گرفتن و استفاده از اسپلینت در قسمت های مختلف بدن برای جلوگیری از بروز انقباضات
-افزایش دامنه حرکتی بیمار تحت بیهوشی
- آموزش فعالیت های انتقال و تحرک بیمار
- آموزش به کاربردن تجهیزات کمکی
-به کارگیری اولیه فشار
یک برنامه رایج توان بخشی سوختگی برای 25 درصد از سوختگی های اندام های فوقانی و تحتانی بدن شامل 5 تا 6 ساعت فعالیت های درمانی در 5 روز هفته می شود که این اقدامات عبارتند از:
-مراقبت از زخم و تعویض پانسمان بیماران
- کشش مداوم نواحی بهبود یافته روی مفاصل سفت شده
-تمرینات فعال و تمرینات کمکی فعال برای همه مفاصل آسیب دیده
-گچ گرفتن( ممکن است برای حفظ موقعیت مناسب اندام در هنگام شب استفاده شود.)
-ماساژ پوست بهبود یافته برای کاهش بافت های اسکار
- ارزیابی فعالیت های زندگی روزمره و اصلاح وسایل کمکی بسته به نیاز بیمار
-پوشیدن لباس های مخصوص سوختگی برای کنترل بافت های اسکار
 از شایع ترین و شدید ترین عوارض سوختگی ایجاد بدشکلی‌ های ناشی از انقباض بافت همبند جای زخم است که با کاردرمانی قابل بهبود میباشد.
کاردرمانی بخش مهمی از برنامه درمانی بیمارانی است که دچار سوختگی شدید شده‌اند.
کاردرمانی راهکاری موثر پس از مراحل اولیه درمان سوختگی است که نقش مهمی در کاهش عوارض سوختگی دارا می باشد.
کاردرمانی در سوختگی علاوه بر جسم بیمار، در کاهش عوارض روحی پس از سوختگی نیز نقش بسزایی ایفا می کند.

(با کلیک روی کلمات کلیدی میتوانید اطلاعات بیشتر و کاملتری راجع به هر کدام از مطالب گفته شده را در قسمت مربوطه بیابید...)