بیماری قارچ پوستی در کودکان

بیماری قارچ پوستی در کودکان

قارچ پوستی در کودکان
درماتوفیتوز ( Dermatophytosis)، قارچ پوستی، کچلی یا گاهی نیز کرم حلقه ای خوانده می شود.
اما هیچ ربطی به کرم ندارد، بلکه یک عفونت قارچی مسری پوست است.
درماتوفیتوز یک بیماری شایع پوستی در انسانها و حیوانات (سگ ، گربه)، است که به وسیله قارچ هایی به نام درماتوفیت( Dermatophyte) به وجود می آیند.
این عارضه می‌تواند همراه با خارش باشد و ظاهر ناخوشایندی داشته باشد، اما دردناک یا خطرناک نیست.

علائم و نشانه های قارچ پوستی در کودکان
در صورت مبتلا شدن کودکان به قارچ پوستی، علائم
خاصی بر روی پوست بدن آنها ظاهر خواهد شد.
این علائم در کودکان و نوزادان مختلف می توانند متفاوت باشند. در اینجا به علائم شایعی که کودکان و نوزادان در هنگام مبتلا شدن به عفونت های قارچی
می توانند از خود بروز دهند اشاره میکنیم.
این علائم‌ عبارتند از:
● ایجاد لکه های دایره ای قرمز رنگ بر روی پوست.
● ریزش مو در ناحیه ی مبتلا به عارضه
● خارش شدید، خشکی و پوسته پوسته شدن پوست
و ایجاد زخم های چرکین بر روی پوست.
● وجود تکه های از کچلی بر روی سر کودک یا نوزاد که به شکل نواحی خشک و پوسته پوسته دیده می شوند.
این نواحی ممکن است در اثر ایجاد قارچ ملتهب شوند که کریون نامیده می شوند. کریون به شکل ناحیهٔ مرطوب و متورمی همراه با دانه چرکی یا همان برآمدگی‌های کوچک جوش‌مانند روی پوست سر ظاهر می‌شود. وقتی قارچ پوستی سر کودک را درمان کنید، این ناحیهٔ ملتهب هم ناپدید می‌شود.
این علائم ظرف ۴ الی ۱۰ روز بعد از قرار گرفتن پوست در معرض قارچ ایجاد می شوند. با این که قارچ پوستی در کودکان بیماری خطرناکی به شمار نمی رود، علائم این بیماری می تواند به اندازه ی کافی برای کودک آزاردهنده باشد و باعث بی قراری و ناراحتی وی شود.

عوامل ایجاد کننده قارچ پوستی در کودکان
• از طریق تماس کودک با یک فرد آلوده یا حیوان خانگی آلوده به قارچ پوستی.
• انتقال قارچ از طریق حوله، برس مو، شانه، کلاه و دیگر لباس های آلوده.
• در صورتی که کودک به راه افتاده باشد یا راه برود، قارچ ممکن است از طریق راه رفتن با پای برهنه در اتاق رختکن یا استخر آلوده به پایش منتقل شده باشد.
• به عقیده کارشناسان تا حدی زمینه ژنتیکی در ابتلا به قارچ پوستی نقش دارد.
• تعریق بیش از حد نیز به نظر می رسد که احتمال ابتلا به قارچ پوستی را افزایش می دهد، زیرا این عارضه در محیط گرم و مرطوب بهتر رشد می کند.
• کودکانی که دچار سوء تغذیه می باشند و بهداشت ضعیفی دارند.
• کودکانی که به دلیل بیماری یا مصرف داروهای خاص، سیستم ایمنی ضعیفی دارند.
• حضور در مکان های عمومی آلوده و استفاده از حمام و رختکن مشترک.

انواع قارچ پوستی در کودکان
درماتوفیت‌ها علاقه زیادی به کراتین دارند. کراتین یک پروتئین است که به وسیله سلولهای پوست تولید شده و در لایه خارجی پوست قرار می‌گیرد.
مو و ناخن نیز از کراتین تشکیل شده‌اند به همین دلیل قارچهای درماتوفیتی می‌توانند پوست، مو و ناخن های انسان یا حیوان را آلوده کنند.
هنگامی که این عارضه به پوست سر می‌رسد، قارچ پوستی، تینه آ کاپیتیس یا کچلی قارچی سر نامیده می‌شود.
وقتی که بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد
تینه آ کورپوریس نامیده می‌شود.
به علاوه، بیماری پای ورزشكاران‌، تینه آ پدیس و خارش میان پاها، تینه آ کروریس است که همگی به وسیلهٔ قارچ ایجاد می‌شوند.
قارچ پوستی بیشتر در کودکان بالای دو سال دیده می‌شود، اما ابتلا به آن برای کودکان کوچک‌تر نیز ممکن است.

تشخیص قارچ پوستی در کودکان
برای هر راش غیرعادی روی پوست کودکتان، ابتدا با پزشکتان مشورت کنید. پزشک احتمالاً می‌تواند با نگاه کردن به پوست بدن یا پوست سر کودک، قارچ پوستی را تشخیص دهد. او همچنین ممکن است زیر یک نور ویژه به ناحیهٔ تحریک‌شده نگاه کند یا در فرایندی بدون درد، مقداری از پوست کودک را بتراشد تا آن را زیر میکروسکوپ بررسی کند.

درمان قارچ پوستی در کودکان

برای قارچ پوستی روی پوست بدن کودک، پزشک احتمالاً یک کرم ضدقارچ را پیشنهاد می‌کند. شما باید آن را دو بار در روز اعمال کنید و علاوه بر سطح راش، حدود دو سانتی‌متر و نیم اطراف راش را هم کرم بزنید. معمولاً حدود سه تا چهار هفته طول می‌کشد تا قارچ پوستی از بین برود و باید تا یک هفته بعد از ناپدید شدن راش نیز از کرم استفاده کنید.

بعضی از کودکان به این کرم‌ها حساس هستند، بنابراین ابتدا کمی از آن را امتحان کنید تا ببینید که پوست کودک چگونه واکنش نشان می‌دهد. اگر کودکتان در واکنش به کرم دچار راش متفاوتی شد، با پزشکش مشورت کنید. به یاد داشته باشید که بعد از مالیدن کرم دست‌هایتان را خوب بشویید.

اگر کودکتان مورد شدیدتری از قارچ پوستی دارد، پزشک ممکن است چیزی قوی‌تر را تجویز کند و در بعضی موارد بسیار نادر یک داروی خوراکی نیز لازم است. همچنین درمان قارچ پوستی روی سر یا همان کچلی قارچی می‌تواند سخت‌تر باشد و رفع آن بیشتر طول بکشد. برای این عارضه، پزشک شما یک داروی ضدقارچ خوراکی و همچنین یک شامپوی دارویی تجویز خواهد کرد. احتمالاً حداقل شش تا هشت هفته طول بکشد تا راش از بین برود.

نکته حائز اهمیت در درمان قارچ پوستی کودک درمان به موقع و سریع می باشد. درمان هر چه سریع تر عفونت های قارچی نوزادان و کودکان به والدین آن ها توصیه می شود، زیرا در صورت پیشرفت عفونت قارچی، محل های مورد نظر دردناک و متورم و قرمز می شوند و کودک بی تابی می کند و ممکن است اشتهای او کم شود و حتی شیر نخورد و این نکته در وزن گیری کودک تأثیر منفی می گذارد و کودک دچار سوء تغذیه می شود.
اگر به تجویز پزشک، آنتی بیوتیک را برای کودک شروع می کنید، حتما داروی او را سر وقت و به همان میزانی که پزشک توصیه کرده است مصرف کنید. همان طور که می دانید داروهای آنتی بیوتیک اگر سر ساعت مصرف نشوند، عوارض ایجاد می کنند. مصرف برخی داروها احتمال ابتلای کودک را به عفونت قارچی بالا می برد. در صورت استفاده دارو برای کودک خود، این امر را به پزشک کودک خود اطلاع دهید.

عوارض بیماری قارچ پوستی در کودکان

کودک ممکن است با خراشیدن پوستش یک عفونت باکتریایی بگیرد، بنابراین بهتر است که ناخن‌هایش را کوتاه نگه دارید و کاملاً مراقب بهداشت او باشید. اگر متوجه شدید که پوستش را خراشیده است، می‌توانید وقتی می‌خوابد به دست‌هایش دستکش‌های کوچک یا جوراب بپوشانید. اگر بعد از گذشت حدود یک هفته از درمان، ظاهر راش خیلی بهتر نشده است، دوباره با پزشک کودکتان صحبت کنید.

در این مورد که آیا باید کودکتان را در خانه نگه دارید و به مهدکودک نفرستید هم بهتر است از مربی و مدیر مهدکودک بپرسید که سیاست آنها در مورد کودکان مبتلا به قارچ پوستی چیست. هنگامی که کودک شما شروع به درمان کرده است، نباید مشکلی برای رفتن به مهد داشته باشد، اما شاید برای احتیاط تا آن زمان، ممکن است از شما بخواهند که او را در خانه نگه دارید.

پیشگیری از ابتلا کودک به قارچ پوستی

دشوار است که کودکتان را به طور قطعی از ابتلا به قارچ پوستی محافظت کنید، اما اقداماتی هست که می‌توانید برای به حداقل رساندن احتمال آن انجام دهید که برخی از آنها به شکل زیر است:

▪ به او کمک کنید تا بیش از اندازهٔ معمول عرق نکند.
به عنوان مثال، به او لباس بیش از حد نپوشانید.

▪ اگر شروع به راه رفتن کرده است، در استخر و اتاق رختکن به او دمپایی بپوشانید.

▪ بررسی کنید که مکان‌های اشتراکی مانند اتاق رختکن مهدکودک تمیز نگه داشته می‌شود.

▪ اجازه ندهید که او و دیگران، مثلاً خواهر و برادرهایش از حوله، برس مو، بالش، لباس یا موارد مشابه اشتراکی استفاده کنند.

▪ اگر حیوان خانگی دارید، او را بررسی کنید تا مطمئن شوید که هیچ تکه پوست بدون مو و پوسته‌پوسته‌ای ندارد و اگر دارد، او را نزد دامپزشک ببرید.

▪ همچنین اگر حیوان خانگی‌تان نشانه‌های عارضه را ندارد، ولی کودک شما دوباره به این عارضه مبتلا شد، بهتر است حیوان خانگی‌تان را برای بررسی نزد دامپزشک ببرید.

▪اگر سایر اعضای خانواده، علائم این عارضه را نشان دادند، فوراً برای درمان آنها اقدام کنید.