آرتریت روماتوئید

آرتریت روماتوئید

آرتریت روماتوئید

 التهابی سیستمیک مفاصل بوده و جزء بیماری‌های خود ایمنی مزمن محسوب می‌شود. شیوع جهانی آن حدود یک درصد گزارش شده‌است. زنان، سیگاری‌ها و افراد دارای سابقه خانوادگی مثبت بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند. ناتوانی دراین بیماری شایع و قابل توجه است. معیارهای تشخیصی آن درگیری حداقل یک مفصل همراه با تورم و درد است.

در مجموع نشانه‌های آرتریت روماتوئید از این قرار اند:

سفتی صبحگاهی مفاصل

تورم مفاصل

درد مفصلی

ضعف و خستگی

.

تشخیص:

میانگین تأخیری که از شروع بیماری تا تشخیص آن وجود دارد ۹ ماه‌است. در اکثر مبتلایان، تظاهرات بالینی مشخصه بیماری، ظرف ۱ تا ۲ سال پس از شروع آن دیده می‌شوند. دقت کنید که تشخیص آرتریت روماتوئید بر اساس علائم فرد صورت می‌گیرید و نتایج آزمایشگاهی صرفاً برای کمک به پزشک در تصمیم‌گیری هستند و در تشخیص بیماری نقشی ندارند

علت:

علت دقیق این بیماری ناشناخته است

مصرف زیاد چای،مصرف دخانیات در ابتلای این بیماری موثر است.

افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی، نسبت به دیگران شانس ابتلای بیشتری به بیماری‌های مزمن مانند پوکی استخوان، آلرژی، بدخیمی‌ها، عفونت‌ها، بیماری‌های گوارشی، بیماری‌های قلبی–عروقی و فشارخون دارند.

درمان:

درمان این بیماری شامل مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی(آسپرین، پیروکسیکام، سولفاسالازین، دیکلوفناک، ایندومتاسین، ناپروکسن و بروفن و…)است.

در موارد شدید از استروئیدها مانند پردنیزولون استفاده می‌شود که عوارض جانبی زیادی دارد. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی که برای کنترل علائم مصرف می‌شود ممکن است عوارضی مانند مشکلات گوارشی ایجاد نمایند. داروهای تعدیل‌کننده سیستم ایمنی مانند داروهای ضد مالاریا (هیدروکسی کلروکین)، سولفاسالازین و مینوکسی سیلین نیز به کار می‌روند.

استفاده از حمام نمک دریا بسیار در درمان آرتریت روماتوئید اثربخش است 

با احترام 

رضا پرداس _ کاردرمانگر