برای دیدن محتوای سایت روی دکمه دسته بندی کلیک بفرمایید

دسته بندی

Breadcrumbs Image

راهکار حرف شنوی در کودکان

بسیاری از والدین از اینکه فرزندانشان به حرف آن ها گوش نمی کنند و مدام سر پیچی می کنند شاکی اند اما باید سعی کنید ابتدا خودتان شنونده خوبی باشید ،در این مقاله نکاتی رو بیان کردیم تا بتوانید ابتدا خودتان شنونده خوبی باشید‌

دلایل زیادی وجود دارد که کودکان حرف گوش  کنند ،گاهی کودک از نظر جسمی بیمار است واقعا نمی تواند آنچه را که از او میخواهید انجام دهد گاهی از نظر عاطفی دچار مشکل شده اند  و مغز چپ آنها (سمت منطقی مغز آنها) قادر به گوش دادن و حرف شنوی  نیست  طوری که انگار گوش هایشان بسته است و نمی توانند صدای ما را بشنوند.

یا شاید کودک به این علت که شما حرفش را گوش نمی دهید لجبازی می کند و اوهم متقابلا همین کار را انجام می دهد.
 
وقتی فرزندانتان به حرفتان گوش نمی دهند و همکاری نمی کنند،حتما خیلی ناراحت می شوید  و به فکر چاره می یوفتید اما به جای فکر کردن به راه هایی برای تشویق فرزندتان به گوش دادن، می توانید با ارزیابی مهارت های گوش دادن خودتان شروع کنید و در این زمینه ها کار کنید. نحوه ارتباط شما همان چیزی است که کودکان از شما الگو می گیرند

برای مشاهده و مطالعه ی ویدئوها و مقالات متنوع در مام پلاس بر روی لینک های زیر کلیک کنید: 

15 نکته برای تربیت کودک مسئولیت پذیر

ویدیوی آموزشی مسئولیت دادن به کودکان

ویدوی آموزشی راهکار حرف شنویی در کودکان

کودک چگونه بی مسئولیت تربیت می شود؟

دلایل مسئولیت پذیری و بی مسئولیتی در کودکان

چگونه به کودک آموزش دهیم مسئولیت رفتارش را بپذیرد؟

چگونه یک خواهر بزرگتر مسولیت پذیرباشیم؟

گاهی  بچه‌ها با مشکلی یا چیزی که می‌خواهند درباره آن صحبت کنند  به ما مراجعه می‌کنند، و انتظار دارند   که کاملاً به آنها گوش کنیم - و آنان را درک کنیم  ما اغلب به دلایل زیادی این کار را انجام نمی دهیم.

- والدین ما هرگز به ما گوش نداده اند و ناخود آگاه گاهی رفتار آنان را تقلید می کنیم

- ما نیازهای برآورده نشده داریم

- فکر می کنیم بهتر می دانیم

- فرزندانمان را قضاوت می کنیم

- می‌خواهیم سیستم اعتقادی خود را بر آنها تحمیل کنیم

-  فرزندمان گاهی بی احترامی می کند

همچنین مشاهده کنید: 

چگونه والین مسئولیت پذیری باشیم؟

چگونه مسئولیت پذیر باشیم؟

10 روش کاربردی آموزش نظم به کودک پیش دبستانی و بیان اهمیت آموزش نظم

وظیفه شناسی

 دراینجا چند ایده وجود دارد که چگونه واقعاً صدای فرزند خود را بشنوید

۱)فعالانه به آنها گوش دهید

گوش دادن فعال به این معناست:

-بدون قضاوت گوش کن

-بدون مقایسه گوش کنی

-بدون تحمیل (سیستم های اعتقادی، افکار، عقاید شما به آنها) گوش دهید

2. به آنها کمک کنید تفاوت بین احساس و آنچه را درک می‌کنند متوجه شود 

تفاوت آشکاری بین احساسات و حقیقت وجود دارد. وقتی به حرف‌های فرزندانمان گوش می‌دهیم، می‌خواهیم به آن‌ها فضایی بدهیم تا صحبت کنند، اما به طور کامل در داستان‌ها و احساساتشان غرق  نشویم تا بتوانیم به ریشه‌ای احساس کنیم.

چند مثال برای اینکه بتوانید تفاوت بین احساسات و آنچه واقعا وجود دارد را ببینید 
"احساس می کنم همکلاسی هایم مرا دوست ندارند." - این یک ادراک است نه یک احساس. این جایی است که کودک درک می کند که دیگران آنها را دوست ندارند - این لزوماً حقیقت نیست. 
 
"وقتی کسی با من بازی نمی کند احساس ناراحتی می کنم."
این یک احساس است. این یک عبارت "من" است و کودک به شما می گوید که وقتی کسی با او بازی نمی کند چه احساسی دارد

احساسات خود را دور نگه دارید

شاید برای کودک بسیار دشوار باشد بخاطر نگرانی و یا ترس از خطرات روحی یا جسمی نسبتا به بعضی مسائلی که کودک می گوید واکنش نشان ندهند،کودک باید بداند که والدین او می توانند به طور کامل گوش کنند و بدون احساساتی شدن حضور داشته باشند. بنابراین، اگر کودکی از مدرسه به خانه می‌آید و درباره دوستی به شما می‌گوید که نسبت به او بد رفتار کرده است، مهم است که به او اجازه دهید صحبت کند و شنیده شود و عصبانی، ناراحت یا واکنش بدی نشان ندهید 

وقتی کودکتان میخواهد با شما حرف بزند اگر کاری دارید آن را رها کنید به فرزندتان گوش دهید

گاهی که احساس می کنید "در  که فرزندتان سعی می کند توجه شما را جلب کند چند دقیقه سعی کنید  کاری را که انجام می‌دهیدراتاسیون  متوقف کنید و توجه خود را به آنها بدهید. در سطح آنها پایین بیایید، به چشمان آنها نگاه کنید و به آنها بگویید که همیشه برای گوش دادن به آنها آماده اید.

5. بی طرف باشید

وقتی کودکی با چیزی نزد شما می آید که از شما می خواهد به آن گوش دهید، مهم است که بی طرف باشید. بنابراین، به عنوان مثال، در مورخواهر و برادر، شما طرفداری نمی‌کنید، سریع به نتیجه‌گیری می‌پردازید یا احساسات و تجربیات فرزندتان را باطل نمی‌کنید. در عوض گوش کنید و اجازه دهید صحبت کنند.

6. همدلی داشته باشید

همدلی این است که به جای کودک قدم بگذاریم و تصور کنیم که او چگونه چیزها را می بیند، احساس می کند و تجربه می کند. این مستلزم آن است که تجربیات و احساسات خود را از تجربیات آنها جدا کنید و کنجکاو باشید که آنها چه احساسی دارند. 


برچسب ها

مجیدظفری

مجیدظفری

توضیحات بیشتر

مشاهده نظرات

دیدگاه ارزشمند شما

لطفا فیلدهایی که با * مشخص شده است را پر کنید، آدرس ایمیل شما نمایش داده نمی شود