3 روش کمک به کودکان خجالتی برای دوست یابی

3 روش کمک به کودکان خجالتی برای دوست یابی

 والدین نقش مهمی در آموزش کودکان خجالتی خود برای دوست یابی دارند. با این حال، برخی از بچه ها به طور طبیعی خجالتی هستند و ممکن است مدت بیشتری طول بکشد تا با افراد جدید گرم بگیرند. در این مقاله سعی کرده ایم به این موضوع بپردازیم. بعد از مطالعه،چنانچه سوال یا پیشنهادی دارید، در قسمت نظرات با ما در میان بگذارید..

کمک به کودکان خجالتی برای دوست یابی بیشتر بر عهده ی والدین کودک است. درک این نکته مهم است که بچه های خجالتی ممکن است رویکرد متفاوتی برای دوست یابی نسبت به بچه های خارج از خانه داشته باشند، و این اشکالی ندارد. از آنها حمایت و تشویق کنید تا به آنها کمک کنید اعتماد به نفس پیدا کنند و در کنار دیگران احساس راحتی بیشتری کنند. به ایجاد فرصت‌هایی برای کودکتان کمک کنید تا با دیگران ارتباط برقرار کند، اما به فرزندتان اجازه دهید تا مراحل دوستی را طی کند.

 

 

 

 قسمت 1. راه اندازی فرصت هایی برای دوست یابی

 

 

 1. با فرزندتان صحبت کنید تا ببینید آیا او برای دوست یابی از شما کمک می خواهد؟

 

 

 

در حالی که اکثر بچه‌ها در اعتراف به اینکه از والدین خود کمک می‌خواهند مردد هستند، ارزیابی کنید که آیا فرزند شما واقعاً توسط گروه محدود دوستانش اذیت می‌شود یا خیر. برخی از کودکان خجالتی یا درونگرا با داشتن دوستان کم یا بدون دوستان خوشحال هستند.

 کمک به فرزندتان برای دوست یابی ممکن است برای او اضطراب آور باشد. به حرکات و زبان بدن فرزندتان توجه کنید. چون احتمال می رود، وقتی برای دوست یابی برای آنها تلاش کنید، ممکن است ناامید شوند.

 توجه داشته باشید که آیا کودک شما به طور کلی خوشحال و راضی به نظر می رسد. اگر فرزند شما دوستان کمی دارد یا اصلاً دوست ندارد، اما به نظر می رسد خوشحال است، به این فکر کنید که چگونه فعالیت هایی که از آنها لذت می برد ممکن است استقلالش را افزایش دهند. آنها ممکن است دوست داشته باشند زمان بیشتری برای تنهایی داشته باشند.

 

 از فرضیات بپرهیزید. قبل از اقدام به کمک، نظر آنها را بپرسید.

 

 

 2. اهمیت دوستی و دوست یابی را به کودک خجالتی خود بیاموزید. 

 

 

 به فرزندتان کمک کنید تا بفهمد دوستی برای شما چه معنایی دارد. به آنها بگویید که دوستان خوب چه می کنند و در عوض چگونه دوست خوبی باشند. کاری کنید که احساس کنند داشتن دوستان زیاد یا دوستان کم مشکلی ندارد، زیرا کیفیت دوستی مهم است.

 با نشان دادن دوستی های سالم خود ، الگوی فرزند خود باشید.

 روی کمک به فرزندتان در توسعه مهارت‌های مکالمه، مهارت‌های بین فردی و خودکنترلی عاطفی تمرکز کنید تا به او کمک کنید تا خودش دوست پیدا کند.

 به آنها بیاموزید که با بزرگتر شدن، دوستی ها اهمیت بیشتری پیدا می کنند و دوستان به شما کمک می کنند احساس شادی و حمایت بیشتری داشته باشید.

 در مورد اینکه چه چیزی یک دوست خوب و چه چیزی یک دوست بد را ایجاد می کند، بحث کنید.

 به آن‌ها کمک کنید تا ویژگی‌هایی را در دیگران شناسایی کنند که باعث ایجاد دوستان خوب می‌شوند، مانند اعتماد، مهربانی، درک، علایق یا شخصیت‌های مشابه.

 

 

 

 

 3. برای ترغیب کودک خجالتی به دوست یابی،از قرار دادن فرزند خود با تعداد زیادی از بچه های دیگر خودداری کنید.

 

 

 

به خصوص اگر کودک شما خجالتی است. گروه های اجتماعی بزرگ، حتی با سه یا چهار فرزند، برای یک بچه خجالتی ترسناک به نظر می رسند. بیشتر روی قرار ملاقات های انفرادی با بچه های مدرسه یا محله تمرکز کنید.

 اگر کودک شما زیر هفت یا هشت سال سن دارد، ممکن است بتوانید نقش فعال تری در تنظیم تاریخ بازی داشته باشید.

 بچه های بزرگتر خود را به روش های غیرمستقیم تشویق کنید. این جمله را در نظر بگیرید: "می‌خواهی یک دوست را در این آخر هفته دعوت کنیم؟ می‌توانیم یک شب پیتزا داشته باشیم" یا "آیا می‌خواستی این هفته فیلمی را برای تماشا انتخاب کنی؟ شاید بتوانی در این زمان دوستی را دعوت کنی؟"

 به کودک خود اجازه دهید به آرامی در محیط خود احساس راحتی کند و در مورد تعاملات خود با دیگران احساس مثبتی داشته باشد تا او شروع به پیوند مثبت با دوستان کند و در واقع شروع کننده ارتباط باشد.

 

 4. بچه‌های کوچک‌تری پیدا کنید تا بچه‌تان با آنها بازی کند.

 

 

 

  گاهی اوقات بچه های خجالتی ممکن است در کنار همسالان همسن خود احساس ناهنجاری یا اضطراب بیشتری داشته باشند. آنها ممکن است با بچه های کوچکتر احساس آرامش بیشتری داشته باشند. بچه های کوچکتر ممکن است باعث شوند که آنها احساس استقلال و شخصیت بیشتری کنند، زیرا آنها به بچه های بزرگتر نگاه می کنند.

 آنها را تشویق کنید تا با بچه های محله ای که کوچکتر هستند بازی کنند. همسایه های خود را برای دور همی دعوت کنید و در معرفی بچه ها به یکدیگر کمک کنید.

 از طریق تعامل با سایر خواهر و برادرها، پسرعموها یا خویشاوندان کوچکتر، از فرزندتان بخواهید با دیگران راحت تر باشد.

 

 

 5. فعالیت های بعد از مدرسه را پیدا کنید که کودک شما از آن لذت می برد و به کار گروهی نیاز دارد. 

 

 

 

 بچه های خجالتی ممکن است برای شرکت در فعالیت های تیم محور به تشویق بیشتری نیاز داشته باشند. به جای اینکه آنها را مجبور به انجام کارهایی کنید که برایتان جالب تر است، روی فعالیت های تیمی تمرکز کنید که فرزندانتان قبلاً نسبت به آن ها علاقه نشان داده اند. گاهی اوقات تعامل ساختاریافته راحت تر از تعامل بدون ساختار است زیرا یک نقطه مشترک مورد علاقه برای تمرکز وجود دارد.

 به عنوان مثال، شاید کودک خجالتی شما دوست دارد فعالیت های خارج از منزل انجام دهد. شما می خواهید او را در لیگ کوچک مدرسه ثبت نام کنید، اما فرزند شما ترجیح می دهد در طبیعت پیاده روی کند.  

 حتی اگر فعالیت‌ها همیشه گروه محور نباشند، می‌تواند به آموزش تعامل اجتماعی به فرزندتان کمک کند. کلاس های سفالگری، آموزش شنا یا ژیمناستیک را در نظر بگیرید.

 

 

 قسمت 2. ایجاد اعتماد به نفس در کودک خجالتی

 

 

 1. به فرزند خجالتی خود فرصت دهید برلی دوست یابی، مهارت های اجتماعی را در محیط های عمومی تجربه کند.

 

 

 ابتدا از طریق ایفای نقش با فرزندتان در خانه کار کنید. با تمرین پیش از موعد در یک محیط امن، کودک خجالتی شما احتمالاً هنگام صحبت در جمع احساس راحتی بیشتری خواهد کرد.

 به عنوان مثال، با آنها در مورد موقعیت های موجود در خواربارفروشی، پارک، مدرسه، زمین بازی و در جمع های خانوادگی نقش بازی کنید. از سناریوهای مختلف زمانی استفاده کنید که افراد یا بچه ها صمیمی تر و همچنین با صمیمیت کمتر حضور دارند.

 

 کمک کنید تا در صورت مواجهه با یک موقعیت یا شخص دشوار، چه چیزی بگویند یا چگونه رفتار کنند. اما بیشتر سناریوها باید شامل برخوردهای دوستانه باشد، به طوری که آنها را تشویق به عمل در ملاء عام کند.

 

 وقتی در جمع هستند، به آنها کمک کنید تا چیزهایی را که یاد گرفته اند به یاد بیاورند تا بهتر و دوستانه تر رفتار کنند.

 

 

 2. کمک به الگوسازی رفتار مودبانه و برون‌گرا شدن کودک خجالتی

 

 

 یک کودک به والدین و بزرگسالان خود نگاه می کند تا در مورد اینکه چه کاری انجام دهد و چگونه رفتار کند راهنمایی بگیرد. الگوی رفتار مثبت و محترمانه در محیط های مختلف، چه در خانه و چه در جمع باشید.

 

 به آنها نشان دهید که چگونه رفتارهای خوب را به اشتراک بگذارند و به دیگران کمک کنند. الگویی برای مهربانی با دیگران باشید. توضیح دهید که چگونه کمک به دیگران اغلب منجر به دوستی می شود.

 

 با طیف متنوعی از افراد صحبت کنید. به جای اینکه توسط دیگران عصبانی شوید، به فرزندان خود نشان دهید که چگونه آرام و دوستانه رفتار کنند. با مردم در صف نانوایی صحبت کنید. با سایر خریداران در یک فروشگاه وارد گفتگو شوید. برای پرسیدن سوال یا مشاوره دادن به دیگران در جمع پیش قدم باشید.

 

 

 3. برای کمک به کودک خجالتی برای دوست یابی، از تمرکز بر چیزهای منفی در زندگی فرزندتان خودداری کنید.

 

 

 اگر دائماً رفتارهای خجالتی فرزندتان را در زمانی که دوستانی ندارند بررسی می کنید، ممکن است باعث شوید که او حتی بیشتر شبیه یک طرد شده باشد. از یادآوری مداوم چیزهای منفی که با آنها روبرو هستند، خودداری کنید.

 

 به عنوان مثال، اگر به تازگی فرزندتان را از مدرسه گرفته اید، از پرسیدن چیزهایی مانند " امروز دوباره تنها تغذیه خوردی؟" خودداری کنید. یا "بازم زنگ تفریح سر کلاس ماندی؟"

 

 سؤالات باز بیشتری را که به مرور زمان به جزئیات بیشتری منجر می شود، بپرسید. به عنوان مثال، بپرسید: "آیا روز خوبی داشتی؟" یا "زنگ تفریح امروز چطور بود؟" و سپس با سوالاتی مانند "چه چیزی امروز انجام دادی؟" یا "در زنگ های چه کارهایی انجام دادی؟"

 

 حتماً روی منفی بودن خود نیز نظارت داشته باشید. اگر مکرراً به خطرات دنیا اشاره می کنید یا در مورد دیگران منفی صحبت می کنید، ممکن است فرزندتان دیگران را تهدیدآمیز و غیرقابل اعتماد ببیند.

 

 

 4. به کودک خجالتی خود دلگرمی و اطمینان دهید با بتواند راحت تر دوست پیدا کند.

 

 

 

 کودکانی که احساس دوست داشتن، حمایت و قدردانی می کنند، اعتماد به نفس بیشتری برای انجام کارهای جدید و تعامل با افراد جدید خواهند داشت. افراد یا محیط های جدید وقتی احساس اطمینان به کودک خجالتی شما بدهند،کمتر ترسناک به نظر می رسند.

 

 اعتماد به نفس آنها را از طریق کلمات تشویق کننده ایجاد کنید، مانند: "تو استعدادهای هنری بسیار خوبی داری. شرط می بندم که بچه های دیگر می خواهند کار تو را ببینند" یا "تو آدم مهربانی هستی. کمک به دیگران در زمین بازی ایده خوبی است. "

 

 از طریق در آغوش گرفتن به آنها محبت جسمی بدهید. با در آغوش گرفتن مرتب به آنها احساس آرامش و دوست داشته شدن بدهید.

 

 

 

قسمت سوم. ارزیابی کمرویی برای کمک به دوست یابی

 

 

 1. برای کمک به کودک خجالتی برای دوست یابی ، از زدن برچسب منفی خودداری کنید.  

 

بسیاری از مردم خجالتی هستند و اغلب به سادگی اینگونه به دنیا می آیند. همچنین، از تصور اینکه خجالتی بودن کودک یک مشکل خودکار است، خودداری کنید. در حالی که برخی از بچه‌ها با دیگران صمیمی‌تر هستند، بچه‌های دیگر برای گرم کردن رابطه ی خود با مردم وقت می‌گذارند.

 

 خجالتی بودن را به عنوان بخشی از ویژگی های شخصیتی کودک ببینید. برخی افراد برونگرا و برخی دیگر درونگرا هستند و حتی اشکالی ندارد که هر دو باشند.

 

 برخی از کودکان ممکن است فقط سبک خلق و خوی یک کودک خجالتی را داشته باشند که "آهسته گرم شدن" در نظر گرفته می شود، به این معنی که آنها در کنار افراد یا مکان های جدید محتاط هستند. برخی از کودکان دوست دارند به طور طبیعی محیط خود را کشف کنند در حالی که برخی دیگر به تشویق و حمایت بیشتری نیاز دارند.

 بپذیرید که همه بچه ها مثل هم نیستند. بچه های خجالتی در واقع شنونده های بهتری هستند و کمتر در مدرسه دچار مشکل می شوند.

 

 

 

 2. به موقعیت هایی توجه کنید که کودک خجالتی تر به نظر می رسد. 

 

 

 

 درک کنید که چگونه محیط اجتماعی ممکن است بر رفتار کودک شما تأثیر بگذارد. به زمان هایی فکر کنید که کودک شما خجالتی ترین است و زمانی که او بیشترین حرف را می زند. به پرورش موقعیت هایی که منجر به زمان های پرحرفی می شود کمک کنید.

 

 به نحوه رفتار آنها در خانه، مدرسه، با سایر اعضای خانواده و در جمع توجه کنید. چه زمانی آرام تر و راحت تر به نظر می رسند؟ چه زمانی کمتر حرف می زنند؟

 

 به بازآفرینی موقعیت‌هایی که باعث می‌شود احساس راحت بودن و علاقه‌مندی بیشتری داشته باشند، کمک کنید. مطمئن شوید که آنها را در فعالیت‌ها درگیر می‌کنید، نه اینکه ناخواسته احساس کنند کنار گذاشته شده‌اند.

 

 

  3. از مجبور کردن فرزند خجالتی خود به برون گرا بودن خودداری کنید.

 

 

اگر خیلی زود به بچه‌تان فشار بیاورید، احتمالاً از تلاش‌های شما عقب‌نشینی می‌کند یا بیشتر از تلاش کردن ناامید می شود. اگر بیشتر برونگرا و پرحرف هستید، این ممکن است برای شما سخت باشد. اطمینان حاصل کنید که از قرار دادن کودک در محلی که مدنظرتان است، پشیمان نمی شوید، زیرا ممکن است در آینده از موقعیت های اجتماعی اجتناب کند. به بچه ها فضا و فرصتی بدهید تا خودشان ابراز وجود کنند.

 

 به عنوان مثال، فرض کنید دوستان یا خانواده شما در حال بازدید از خانه شما هستند. کودک شما در حال تمرین پیانو بوده است و شما می خواهید مهارت های کودک را به مهمانان خود نشان دهید. بدون خبر دادن و آماده کردن کودک از فرزندتان می خواهید که برای مهمانان بنوازد. اگر بچه خجالتی باشد یا برای نواختن خیلی عصبی شده باشد، احتمالا فرار خواهد کرد.

 

 مثال دیگر اینکه: به جای اینکه به کسی بگویید "او احساس خجالتی می کند"، سعی کنید آن را اینگونه تعریف کنید: "او فقط دوست دارد قبل از صحبت با مردم کمی با آن ها آشنا شود.

 

 به جای هل دادن ناگهانی کودک در حالی که دیگران در حال تماشای این صحنه هستند، قبل از آن به طور خصوصی با فرزند خود صحبت کنید. از او بپرسید که آیا مایل هست یا خیر. اگر هنوز آماده نیست، مراحل کوچکی را پله به پله امتحان کنید، مثلاً ابتدا جلوی شما یا یک مهمان دیگر و سپس در مقابل گروهی از افراد پیانو بنوازد.

 

 

 

 4. تعیین کنید چه زمانی کودک خجالتی شما ممکن است به حمایت اضافی برای دوست یابی نیاز داشته باشد. 

 

 

 برخی از بچه های خجالتی عمیقاً فکر می کنند و در رفتارهای خود محتاط هستند، اما دارای یک خودپنداره قوی هستند. سایر کودکانی که خجالتی هستند ممکن است به حمایت و مشاوره بیشتری نیاز داشته باشند تا به آنها در رفع ترس یا اضطراب کمک کند. اگر کودک به این رفتارها ادامه دهد، ممکن است از طریق مدرسه یا یک مشاور به مشاوره حرفه ای نیاز داشته باشد.