برای دیدن محتوای سایت روی دکمه دسته بندی کلیک بفرمایید

دسته بندی

Breadcrumbs Image
3e62da56-0379-4877-88cd-2006944b6d3a.jpg

اختلال تعامل اجتماعی ممنوع در کودکان چیست ؟؟

اختلال تعامل اجتماعی ممنوع در کودکان

بیشتر کودکان به طور طبیعی با بزرگسالانی که نمی شناسند محتاط هستند. در بیشتر موارد ترس از افراد ناآشنا سالم و مفید است. با این حال ، بعضی از کودکان این ترس را ندارند. کودکان مبتلا به اختلال دراطراف افراد ناآشنا چنان راحت هستند که احتیاطی در مورد سوار شدن به ماشین غریبه یا قبول دعوت به خانه غریبه نمی کنند.
 این دوستی بی مهار نسبت به افرادی که نمی شناسند در صورت عدم درمان این اختلال می تواند به یک مشکل جدی ایمنی برای کودکان تبدیل شود.

⭕علائم اختلال درگیری اجتماعی ممنوع :

در ابتدا اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده زیر نوع دیگری از اختلالات دلبستگی به نام اختلال دلبستگی واکنشی در نظر گرفته شد. با این حال ، در چاپ پنجم کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری (DSM-5) ، اختلال درگیری اجتماعی ممنوع به عنوان یک تشخیص جداگانه طبقه بندی شده است . 

برای رسیدن به معیارهای تشخیصی اختلال تعامل اجتماعی ممنوع ، کودک باید الگویی از رفتار را نشان دهد که شامل نزدیک شدن و تعامل با بزرگسالان ناآشنا و 

همچنین حداقل دو مورد از رفتارهای زیر است:

❌ رفتار کلامی یا جسمی بیش از حد آشنا که با مرزهای اجتماعی مجاز و مناسب فرهنگی سازگار نیست 

❌تمایل به رفتن با یک بزرگسال ناآشنا با کمترین و بدون هیچ گونه تردید

 باید توجه داشت که کودکان مبتلا به این اختلال این احتیاط از غریبه را اصلا احساس نمیکنند و توجهی ندارند برخلاف سایر اختلالات که ممکن است به دلیل عدم تمرکز یا فشار این احتیاط را فراموش کنند 

 به عنوان مثال ، ممکن است کودک مبتلا به بیش فعالی در زمین بازی فرار کند و فراموش کند که والدین در نزدیکی او هستند یا خیر. کودک مبتلا به اختلال تعامل اجتماعی ممنوع بدون اینکه فکر دیگری به والدین خود بکند ، سرگردان خواهد شد زیرا نیازی به اطمینان از وجود مراقب خود در اطراف ندارند. 


علاوه بر اینکه از نظر رفتاری ، معیارهای تشخیصی را برآورده می کند ، کودک باید سابقه بی توجهی داشته باشد که یکی از موارد زیر نشان می دهد:

 غفلت اجتماعی از جمله کمبود مداوم نیازهای اساسیه عاطفی 


تغییرات مکرر مراقبان اولیه که فرصتهای کودک برای ایجاد پیوستهای پایدار را محدود می کند

 تربیت در محیط های غیرمعمول که فرصت های کودک برای ایجاد پیوست های انتخابی را محدود می کند (به عنوان مثال موسسه ای با نسبت کودک به سرپرست بالا)

 اگر کودک بیش از 12 ماه این رفتار را از خود نشان دهد ، این اختلال مداوم در نظر گرفته می شود. این اختلال وقتی شدید توصیف می شود که کودک علائم را در سطح نسبتاً بالایی از خود نشان دهد

 اختلال درگیری اجتماعی ممنوع از بی توجهی ناشی می شود و بنابراین ممکن است با سایر بیماری های مرتبط مانند تأخیرهای شناختی و زبانی یا ......×همراه ×باشد.

 

 

 ⭕هیچ ترجیحی برای* مراقبان* وجود ندارد
 بیشتر کودکان به دنبال تماس با مراقبان(والدین و آشنایان ) اصلی خود هستند ، به ویژه هنگامی که نیاز به راحتی و حمایت دارند. 

به عنوان مثال ، کودکی که از تاب  بازی لذت می برد و تصادفا به روی زمین می افتد و زخمی میشود ،احتمالاً به دنبال والدین یا سرپرستی است که او را تسکین دهد 

 اگر کودکی با اختلال تعامل اجتماعی ممنوع در پارک بیفتد ، ممکن است برای حمایت عاطفی با یک فرد کاملاً غریبه تماس بگیرد. آنها ممکن است به یک رهگذر تصادفی بگویند که صدمه دیده اند و یا حتی در  بغل غریبه ای روی نیمکت پارک بنشینند و گریه کنند.

 

 

⭕در دانستن اینکه چه کسی قابل اعتماد است  مشکل دارند 

کودکان خردسال در شناسایی شکارچیان مهارت ندارند ، اما بیشتر آنها در مورد افرادی که نمی شناسند محتاط هستند. اکثر بچه ها قادر به قضاوت در مورد مهربان یا ناخوشایند بودن یک غریبه بر اساس چهره فرد هستند. تحقیقات نشان داده است كه كودكان بر اساس ظاهر آن شخص ، ارزیابی های اولیه راجع به قابل اعتماد بودن فرد انجام می دهند برای کودکی که دارای تعامل اجتماعی ممنوع است ، مشکلات در "شناسایی چهره "ممکن است به تمایل وی برای گفتگو و ارتباط با غریبه ها کمک کند. تحقیقات  نشان داده  که کودکان مبتلا به این اختلال نمی توانند بین فردی که به نظر می رسد مهربان و ایمن باشد و فردی به نظر می رسد پست و غیرقابل اعتماد است.

 

 ⭕مهربانی زیاد می خواهند !!!! 

کودکان مبتلا به اختلال درگیری اجتماعی ممنوع ، خواهان مهربانی از دیگران هستند. از آنجا که آنها به طور خاص نمی توانند یک فرد ایمن را شناسایی کنند ، ممکن است نسبت به هر کسی که به او توجه می کند - از جمله فردی که ایمن نیست - علاقه نشان دهند. برای کودک مبتلا به این اختلال غیر معمول نیست که یک غریبه را در فروشگاه مواد غذایی بغل کند یا یک مکالمه کاملاً شخصی را با یک بزرگسال ناآشنا در زمین بازی آغاز کند. حتی ممکن است آنها به گونه ای که گویا به پیک نیک دعوت شده اند با خانواده دیگری در پارک بنشینند. کودک مبتلا به اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده نیز بی محابا بدنبال محبت جسمی است


به عنوان مثال ، آنها ممکن است یک رهگذر را در فروشگاه مواد غذایی در آغوش بگیرند یا در آغوش یک غریبه  بنشینند

 

⭕تغییرات در طول زمان :

ماهیت رفتارهای اختلال تعامل اجتماعی ممنوع می تواند با بزرگتر شدن کودک تغییر کرده و تکامل یابد

کودک نوپا مبتلا به این اختلال اغلب عدم ترس را نسبت به بزرگسالان ناآشنا نشان می دهد ، از جمله دست گرفتن با یک غریبه یا نشستن روی  پا شخصی که آنها فقط ملاقات کرده اند.

 در طی سالهای پیش دبستانی ، کودکان مبتلا به اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده نیز شروع به نشان دادن رفتار جلب توجه می کنند ، مانند ایجاد صداهای بلند در زمین بازی برای بزرگسالان ناآشنا برای دیدن آنها. 


در اواسط کودکی ، کودکان معمولاً بیش از حد آشنایی کلامی و جسمی و همچنین بیان غیراصولی احساسات را نشان می دهند. 
 به عنوان مثال ، آنها برای اولین بار هنگام ملاقات با یک همکلاسی جدید ممکن است بگویند: "من می خواهم به خانه شما بروم". 


نوجوانان مبتلا به اختلال تعامل اجتماعی ممنوع احتمالاً با همسالان ، والدین ، ​​معلمان و مربیان خود مشکل دارند. آنها تمایل دارند روابط سطحی با دیگران برقرار کنند

 

❌⭕علل و عوامل مثر اختلال درگیری اجتماعی ممنوع

 معمولا اثر بی توجهی در دوران نوزادی ایجاد می شود. اما غالباً اختلاف نظر وجود دارد که چه عواملی باعث غفلت می شود و چه عواملی در بروز اختلالات دلبستگی در کودکان نقش دارد. 

غفلت در دوران نوزادی پیوند و دلبستگی را مختل می کند. این توانایی کودک در ایجاد روابط مطمئن با مراقبان را مختل می کند و اغلب در زندگی بزرگسالان ادامه دارد. 

نوزادان یاد می گیرند وقتی این افراد به طور مداوم به نیازهای آنها پاسخ می دهند ، به مراقبان خود اعتماد كنند. به عنوان مثال ، نوزادی که در پاسخ به گریه های گرسنه خود تغذیه می کند ، یاد می گیرد که می توانند برای تغذیه والدین خود حساب کنند.


⭕ برخلاف افسانه های رایج ، این اختلال ناشی از قرار دادن در مهد کودک نیست و کودک به دلیل قرار گرفتن در گهواره هنگام گریه ، به آن دچار نمی شود. کودکانی که مورد غفلت قرار می گیرند ممکن است با مراقبان خود رابطه برقرار نکنند. 

اگر نوزادی که گریه می کند به طور مداوم نادیده گرفته شود ، آنها می فهمند که افراد اطراف آنها غیرقابل اعتماد هستند ، اگر کاملاً در دسترس نباشند. نوزادی که در بیشتر اوقات بدون تعامل اجتماعی بدون مراقبت رها می شود ، ممکن است هیچ نوع رابطه ای با سرپرست برقرار نکند. در نتیجه ، آن کودک ممکن است در معرض خطر اختلال دلبستگی باشد. در حالی که عواقب آن می تواند شدید باشد ، اما مهم است که بدانیم همه کودکان فراموش شده به اختلال درگیری اجتماعی ممنوع مبتلا نمی شوند. در حقیقت ، بسیاری از کودکان با داشتن روابط سالم و بدون هیچ گونه دلبستگی پایدار ، بزرگ می شوند.

🔆درمان 🔆

اختلالات دلبستگی به خودی خود بهتر نمی شوند. درمان حرفه ای معمولاً شامل درمان هم با کودک و هم با مراقبان است و برنامه های درمانی برای تأمین نیازها و علائم منحصر به فرد کودک منفرد است. 

اگر نگران هستید که کودکی که تحت مراقبت شما است ممکن است دچار اختلال دلبستگی شود ، با روانشناس کودک صحبت کنید. آنها می توانند به شما کمک کنند


مهسا آسترکی

مهسا آسترکی

رفتار درمان و روانشناس کودک در زمینه های اوتیسم . تاخیر واختلالات و مشکلات رفتاری و...

توضیحات بیشتر

مشاهده نظرات

دیدگاه ارزشمند شما

لطفا فیلدهایی که با * مشخص شده است را پر کنید، آدرس ایمیل شما نمایش داده نمی شود