تمرین پرش جفت پا برای بهبود پراکسیا یا برنامه ریزی حرکتی کودک

تمرین پرش جفت پا برای بهبود پراکسیا یا برنامه ریزی حرکتی کودک

برنامه ریزی حرکتی (پراکسیس) چیست؟

برنامه ریزی و توالی شامل برنامه ریزی و دستور دادن به اعمال جدید ماهیچه ای (حرکتی) است (معروف به پراکسیس). این شامل ابتدا ایجاد ایده ای از آنچه می خواهید انجام دهید (ایده سازی)، پی بردن به اینکه چگونه می خواهید آن را انجام دهید (برنامه ریزی حرکتی) و سپس انجام یا اجرای کاری که می خواهید انجام دهید (اجرا) است. یکپارچگی مغز و حواس (مثلاً لامسه، حرکت، بینایی، شنوایی) برای برنامه ریزی  حرکتی خوب مورد نیاز است. افرادی که برنامه ریزی حرکتی ضعیفی دارند ممکن است مجبور باشند برای انجام کارهای فیزیکی جدید سخت تر فکر کنند، زیرا اطلاعات یکپارچه ضعیف از سیستم های حسی وجود دارد.

چرا برنامه ریزی حرکتی (پراکسیس) مهم است؟

برنامه ریزی و ترتیب بندی برای قادر ساختن کودک به انجام بسیاری از کارهای روزمره مانند راه رفتن، دویدن، بازی در زمین بازی و ورزش بسیار مهم است. مهارت‌های برنامه‌ریزی و ترتیب‌دهی نیز برای کارهای روزمره مراقبت از خود مانند لباس پوشیدن و غذا خوردن مورد نیاز است و بر توانایی کودک برای سازماندهی خود و یادگیری کارهای جدید تأثیر می‌گذارد. 

چگونه می توانم تشخیص دهم که فرزند من با برنامه ریزی حرکتی (پراکسیس) مشکل دارد؟

اگر کودکی در برنامه ریزی و ترتیب دادن مشکل داشته باشد ممکن است:

۱.در یادگیری کارهای حرکتی جدید مشکل دارند (به تمرین بیشتری نسبت به همسالان خود نیاز دارد).

۲.دست و پا چلفتی یا ناهماهنگ به نظر می رسند.

۳.قادر به انجام مهارت های مشابه با همسالان خود نباشند (مانند گرفتن، لگد زدن، پریدن و پریدن).

۴.در ورزش نسبت به همسالان خود مهارت کمتری داشته باشند.

۵.قادر به پیروی از دستورالعمل های چند مرحله ای برای تکمیل یک کار فیزیکی (مثلاً مسیر مانع) نباشند.

۶.به طور کلی "بی نظم" باشند.

۷.در رسیدن به نقاط عطف رشد (مانند نشستن، خزیدن، راه رفتن، دویدن و پریدن)  به کندی عمل کنند.

۸.در جمع آوری مواد برای مدرسه مشکل دارند (مثلاً در تهیه مطالبی مانند کتاب مناسب برای یک فعالیت کلاسی).

۹.در بستن وآماده کردن کیف خود برای مدرسه مشکل دارند.

۱۰.تنبل به نظر می رسند و کارها را کامل نمی کنند (در حالی که در واقع ممکن است ندانند چگونه کار را شروع کنند).

۱۱.در آوردن افکار روی کاغذ مشکل دارند.

۱۲.در دانستن اینکه بدنشان در ارتباط با اشیا و افراد کجاست مشکل دارند و مکرراً به زمین می افتند، زمین می خورند و/یا به موانع برخورد می کنند.

چه مشکلات دیگری ممکن است زمانی رخ دهد که کودک با مشکلات برنامه ریزی و ترتیب (پراکسیس) مواجه باشد؟

هنگامی که کودکی مشکلاتی در برنامه ریزی و ترتیب بندی دارد، ممکن است در موارد زیر نیز مشکلاتی داشته باشد:

۱.مهارت های نقاشی و مدادنویسی فاقد نتیجه ماهرانه هستند.

۲.درفعالیت های روزمره زندگی (مانند لباس پوشیدن به طور مستقل، در دست گرفتن و استفاده از کارد و چنگال، بستن چاقو)دچارمشکل می شوند.

۳.برای جویدن و بلعیدن غذا دچارمشکل می شوند

۴.نمیتوانند به محیط پاسخ مناسب دهند.

۴.برای بیان صداها دچارمشکل می شوند.

۵.اعتماد به نفس آنها کم میشود.

برای بهبود برنامه ریزی حرکتی (پراکسیس) چه کاری می توان انجام داد؟

۱.تقسیم کار به مراحل کوچکتر

کارهای جدید را تا جایی که ممکن است به مراحل کوچکتر تقسیم کنید، حتی اگر احمقانه به نظر برسد (این کار نه تنها از توسعه مهارت پشتیبانی می کند، بلکه اضطراب را نیز کاهش می دهد).

۲.تکرار:

بدانید که اغلب برای تسلط بر یک کار جدید، تمرین بیشتری لازم است.

۳.راهنمایی بدنی:

کودک را از طریق کارهای حرکتی جدید به طور فیزیکی راهنمایی کنید تا یاد بگیرند که حرکت چگونه است.

۴. تقویت هسته

"هسته" (یعنی عضلات بزرگ مرکزی) بدن را تقویت کنید تا ثبات بیشتری برای بدن (به ویژه تنه) ایجاد کنید.

۵.دستورالعمل های شفاهی را به قسمت های مختلف تقسیم کنید:

به جای «برو جعبه ناهار و کلاهت را بیاور و بیرون برو»، بگویید «جعبه ناهار را بگیر». وقتی کودک این دستورالعمل را دنبال کرد، بگویید «حالا کلاهت را بگیر» سپس «خوب، حالا می‌توانی بیرون بروی».

۶.دستورالعمل را تکرار کنید: 

از کودک بخواهید که دستورالعمل را تکرار کند تا مطمئن شود که متوجه شده است چه کاری باید انجام دهد (مثلاً «برو کیفت را بیاور و پشت میز بنشین. من از تو می خواهم چه کار کنی؟»).

۷. مفهوم "اول/سپس":

از این مفهوم برای کمک به کودک استفاده کنید تا بداند برای تکمیل فرمان به چه ترتیبی نیاز دارد (مثلاً "اول ژاکت خود را بردارید و سپس کفش های خود را بپوشید").

چه فعالیت هایی می تواند به بهبود برنامه ریزی و توالی (پراکسیس) کمک کند؟

۱.توالی فعالیت ها:

برای کمک به کودک برای درک اینکه کارها باید به ترتیب صحیح برای نتیجه مطلوب تکمیل شوند.

۲.تقسیم فعالیت ها به مراحل کوچکتر:

از کودک بخواهید مراحل یک فعالیت را بنویسد تا بتواند برای تکمیل کار برنامه ریزی کند.

3.سطوح ناپایدار:

راه رفتن/بالا رفتن از روی سطوح ناپایدار (به عنوان مثال بالش های بزرگ) زیرا به تلاش زیادی نیاز دارد و قدرت کلی بدن را افزایش می دهد.

4.گرفتن و حفظ تعادل:

ایستادن با یک پا روی توپ در حالی که توپ دیگری را می‌گیرید (در حین تمرین گرفتن و پرتاب تعادل )

مداخله درمانی برای کمک به کودک با مشکلات برنامه ریزی حرکتی 

۱.اعتماد به نفس کودک را در فعالیت های حرکتی درشت (مانند بازی در زمین بازی، دویدن، پریدن) افزایش میدهد.

۲.افزایش اعتماد به نفس کودک در فعالیت های حرکتی ظریف (مانند برش، نقاشی، نوشتن).

۳.عزت نفس کودک را تقویت میکند (بنابراین آنها به دلیل چالش های مهارتی در توانایی بدنی  طرد نمی شوند یا برای تیم های ورزشی آخرین انتخاب نمی شوند).

۴.افزایش توانایی ورزشی و اعتماد به نفس برای شرکت در ورزش. شرکت در ورزش کودک را قادر می سازد تا زندگی خود را با افراد مثبت غنی کند و دوستی های قوی ایجاد کند.

۵.کودک را قادر میکند تا در نشان دادن توانایی تحصیلی واقعی خود موفق باشد.

۶.به کودک کمک میکند تا  مهارت های خودمراقبتی و استقلال را توسعه دهد.