چه تفاوتی بین اوتیسم و اختلال نقص توجه یا بیش فعالی وجود دارد ؟؟

چه تفاوتی بین اوتیسم و اختلال نقص توجه یا بیش فعالی وجود دارد ؟؟

 اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD) و اوتیسم می توانند شباهت زیادی به یکدیگر داشته باشند. 
کودکان با هر یک از این شرایط می توانند در تمرکز مشکل داشته باشند.
 آنها می توانند تکانشی باشند یا در برقراری ارتباط مشکل داشته باشند.
 آنها ممکن است در کارهای مدرسه و روابطشان مشکل داشته باشند. اگرچه بسیاری از علائم مشابه را دارند ، اما این دو شرایط متمایز هستند.
 اختلالات طیف اوتیسم مجموعه ای از اختلالات مربوط به رشد است که می تواند مهارت های زبانی ، رفتار ، تعاملات اجتماعی و توانایی یادگیری را تحت تأثیر قرار دهد. ADHD بر نحوه رشد و نمو مغز تأثیر می گذارد. 
یک کودک می تواند هر دو را نیز داشته باشد
 به  نحوه یادگیری فرزندتان برای برقراری ارتباط را مطالعه کنید. اگرچه کودکان در دسته اوتیسم و بیش فعالی برای تعامل منطقی  با دیگران  به نوعی مبارزه می کنند ، اما افراد مبتلا به اوتیسم آگاهی اجتماعی کمتری نسبت به دیگران در اطراف خود دارند. آنها اغلب به سختی می توانند کلمات را به افکار و احساسات خود بیان کنند و ممکن است نتوانند به یک شی اشاره کنند تا به گفتارشان معنی ببخشد. آنها به سختی می توانند تماس چشمی برقرار کنند. از طرف دیگر ، کودک مبتلا به ADHD ممکن است بدون وقفه صحبت کند. احتمال اینکه وقتی شخص دیگری صحبت می کند ،ان ها حرف دیگران را قطع کنند زیاد است . کودکان adhd ,سعی کنند مکالمه را در انحصار خود داشته باشند 

 همچنین  این موضوع را در نظر بگیرید. برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم می توانند ساعت ها درباره موضوعی که به آن علاقه دارند صحبت کنند.
کودک اوتیستیک نظم و تکرار را دوست دارد ، اما کودک مبتلا به ADHD این کار را نمی کند ، حتی اگر به  ارامش او کمک کند. 

کودک اوتیسم ممکن است مثلاً یک نوع غذا را در یک رستوران مورد علاقه بخواهد یا بیش از حد به یک اسباب بازی یا پیراهن متصل شود. آنها با تغییر روال معمول ناراحت می شوند. کودک مبتلا به ADHD دوست ندارد دوباره یا برای مدت طولانی همان کار را انجام دهد.

اگر فکر می کنید فرزند شما ADHD یا اوتیسم دارد (باز هم تکرار میکنم در بسیاری از موارد این دو دو اختلال در یکدیگر ادغام شده است )، با روانپزشک و رواشناس کودک خود صحبت کنید. هیچ چیز نمی تواند بگوید که کودک هر دو بیماری دارد یا هر دو.
. برای تشخیص بیش فعالی ، پزشکان به دنبال الگویی از رفتارها در طول زمان مانند حواس پرتی یا فراموشی ، پیروی نکردن ، مشکل در انتظار نوبت و تکان خوردن یا لرزیدن هستند. آنها از والدین ، ​​معلمان و سایر بزرگسالانی که از کودک مراقبت می کنند بازخورد می گیرند. متخصص 
همچنین سعی می کند سایر دلایل احتمالی علائم را رد کند.
این مهم است که کودک شما با تشخیص هر گونه اختلالی  درمان مناسب را انجام دهد. هیچ روش قطعی  برای مقابله با ADHD و یا اوتیسم  وجود ندارد. بچه های جوانتر با رفتار درمانی شروع می کنند و در صورت عدم بهبود کافی علائم ، پزشک ممکن است دارو تجویز کند. بچه های بزرگتر معمولاً هر دو را دریافت می کنند. علائم ADHD و درمان آنها ممکن است با گذشت زمان تغییر کند. انواع مختلفی از درمان - به عنوان مثال رفتاردرمانی  ، گفتار درمانی  ، یکپارچگی حسی و کاردرمانی  - می تواند به کودکان اوتیسم کمک کند تا ارتباط برقرار کنند و بهتر کنار بیایند. دارو نمی تواند اوتیسم را درمان کند ، اما ممکن است علائم مربوط به آن مانند مشکل در تمرکز یا انرژی زیاد را آسان تر کند.