کاردرمانی در شکستگی

کاردرمانی در شکستگی

یکی از موارد ارجاع به کاردرمانی، شکستگی های استخوانی و آسیب های تاندونی اندام فوقانی به خصوص شکستگی و آسیب در استخوان های کف دست می باشد. در شکستگی های کف دست بدون جابجایی یا با جابجایی اندک، تنها درمان مورد نیاز استفاده از یک آتل برای بی حرکت کردن محل شکستگی و کاهش درد نیاز است. 

آتل معمولاً به مدت سه هفته باقی مانده و سپس خارج می شود. بعد از این مدت، در موارد زخم باز، چسبندگی و در اکثر موارد محدودیت در انجام دامنه حرکتی از مشکلات شایع این گونه آسیب ها می باشد. با ارجاع بیمار به کاردرمانی، درمانگر با انجام تمرینات خاص سعی می کند حرکت انگشتان و مچ دست را به حالت قبل از شکستگی برگرداند.

در مواردی که جابجایی قطعات شکسته شده زیاد باشد درمان به صورت جا اندازی شکستگی است. اگر قطعات شکسته شده بعد از جااندازی، پایدار بودند ادامه درمان  بصورت بیحرکتی با آتل گچی انجام می شود. در مواردی که شکستگی بعد از جا اندازی ناپایدار باشد پزشک متخصص ارتوپد با استفاده از پین های فلزی که آنها را از طریق پوست به داخل استخوان و محل شکستگی هدایت می کند، قطعات شکسته شده را به یکدیگر متصل می کند.

هنگامی که جااندازی بسته موفقیت آمیز نباشد پزشک معالج اقدام به جااندازی باز شکستگی و فیکس کردن قطعات شکسته شده به وسیله پین یا پیچ و پلاک میکند.

پس از جراحی، دست به مدت چند هفته در آتل گچی مانده و سپس به کاردرمانی ارجاع داده می شود تا با انجام ورزش های تخصص توسط کاردرمانی، مجدداً دامنه حرکتی آنها به حالت قبل از شکستگی برگردد و فرد بتواند از انگشتان خود در انجام کارها استفاده می‌کند.

با احترام 
رضا پرداس _ کاردرمانگر